De beleefdheid van de politie bij rechtshandhaving

In wetshandhavingskringen in de Verenigde Staten vindt nog steeds een rustig debat plaats over de broederschap van de 'dunne blauwe lijn' en professionele beleefdheid onder politieagenten. De kern van de discussie is de vraag of politieagenten clementie zouden moeten krijgen als ze verkeersovertredingen plegen en zelfs een aantal misdrijven, vooral in het licht van de zware taak die ze hebben en het belang van 'bij elkaar blijven'.

Professionele beleefdheid

Professionele beleefdheid is niet uniek voor rechtshandhaving; een zekere verwante geest bestaat zeker in bijna alle beroepen. Obers, bijvoorbeeld, fooien vaak obers beter wanneer ze uit eten gaan. Werknemers in de horeca kunnen vaak "zorgen" voor hun collega's door hen gratis drankjes of een betere service te geven. Historisch gezien hebben artsen gratis diensten aangeboden aan collega-artsen en hun familieleden.

Het is een feit dat mensen die dezelfde of vergelijkbare functies vervullen, een zekere waardering en begrip hebben voor waar ze dagelijks mee omgaan, en ze hebben een natuurlijke neiging tot empathie en een verlangen om elkaar te helpen. Als je bedenkt hoe zwaar een dag in het leven van een politieagent kan zijn, is het geen wonder dat collega-officieren geneigd zijn om de andere kant op te kijken als hun "broers en zussen in het blauw" kleine overtredingen begaan en overtredingen begaan.

Hogere normen voor politiefunctionarissen

In de rechtshandhaving verwacht het publiek echter dat hun functionarissen aan een hoge ethische norm worden gehouden. Om hun taak uit te voeren en hun missie van verbetering van de openbare veiligheid te volbrengen, vertrouwen functionarissen op het vertrouwen van het publiek. Een deel van dat vertrouwen houdt de verwachting in dat functionarissen de wet zullen volgen en het goede voorbeeld geven.

Krijg je vrij uit de gevangenis?

Meestal wordt professionele beleefdheid voor politieagenten gegeven - of op zijn minst verwacht - bij verkeersstops. U hebt ongetwijfeld de stickers met de "dunne blauwe lijn" op de achterruiten van auto's in het verkeer gezien. Veel officieren en openbare veiligheidsmedewerkers tonen de ogenschijnlijk onschadelijke sticker als een symbool voor andere officieren dat ze 'on the job' zijn, een uitdrukking die wordt toegepast op degenen die bij de wetshandhaving werken. De verwachting is dat andere officieren mild zullen zijn omdat "we er allemaal samen in zijn".

In de meeste gevallen krijgen functionarissen een ruime beoordelingsbevoegdheid in welke wetten zij handhaven en hoe zij deze afdwingen. Citaten, arrestaties, aankondigingen om te verschijnen en schriftelijke of mondelinge waarschuwingen liggen in de meeste gevallen op tafel. Wetende dat een overtreder een politieagent is, kan dit vaak van invloed zijn op de beslissing van een andere officier over hoe hij zijn of haar discretie kan gebruiken.

Clementie voor politie - goed of fout?

Maar klopt dat? Moeten politiemensen speciale aandacht krijgen? Of moet van hen worden verwacht dat zij de wet - alle wetten - net als iedereen volgen en dezelfde gevolgen hebben als alle anderen?

Voor degenen die aan de kant van clementie en professionele beleefdheid vallen, is het argument dat niemand anders weet wat officieren van dag tot dag moeten zien. Velen zeggen dat collega-officieren degenen zullen zijn die je steunen als je hulp nodig hebt, en dus moet je dat in gedachten houden als je er een hebt laten stoppen. In sommige gevallen kan een ticket of een arrestatie iemands baan betekenen, waardoor het besluit om handhavingsmaatregelen te nemen veel moeilijker wordt. Officieren, zeggen sommigen, moeten voor elkaar zorgen.

Wie is de Rat?

Hoewel het redelijk is dat functionarissen enige consideratie verwachten, raken sommige professionals in de rechtshandhaving ronduit boos wanneer zij of een familielid een verkeersbericht of zelfs een schriftelijke waarschuwing ontvangt. Officieren die tickets voor andere officieren schrijven, worden soms "ratten" of erger genoemd, en er zijn er een die er sterk van overtuigd zijn dat een officier onder bijna alle omstandigheden handhavingsacties tegen een ander moet ondernemen, ongeacht of hij al dan niet dienst heeft.

De missie verwezenlijken

In werkelijkheid is dit idee in strijd met waarom officieren ervoor kiezen om in vredesafdeling te werken, om mee te beginnen. Het ondermijnt ook het vertrouwen dat het publiek in het vak heeft gesteld. Feit is dat van de functionarissen wordt verwacht dat ze voorbeeldig zijn in het naleven van de wet, zodat ze geloofwaardigheid kunnen hebben wanneer ze het afdwingen. Niet voldoen aan de wet, of vastgehouden worden aan dezelfde of hogere standaard waar wij het publiek voor houden, neemt afstand van het vermogen van officieren om effectief wetten af ​​te dwingen en neemt daarmee hun vermogen weg om levens en eigendommen te beschermen.

Echte professionele beleefdheid

In plaats van boos te zijn op een andere officier omdat hij een andere beleefdheid niet heeft bewezen, is de verontwaardiging beter gericht op de persoon die de officier in die positie heeft geplaatst, om mee te beginnen. Kortom, ongeacht uw beroep, als iemand niet wil afrekenen met de wet, dan is de beste manier om niets te doen in de eerste plaats.

Politiemensen begrijpen dat hun beroep uniek is en dat officieren bij elkaar moeten blijven als ze succesvol willen zijn en veilig willen blijven. Maar ze zijn zich ook maar al te bewust van de gevolgen van het overtreden van wetten - zelfs verkeerswetten. Naast de juridische gevolgen en het ongemak van de contante uitgaven van een verkeerskaart, zijn er ook reële gevolgen als het misgaat. Wetten zijn ingesteld om mensen te beschermen tegen schade. Wanneer agenten er niet in slagen om hen te volgen, of nalaten om hun fouten te aanvaarden en weigeren de verantwoordelijkheid en de gevolgen van hun eigen acties te aanvaarden, dan houden ze op deel uit te maken van de oplossing en beginnen ze een deel van het probleem te worden.