Het effect van reclame op het lichaamsbeeld

Adverteren is vaak een weerspiegeling van de popcultuur en maatschappelijke trends; het kan ze echter ook vormen. In de afgelopen 20-30 jaar zijn we getuige geweest van een sterke correlatie tussen reclame en lichaamsbeeld, en de effecten kunnen verwoestend zijn. Hoewel het vooral vrouwen en meisjes treft, zijn mannen en jongens niet immuun.

Hier zijn enkele statistieken uit het artikel van Joel Miller over media en lichaamsbeeld dat schokkend kan zijn om te lezen:

• Gemiddeld wegen de meeste modellen 23% minder dan de gemiddelde vrouw. Twintig jaar geleden was dit verschil slechts 8%.
• Sinds 1970 zijn de problemen met eetstoornissen met meer dan 400% toegenomen.
• Slechts 5% van de Amerikaanse vrouwen past bij het lichaamstype dat in de reclame van vandaag in de volksmond wordt geportretteerd.
• Negenenzestig procent van de meisjes was het ermee eens dat modellen die in tijdschriften werden gevonden, een grote invloed hadden op hun concept van hoe een perfecte lichaamsvorm eruit zou moeten zien.

Dove, een merk van Unilever, heeft grote pogingen gedaan om vrouwen realistisch te portretteren. Ondanks hun inspanningen om het groeiende imagoprobleem van het lichaam tegen te gaan, is het pijnlijk duidelijk dat de meeste reclamecampagnes vrouwen en mannen nog steeds als fysiek perfect weergeven, met halfnaakte vrouwen die geen greintje vet en halfnaakte mannen laten zien die het golvende lichaam van He hebben -Man. De enige keer dat we gewone mensen zien is wanneer ze worden gebruikt als een vergelijking met geschikte modellen of wanneer ze worden gebruikt voor komische aantrekkingskracht; dit is een echt probleem.

De gemiddelde advertentie voor parfum of cologne bevat meestal een mannelijk of vrouwelijk model of een beroemdheid omdat empirische gegevens hebben aangetoond dat het grote publiek beter reageert op afbeeldingen van aspiratie. Namelijk: "Ik draag dezelfde parfum als Mr. of Miss Gorgeous; daarom ben ik net als zij. "Evenzo snelle auto's = sexy vrouwen en mannen. De onderliggende boodschap is: "Als je deze auto koopt, kun je dit soort mensen aantrekken of aantrekken." Hetzelfde geldt voor alcohol, juwelen, horloges, computers, telefoons en zelfs eten. Een langlopende Carl's Jr.

campagne gebruikte vooral rondborstige modellen in schrale kleding die hamburgers at die in het echte leven zelden of nooit zouden eten.

Dan is er het probleem van beeldmanipulatie. De fysiek perfecte exemplaren die in advertenties worden gezien, bestaan ​​niet. Zelfs deze genetisch gezegende mensen worden getrakteerd op een reeks Photoshop-behandelingen. Elke vlek en rimpel wordt verwijderd, de billen worden aangedraaid, de taille wordt getrimd en de benen en armen worden verlengd. Meestal accepteren we het als het echte beeld totdat de fotomanipulatie zover gaat dat het duidelijk wordt dat er sprake is van retoucheren.

Dit kan worden verdoezeld als onschadelijk of gewoon een facet van de moderne samenleving dat we moeten accepteren. Het wordt echter steeds gevaarlijker. Ad criticus Jean Kilbourne sprak in 2015 over de toxische effecten van moderne reclamecampagnes en de link met eetstoornissen.

"Vrouwen en meisjes vergelijken zichzelf elke dag met deze beelden," zei Kilbourne. "En het niet naleven van hen is onvermijdelijk omdat ze gebaseerd zijn op een onberispelijkheid die niet bestaat."

Met de populariteit van sociale media en het vermogen om openlijk en vrij meningen te delen, is het gevaarlijker dan ooit. Cyberpesten is een enorm probleem, dat kan leiden tot depressie en zelfmoord. Hoewel reclame niet de volledige verantwoordelijkheid kan dragen, kan de rol die het speelt bij het creëren van afbeeldingen van fysieke perfectie niet worden genegeerd.

Het bewijsmateriaal toont verbanden tussen reclame en negatief lichaamsbeeld en zelfrespect bij beide geslachten. Wat kan er gedaan worden? Helaas, niet veel zonder de maatschappij die om verandering vraagt.

Terwijl campagnes voor echte schoonheid zullen blijven proberen de mal te doorbreken, zullen adverteerders niet veranderen totdat het publiek het met hun portemonnee stemt. Immers, reclamebureaus en de bedrijven die zij vertegenwoordigen zijn hierin voor winst. Totdat het publiek gunstiger reageert op beelden van echte mensen, zal er weinig veranderen. We kunnen echter druk uitoefenen op merken om ons op meer realistische manieren te vertegenwoordigen, vooral door het uit te roepen op sociale media. Natuurlijk moeten we doen wat we kunnen om kinderen en jongvolwassenen te leren dat reclame geen weerspiegeling is van wat we zouden moeten zijn, maar een handige fantasie die is ontworpen om iets te verkopen.