Luchtmacht Aeromedische evacuatieteams

ERGENS IN DE GOLF - Weggestopt bij deze naar voren gelegen basis is een klein, maar hechter medisch team dat maar weinig troepen ooit hebben opgemerkt. Maar als een van hen ernstig ziek of gewond raakt, zullen deze vliegers snel hun beste vrienden worden. Ze zullen de dringende medische behoeften van hun patiënt nauwlettend volgen terwijl ze duizenden kilometers vliegen naar een militair Amerikaans ziekenhuis in Duitsland of een ander interim-ziekenhuis om fulltime te worden verzorgd.

De medici worden toegewezen aan het 320ste Expeditionary Aeromedical Evacuation Squadron / Forward, een gespecialiseerd team waarvan het primaire werkcentrum de cabine of laadruimte van een vliegtuig is dat enkele mijlen hoog vliegt. Allen worden ingezet vanaf het 375e Aeromedical Evacuation Squadron bij Scott Air Force Base, Ill.

Een aeromedisch evacueerteam van vijf personen bestaat meestal uit een directeur medische crew, een vluchtverpleegkundige, een medisch laborant en twee aeromedische evacuatie-technici. Het team ondersteunt de aangewezen arts en vluchtverpleegkundige die het intensive care luchttransportteam voltooien.

"Mijn verantwoordelijkheden als vluchtverpleegkundige of directeur van een medische ploeg zijn om toezicht te houden op de patiënt, het papierwerk te regelen, ervoor te zorgen dat ik alle patiënten krijg (details op zijn kaart) en alle patiëntinformatie door te geven aan de volgende persoon die zorgt voor de patiënt - een soort laatste autoriteit voor het hele ding, "zei Capt. Paul Simpson.

De AE-technici beginnen aan elke missie door te kijken naar het type vliegtuig dat ze zullen gebruiken omdat verschillende vliegtuigframes specifieke soorten medische apparatuur en strooiselconfiguraties vereisen. Terwijl hun primaire vliegtuig de C-9 Nightingale is, die bekend staat om het prominente rode kruis op zijn verticale stabilisator, zijn deze dokters opgeleid om hun missie aan boord van C-17 Globemaster III en C-141 Starlifter-vliegtuigen of op commerciële vliegtuigen uit de burgerluchtvaartvloot.

Voordat ze naar het vliegtuig gaan, moeten ze hun medische apparatuur "preflighten" met operaties en kalibratiecontroles. De inventaris omvat vaak alles van hightech monitoren, zuurstoftanks en regelaars tot defibrillatoren - die hoogspanningspeddels die artsen in noodgevallen gebruiken om het hartritme van een patiënt te herstellen of te reguleren.

"Wanneer we naar het vliegtuig gaan, kijken we hoe het moet worden opgezet met zuurstof en andere dingen," zei Staff Sgt. Chassidy Dority. "Dan beslissen we waar we onze patiënt en onze apparatuur gaan plaatsen, als dat allemaal gecoördineerd is met de commandant van het vliegtuig en de loadmaster … beginnen we met het configureren van het vliegtuig. Tegen die tijd is de patiënt (klaar om te worden vervoerd aan boord)), dan zorgen we ervoor dat we constant communiceren met de (medische bemanningsdirecteur) en vluchtverpleegkundige, en hen laten weten wat er aan de hand is …"

Even later brengen technici hun patiënten aan boord, controleren vitale functies en beveiligen de patiënt voor het opstijgen. Eenmaal in de lucht worden de vitale functies van de patiënt opnieuw gecontroleerd en blijft de zorg voor de patiënt tijdens de vlucht gehandhaafd.

"We kunnen binnen een uur klaar zijn om te gaan," zei Dority.

De ingezette medici ontvingen hun eerste real-world missietest al heel vroeg in hun inzet.

"We kregen onze eerste missie toen we hier minder dan 18 uur waren," zei Simpson. De missie was om een ​​soldaat te verplaatsen die een ernstige reactie had op zijn pokkenvaccinatie.

"Deze man was echt behoorlijk ziek," zei Simpson van de patiënt, die de diagnose kreeg van een vorm van encefalitis, die fatale hersenzwelling kan veroorzaken. Tijdens de aerovac-vlucht naar Duitsland werkten de vijf AE-medici nauw samen met de CCATT om hun patiënt gestabiliseerd en zo comfortabel mogelijk te houden. Binnen enkele dagen herstelde de patiënt volledig van zijn ziekte.

"We werkten allemaal samen als een geweldig team," zei Simpson.

Ondanks de vooruitzichten voor een oorlog die aan de horizon opdoemt, en daarmee het potentieel voor vele slachtoffers, zeggen de ingezette medici dat ze er vertrouwen in hebben dat hun trainingen en ervaringen hen goed hebben voorbereid.

"Ik heb er alle vertrouwen in", zei Capt. Jeffrey Combalecer, tweede vluchtverpleegkundige. "Voor zover voorbereid voor tactische missies, doen we dat al jaren bij Scott.

"We werken hier al drie jaar aan", zei hij, "alleen maar trainen, elk jaar naar lessen gaan, dit is voor mij een reden waarom we (voorbereid) zijn voor deze missie."

Staff Sgt. Jason Robbins, een AE-technicus, gebruikte een sportanalogie om de potentieel snelle overschakeling naar een operationele modus in oorlogstijd te beschrijven.

"Het is alsof we ons voorbereiden op het grote spel, constant trainen," zei hij. "Wanneer je inzet, haalt de coach je van de bank en heb je het gevoel dat je echt een verschil maakt.

"Dit is waarschijnlijk de meest operationele ervaring die iemand ooit zal krijgen, en hier zijn we, zo dicht bij de Iraakse grens," zei Robbins. "Het is gewoon een kwestie van tijd voordat je … moet overschakelen van de trainingsomgeving waaraan je gewend bent geraakt naar een omgeving waar mensen op je rekenen om het goede niveau van behandeling te bieden dat nodig is om hun leven te ondersteunen en zorg voor meer definitieve zorg."

Robbins en Palmer waren snel om hun favoriete aspecten van hun baanlevensstijl te delen.

'De kameraadschap,' zei Robbins. "In ziekenhuizen kom je binnen, doe je dienst, ga dan naar huis, maar in Aerovac, je brengt zoveel tijd samen door, dat je de kameraadschap opbouwt, en het is geweldig."