Wat is onethisch adverteren?

Reclame, zoals elke legitieme industrie die er is, is gereguleerd. Er zijn bepaalde praktijken die in de loop der jaren verboden zijn geworden, en we hebben beslist een lange weg afgelegd sinds de dagen van verkopers van slangolie, subliminale advertenties en onbetrouwbare leugens.

Hoewel er regels zijn die bureaus niet kunnen verbreken, kunnen ze deze wel (en vaak ook buigen) om hun punt te maken.

Onethisch versus illegale reclame

Onethisch zijn betekent dat je je niet houdt aan de juiste gedragsregels voor de industrie en dat je ook morele principes mist. In het dagelijks leven zijn voorbeelden hiervan, maar zijn zeker niet beperkt tot: liegen tegen je partner, overdrijven van vaardigheden op je CV of roddelen over een vriend of familielid.

Hoewel dit geen voorbeelden van goed gedrag zijn, overtreed je niet echt alle wetten. Je ontspant gewoon je morele code om te krijgen wat je wilt.

Hetzelfde kan gelden voor een bedrijf. Een arts of tandarts die een patiënt dateert, is bijvoorbeeld niet tegen de wet, maar het wordt zeker als onethisch beschouwd. Of, als een bedrijf consequent een werknemer in loondienst vraagt ​​om week na week meer dan 40 uur te werken, waardoor hij of zij uitgeput en zwaar gestresseerd blijft, is dat onethisch.

Dus nu we hebben vastgesteld waar de lijn wordt getrokken, zijn hier enkele voorbeelden van hoe adverteerders, marketeers en bedrijven die fijne lijn van onethisch, maar niet illegaal gedrag vertonen.

Cash Advance of Payday Loan Ads

Bedrijven achter deze leningen zijn geen wetten overtreden. Hun advertenties ademen echter naar mensen met een laag inkomen die wanhopig geld nodig hebben om te betalen voor voedsel, rekeningen en andere essentiële levensaankopen.

Deze leningen bieden snel en eenvoudig geld, maar verbergen de hoge rentetarieven in de kleine juridische print aan de voet van de advertentie. Een typische betaaldaglening komt met een rentevoet tussen 391 en 521 procent. Natuurlijk zul je dat niet op een prominente manier zien adverteren. En dat is zowel roofzuchtig als ethisch bankroet.

Politieke reclame

Nogmaals, politieke advertenties breken geen wetten. Nou ja, niemand die toch vervolgd kan worden. Maar de politieke advertenties die worden aangeduid als 'aanvalsadvertenties' geven een zeer slecht beeld van de tegenstander. Deze advertenties zijn bedoeld om mensen bang te maken voor de politicus die verantwoordelijk is voor de advertentie, waardoor het lijkt alsof de hele wereld ten einde komt als u de verkeerde persoon kiest.

Aanval-advertenties, hoewel onethisch, blijken keer op keer te werken, daarom is het onwaarschijnlijk dat ze binnenkort zullen verdwijnen.

Advertenties die onethisch gedrag promoten

Iets dat ook de grens overschrijdt, is het promoten van gedrag dat immoreel of onethisch is. Een berucht voorbeeld hiervan was een atletische schoenenadvertentie die ontrouw leek aan te moedigen.De kop luidde: "Cheat op je vriendin, niet op je training." Het zou vrij gemakkelijk kunnen hebben gelezen: "Een workout is als een vriendin - je speelt er nooit voor." Maar het reclamebureau en het bedrijf dachten blijkbaar dat de andere aanpak scherper was. Misschien, maar het is ook onethisch, en het schoenenbedrijf kreeg wat terugslag van klanten.

Je kunt het volgende ook aan deze lijst toevoegen: gevaarlijk rijden, overmatig drinken, weerbarstig of asociaal gedrag; dierenmishandeling; verwaarlozing van kinderen.

Angst gebruiken als een motivator

Het oude gezegde "als het bloedt, het leidt" is niet alleen van toepassing op televisiejournalistiek. Reclamebureaus en klanten maken vaak gebruik van angsttactieken. Maar het gebruik ervan zonder de juiste rechtvaardiging is onethisch.

Als je iets probeert te promoten dat levens zal redden, zoals anti-drinken en autorijden, anti-bumperkleven, de gevaren van huiselijk geweld, anti-roken of iets anders dat een direct publiek goed doet, dan kan angst worden beschouwd als een verdedigbare tactiek.

Sommige bureaus gebruiken echter angst op alle verkeerde plaatsen. Bijvoorbeeld, mensen vertellen hoe verschrikkelijk hun leven zal zijn als ze geen bepaald soort verzekering hebben of, als je erop wijst dat zonder dit type alarm op je eigendom, je wordt overvallen en gedood tijdens een huisinvasie. Idealiter zou een adverteerder mensen niet moeten laten schrikken om iets te kopen.

Misleidende claims

Ten slotte komen we tot de massale overdrijving van de waarheid. Kentucky Fried Chicken probeerde zichzelf te veranderen in Kitchen Fresh Chicken om de 'gebakken' in zijn naam te bagatelliseren. Niet alleen misleidde het mensen, het promootte ook gefrituurde kip als gezonde voeding.

Als advertenties reclame maken die het publiek misleidt, is het onethisch. Natuurlijk is er ook een grens tussen misleidende en gekke overdrijving. Niemand heeft ooit echt gedacht dat als je je armen sproeit met een deodorant je door de straat wordt achtervolgd door tientallen Victoria's Secret-modellen. Als u echter zegt dat uw deodorant u een week lang fris en droog houdt, terwijl het feitelijk maar een dag werkt, dan is dat niet alleen een misleidende, maar ook potentiële reden voor juridische actie.