Militaire echtscheiding en scheiding: ID-kaarten en huisvesting

Militaire, huishoudelijke situaties kunnen verwarrend zijn omdat ze worden bestuurd door een gemengde mengelmoes van militaire voorschriften, wetten inzake staatsscheidingen en procedures, evenals federale statuten., we zullen proberen een klein beetje gevoel uit de verwarring te halen. In de komende weken zal ik proberen alle aspecten van een echtscheidings- of scheidingssituatie met betrekking tot het leger te bespreken, inclusief de "rechten" van het militaire lid en familieleden, militaire familiehuisvesting, echtelijke steun en kinderbijslag, identiteitskaarten, de Uniform Services Voormalige Echtgenote Protection Act, Soldiers & Sailors Civil Relief Act, situaties van huiselijk geweld, garnering, echtscheidingsrecht, advocaten en meer.

De positie van het leger inzake echtscheiding

Over het algemeen is het belangrijk om te beseffen dat het leger echtscheiding en scheiding beschouwt als een civiel privéaangelegenheid, het best opgelost door de rechtbanken. Soms verwachten militaire echtgenoten te veel van militaire autoriteiten.Ze denken dat ze contact kunnen opnemen met de commandant van hun echtgenoot, en de commandant zal afzien van een toverstaf en alles beter maken.

In de meeste gevallen is dat onrealistisch - net zoals het onrealistisch zou zijn om van de manager van K-Mart te verwachten dat hij / zij betrokken raakt bij uw huwelijkssituatie, mocht uw partner daar werken. De commandant heeft beperkte bevoegdheden op het gebied van echtscheiding en scheiding. Het leger raakt slechts op zeer beperkte, specifieke manieren betrokken bij huiselijke situaties, door middel van procedures die op grond van wetgeving of militaire regelgeving zijn toegestaan, en meestal wanneer het om beloningen, uitkeringen, eigendommen enz. Gaat, die worden gereguleerd door de federale wetgeving.

In een overgrote meerderheid van de militaire, huishoudelijke situaties, is de juiste procedure om een ​​advocaat te verkrijgen en het voor de rechtbank te brengen, net zoals iedereen in de Verenigde Staten het moet doen.

Militaire advocaten

Militair personeel en familieleden hebben allemaal toegang tot gratis juridische dienstverlening door het 'legal office' (JAG). Wat de meeste mensen echter niet weten, is dat de JAG heel weinig hulp biedt als het gaat om echtscheiding en scheiding. Hoogstens kan de JAG u algemeen advies geven. Ze kunnen geen echtscheidings- of scheidingsdocumenten voorbereiden; ze kunnen je niet voor de rechter vertegenwoordigen, ze kunnen geen echtscheidings- of scheidingspapieren voor je indienen.

Heel vaak kan zelfs het "algemene advies" van weinig nut zijn, omdat er geen vereiste is dat een militaire advocaat een vergunning heeft om recht te mogen uitoefenen in de staat waarin zij zijn gestationeerd, zodat de kennis van de advocaat van echtscheidingswetten van die specifieke staat kan zijn. beperkt. Voor situaties van militaire echtscheiding, scheiding of kinderbijslag moet je een burgeradvocaat raadplegen, op de hoogte van de echtscheidingswetgeving van je specifieke staat.

De advocaat die u kiest, moet ook uitgebreide ervaring hebben met militair familierecht (vanwege veel dingen zijn verschillend tussen militair-gerelateerde en civiele huishoudelijke situaties). Een familierechter met familierechtservaring op militair gebied kent de bepalingen van de Servicemembers Civil Relief Act (SSCRA) en de Uniform Services Former Husseine Protection Act (USFSPA), evenals specifieke bepalingen die nodig zijn voor de beslaglegging op militaire beloningen.

Begin met uw lokale orde van advocaten te bellen en vraag hen om een ​​lijst met echtscheidingsadvocaten in uw regio die gespecialiseerd zijn in situaties met betrekking tot echtscheidingen met betrekking tot militairen. Sommige advocaten die gespecialiseerd zijn in situaties met betrekking tot echtscheidingen met betrekking tot militairen adverteren op internet. Veel advocaten bieden gratis eerste consulten. Maak daar gebruik van. Interview verschillende advocaten en kies de beste voor uw specifieke situatie.

Militaire identiteitskaarten

De uitgifte van ID-kaarten brengt veel mensen in de problemen. Ze denken ten onrechte dat omdat regels vereisen dat ze een aanvraag indienen voor ID-kaarten van gezinsleden en omdat ze worden vermeld als de "sponsor", dat ze de ID-kaart van hun echtgenoot op elk gewenst moment "kunnen confisqueren". Dit is niet waar. ID-kaarten voor familieleden (en het privilege dat door dergelijke kaarten wordt verleend) zijn een recht dat wordt toegekend door het Congresrecht (niet door de sponsor). Met andere woorden, het is het Congres wie mag beslissen wie wel en wie geen identiteitskaart kan hebben, nietde militaire "sponsor".

Een militair lid dat op onwettige wijze een militaire identiteitskaart van zijn / haar echtgenoot weghaalt, kan voor Larceny worden aangeklaagd krachtens de bepalingen van artikel 121 van de Uniform Code van Militaire Gerechtigheid (UCMJ). Alle diensten gebruiken dezelfde "gemeenschappelijke" verordening die de uitgifte van militaire identificatiekaarten regelt. Als het militair lid weigert de aanvraag voor een identiteitsbewijs voor een militair afhankelijk te ondertekenen, bevat de verordening bepalingen waar het personeelsbureau dit op het aanvraagformulier kan aangeven en hoe dan ook de identiteitskaart moet uitgeven.

In de meeste gevallen verliest de niet-militaire echtgenoot zijn / haar identiteitskaart (en privilege) zodra de echtscheiding definitief is, met twee uitzonderingen:

• de partijen waren minstens 20 jaar getrouwd;
• het lid heeft ten minste 20 dienstjaren gepresteerd die betaald kunnen worden voor gepensioneerde beloning, en
• er was minstens 20 jaar overlap tussen het huwelijk en de militaire dienst.
• "20/20/20" voormalige echtgenoot. De volledige voordelen (medisch, commissaris, basisuitwisseling, theater, enz.) Worden uitgebreid tot een niet-hertrouwde voormalige echtgenoot wanneer: (Opmerking: als een door de werkgever gesponsord plan voor gezondheidszorg de voormalige echtgenoot dekt, is medische zorg niet toegestaan. als de dekking wordt beëindigd, kunnen militaire medische zorguitkeringen worden hersteld op aanvraag van de voormalige echtgenoot.

• De partijen waren minstens 20 jaar getrouwd;
• Het lid presteerde ten minste 20 jaar dienstbetoon, te betalen voor gepensioneerde salarissen, en er was ten minste een overlapping van 15 jaar tussen het huwelijk en de militaire dienst
• "20/20/15" voormalige echtgenoot. De ex-echtgenote van 20/20/15 komt in aanmerking voor medische voordelen (geen commissary, bx, etc.) gedurende één jaar vanaf de datum van de echtscheiding, ontbinding of nietigverklaring. (Opmerking: als een door de werkgever gesponsorde gezondheidszorgplan betrekking heeft op de voormalige echtgenoot, is medische zorg niet toegestaan.)

Basisbehuizing

Terwijl on-base gezinswoningen worden "uitgegeven" aan het militaire lid, heeft het lid niet de bevoegdheid om zijn / haar militaire familieleden te ontruimen (alleen de installatiecommandant heeft die autoriteit). In feite, in de meeste gevallen, wanneer een huishoudelijke situatie is verslechterd tot het punt waarop fysieke scheiding gerechtvaardigd is, zal de eerste sergeant of bevelhebber gewoonlijk het militaire lid bevelen te verblijven in de slaapzaal (kazerne). Het is omdat het leger de autoriteit heeft om (gratis) het militaire lid in de slaapzalen te huisvesten, maar het heeft geen autoriteit om gratis inruil te verstrekken aan militaire echtgenoten.

Militaire gezinswoningen kunnen volgens de wet echter alleen worden bezet door militaire leden die bij hun gezinsleden verblijven (behalve toegestane uitzonderingen, zoals wanneer het militair lid wordt ingezet, op zee of in een afgelegen-toe- reikingsgebied). De diensten hebben allemaal voorschriften die vereisen dat de gezinswoning wordt ontruimd (meestal binnen 30 dagen) als de militaire leden daar niet meer wonen of als er geen familieleden zijn. Dus, in de meeste gevallen, in het geval van een scheiding, moet de partij die in de basiswoning blijft, verlaten worden (tenzij de overblijvende partij het militaire lid is en andere afhankelijke personen, zoals kinderen, blijven).

Het leger zal dergelijke bewegingen echter niet betalen.

Terwijl de Joint Travel Regulation (JTR), paragraaf U5355C, het leger machtigt te betalen voor korteafstandshuishoudens goed vervoer in het geval dat een militair lid wordt bevolen uit de basiswoning; de verordening verbiedt expliciet dat deze bepaling wordt gebruikt voor "persoonlijke problemen". De verordening bepaalt: "Een HHG-verplaatsing op korte afstand, als gevolg van het verhuizen naar / van regeringsverblijven, is niet toegestaan ​​om de persoonlijke problemen, het gemak of het moreel van een lid te accommoderen."