6 spectaculaire reclameflits en waarom ze faalden

Laten we eerlijk zijn. Reclame en marketing zijn niet zoals boekhouding, engineering of architectuur. Er is geen echt goed of fout antwoord op een creatieve opdracht of een verzoek van een klant. Je kunt niet categorisch zeggen dat elke creatieve oplossing voor het probleem van een klant 100% correct is of helemaal verkeerd.

Het komt allemaal neer op een reeks gesprekken tussen de experts in het bureau en de klant om tot een consensus te komen over wat er moet gebeuren. En vaak komt het ook neer op onderbuikgevoelens. Helaas zijn die gevoelens soms ver weg, waardoor het merk een tijdje in een neerwaartse spiraal terechtkomt.

6 Mislukte Ad- en PR Flops-campagnes

Hier zijn enkele voorbeelden van reclame- en PR-flops waarvan klanten opdoken.

McDonald's Hummer Toys (2006)

Iedereen weet dat het speelgoed van McDonald's gebaseerd is op de "nag factor". Kinderen willen het nieuwste gratis speeltje bij hun lunch of diner, en de ouders verplichten zich. Meestal is het een speeltje dat is gekoppeld aan een filmpromotie, een videogame of een andere grote entertainmentpromotie.

In augustus 2006 hebben GM en McDonald's hun krachten gebundeld om 42 miljoen speelgoed Hummers in Happy Meals weg te geven. GM hoopte dat de promotie het merk Hummer via hun kinderen aan de ouders zou verkopen. Een HummerKids-website en nieuwe commercials werden gemaakt voor de campagne. Tegelijkertijd lanceerde Hummer een nieuwe advertentiecampagne voor de H3.

Je hoeft niet paranormaal begaafd te zijn om te weten wat er daarna gebeurde.

De controverse over de weggeefactie begon voordat het eerste speelgoed Hummer werd uitgedeeld. Ouders en milieugroeperingen gaven onmiddellijk uiting aan hun ongenoegen over de weggeefactie, vooral omdat beide bedrijven toegaven dat ze het voertuig via hun kinderen probeerden te verkopen aan ouders.

McDonald's ging in op de situatie, die vervolgens verdere controverse veroorzaakte. In een blogbericht van het bedrijf staat: "Door de ogen van kinderen bekeken, zijn de miniatuur Hummers gewoon speelgoed, geen voertuigaanbevelingen of een bron van consumentenboodschappen over het behoud van natuurlijke hulpbronnen, uitstoot van broeikasgassen, enz."

Maar toen de bezoekers van de blog op de opmerkingenlink van de blog klikten om hun eigen mening te delen, merkten ze dat hun opmerkingen nooit werden weergegeven. McDonald's gebruikte duidelijk een soort matigingssysteem om eventuele negatieve feedback te verwijderen, wat klanten alleen maar verder woedend maakte.

Deze commentatoren zorgden er op hun beurt voor dat ze hun verontwaardiging uitten op andere sites op internet. De slechte wil en negatieve PR hebben de reputatie van zowel Hummer (dat nu een bijna verdwenen merk is) als McDonald's geschaad.

Je zou denken dat McDonald's een waardevolle les uit die fout zou hebben geleerd, maar nee. Het was slechts een paar maanden later toen een andere weggevertje een hap nam van het PR-imago van McDonald's. In oktober 2006 ging een promotie om 10.000 mp3-spelers met het McDonald's-logo in de hand te geven in Japan mis, toen gebruikers ontdekten dat hun gratis mp3-spelers met tien gratis nummers en een Trojan-virus kwamen!

Toen ze ze op hun pc hadden aangesloten, stal het virus hun gebruikersnamen, wachtwoorden en andere privégegevens en stuurde de gegevens naar hackers. In 2006, toen gegevensgevoeligheid en identiteitsdiefstal nog in de kinderschoenen stond, was dit een ernstige zorg. Als het vandaag zou gebeuren, zou het gemakkelijk een class-action rechtszaak kunnen creëren die miljoenen waard is.

GM's Do-It-Yourself Tahoe Ads (2006)

Door consumenten gegenereerde advertenties (ook bekend als UGC of door gebruikers gegenereerde inhoud) zijn par-for-the-course in moderne reclamecampagnes. Tegenwoordig zijn bedrijven en adverteerders zeer onderlegd in de mogelijke negatieve neveneffecten van dit soort interactieve ervaringen. In 2006 ging het echter niet altijd zoals gepland.

In een andere blunder van GM werkte Chevrolet samen met NBC's De stagiar in maart 2006 om een ​​commerciële wedstrijd voor de Chevy Tahoe te lanceren. Consumenten konden een speciale Chevrolet-site bezoeken, video- en muziekclips van de Tahoe rangschikken zoals ze wilden en lettertypen toevoegen om hun eigen commercials voor de SUV te maken. Klinkt als een geweldig idee, toch? Nou, niet als je plezier gaat maken op de Tahoe zoals veel mensen graag deden.

Al snel begonnen anti-SUV-advertenties opduiken op de website van het bedrijf. Chevrolet, die misschien probeert te leren van de fout die McDonald's met de Hummer-opmerkingen maakte, heeft de negatieve advertenties niet verwijderd. En ze werden een katalysator voor parodie-advertenties en wreed commentaar dat een zware vlek op het merk Tahoe achterliet.

De drukte brak over het internet, de wedstrijd liep averechts en Chevrolet leerde hoe reclame niet altijd in de handen van de consument mag blijven. Als je mensen de tools wilt geven om je merk er goed uit te laten zien, onthoud dan dat ze ze ook voor slecht kunnen gebruiken.

Sony's Black-And-White Bomb (2006)

Mensen gebruiken om een ​​zwart-witbericht over te brengen, is een fijne lijn om in reclame te lopen. De campagnes van de United Colors of Benetton hebben het provocerend gedaan, wat zowel verontwaardiging als conversatie veroorzaakte. Maar ze waren voor het grootste deel succesvol. Sony was echter ook niet zo gelukkig.

In de zomer van 2006 leerde Sony dat het geen goed idee was om een ​​blanke vrouw met een zwarte vrouw bij de kaak te hebben om zijn witte keramische PlayStation Portable te promoten. Het billboard draaide alleen in Nederland, maar de controverse leidde tot debatten over de hele wereld. Wat probeerde dit te zeggen? Was het een knikje terug naar de slavernij, op de een of andere manier zeggend dat de zwarte vrouw een bezit was van de blanke vrouw?

In eerste instantie verdedigde Sony zijn billboard. Het bedrijf zei dat het alleen "de witheid van het nieuwe model wilde benadrukken of de zwarte en witte modellen wilde contrasteren". Het was duidelijk dat dit een serieuze maandagochtend quarterbacking was en dat niemand het kocht. Later trok Sony de advertentie en verontschuldigde zich.

Intel's Poor Race Relations (2007)

Intel heeft niets geleerd van de blunder van Sony in 2006. In augustus 2007 bevond het bedrijf zich in het middelpunt van de controverse bij een gedrukte advertentie waarin een blanke met zes sprinters werd getoond. Het klinkt helemaal niet slecht totdat je de afbeelding analyseert. De sprinters zijn zwart en lijken te buigen voor de blanke man. Een boodschap die weinig doet om rasrelaties vooruit te helpen.

Klachten veroorzaakten dat Intel de advertentie verwijderde en zij hebben een verontschuldiging aangeboden via de website van het bedrijf, met de bedoeling om "de prestatiemogelijkheden van onze processors over te brengen door middel van de visuele metafoor van een sprinter." De verontschuldiging gaat verder, ' Helaas heeft onze uitvoering niet onze beoogde boodschap opgeleverd en bleek het ongevoelig en beledigend te zijn."

Raging Cow's Blogging Blunder (2003)

Hoewel bloggen een geweldige PR-tool kan zijn, kan het ook een ramp zijn als je consumenten probeert voor de gek te houden. Raging Cow, een Dr. Pepper / 7 Up-product, werd hiervan in 2003 een klassiek voorbeeld.

Een groep tieners werd binnengebracht en geïnformeerd over de Raging Cow-gearomatiseerde melk. Ze kregen de opdracht om uit te gaan en te bloggen over dit nieuwe product, maar onthulden niet dat hen werd opgedragen dit te doen. Het bedrijf hoopte dat de mond-tot-mondreclame het nieuwe product een hit zou maken.

Het gebrek aan authenticiteit achter het bloggen, samen met een fictieve mascotte blog, verspreid over het internet. Hardcore-bloggers protesteerden, de melk werd kort verkocht in een paar teststeden en het product flopte uiteindelijk.

Walmart's Phony PR (2006)

Walmart zal ook in de geschiedenis van advertenties gaan met een valse valse blog. In september 2006 ging het blog van Wal-Marting Across America op internet.

De blog bevatte twee Walmart-fans, genaamd Jim en Laura, die met hun camper door Amerika reden om met Walmart-medewerkers te praten. Hun reizen en ervaringen werden gedocumenteerd op hun blog. Wat een geweldig stukje UGC, toch? Fout.

Wat niet op de blog werd gedocumenteerd, was het feit dat Walmart Jim en Laura compenseerde om de blog te schrijven, betaalde voor de camper die ze bestuurden en zelfs hun route in te plannen. De blog was ontmaskerd en op mysterieuze wijze verdwenen uit het net. P R-bedrijf Edelman gaf toe dat het het brein achter het valse Walmart-blog was en het werd later ontdekt dat Edelman twee extra faux-blogs maakte.

Tricking consumenten is nooit een manier om hun bedrijf te krijgen. Met echte blog-berichten die bedrijven die de consument voor de gek houden, proberen te vernietigen, kan de schade van valse blogs lang aanhouden.