De voors en tegens van het besturen van staartwielvliegtuigen

Wanneer het over vliegtuigen gaat, verwijst een "staartwiel" -vliegtuig of een "sleepboot" naar de positie van het landingsgestel in een vliegtuig. Een vliegtuig met een staartwiel, ook bekend als conventionele uitrusting, is een vliegtuig ontworpen met zijn twee hoofdlandingsgestel dat vóór het zwaartepunt van het vliegtuig of aan de voorkant van het vliegtuig is geplaatst, met een enkel "staartwiel" achterin van het vliegtuig om de staart van het vliegtuig te ondersteunen.

De voorwaarde conventioneel kan echter verwarrend zijn, aangezien de meer gebruikelijke uitrusting van lichte vliegtuigen tegenwoordig is voor driewielers en niet tailwheel-stijl. Desalniettemin impliceert de term conventioneel (die voortkwam uit het feit dat de meeste vliegtuigen lang geleden waren ontworpen met een tailwheel-vistuigconfiguratie) dat het vliegtuig een staartwiel heeft, in tegenstelling tot driewieltandwiel.

Vliegtuigen met landingsgestel met drie wielen, waarbij het twee hoofdlandingsgestel achter het zwaartepunt wordt bevestigd, en de neusversnelling de neus van het vliegtuig aan de voorkant ondersteunt, komen tegenwoordig vaker voor in lichte vliegtuigen.

Nadelen van Tailwheel-vliegtuigen

Staartraamvliegtuigen worden vaak beschouwd als uitdagender, misschien zelfs gevaarlijker om te vliegen dan een vliegtuig met landingsgestel met driewielers. Omdat de positie van het zwaartepunt zich aan de achterkant van het hoofddrijfwerk bevindt, kunnen grondoperaties (meestal landen) moeilijker zijn in een staartwielvliegtuig.

Het staartwielvliegtuig zit ook met zijn neus hoger dan het driewieler-vistuigvliegtuig, waardoor het zicht naar voren voor de bestuurder tijdens grondoperaties wordt verminderd. Het is moeilijker om te taxiën zonder je recht voor je te kunnen zien. Daarom zie je vaak piloten van achterklepvliegtuigen tijdens het taxiën S-bochten nemen. Het besturen van een staartwielvliegtuig is anders dan het besturen van een neuswielvliegtuig, aangezien het sturen wordt uitgevoerd van achter de piloot in plaats van vooraan.

Voordelen van Tailwheel-vliegtuigen

Er zijn zeker ook voordelen voor een taildragger. De neushoge houding op de grond betekent dat de propellers aan staartwielvliegtuigen vaak meer ruimte hebben van de grond, waardoor ze beter geschikt zijn voor gras- of vuillandbanen. En ze zijn vaak ontworpen en geconfigureerd voor een trage vlucht, waardoor ze gemakkelijker op korte startbanen kunnen landen. Velen zijn high-design en beter geschikt voor backcountry-vliegen dan vliegtuigen met neuzen. Tailwheel-vliegtuigen zijn zonder twijfel het favoriete vliegtuig onder bushpiloten.