Hoe te overleven wanneer uw ondersteuningssysteem niet werkt

Er is een dorp nodig om een ​​gezin te stichten. Maar wat gebeurt er als je dit dorp verliest of misschien zelfs nooit bestaat?

Deze afgelopen winter in New England was erg moeilijk voor mij. Ik nam nieuwe uitdagende werkprojecten aan en daarna verloor ik het grootste deel van mijn ondersteuningssysteem vanwege ziektes en huis gebonden zijn vanwege de enorme hoeveelheid sneeuw. Oh, en vergeet de sneeuwdagen en schoolvertragingen niet. Er waren tijden dat ik ten einde raad was! Maar ik wilde dingen zo slecht laten werken dat ik manieren vond om te overleven. Hier is hoe ik het heb gehaald in de moeilijke tijden toen mijn ondersteuningssysteem faalde.

Er waren tijden dat ik me wentelde aan hoe slecht dingen waren. Hoe ik overleefde, was focussen op de realiteit van de situatie en vertrouwen hebben. Om te vragen "Wat was de realiteit op dat moment?" Bracht me vooruit en veranderde mijn perspectief alsof ik een baan had die ik moest doen. Het was tijd om het gewoon te doen. Al het andere kon wachten. De kinderen zouden geen hersenschade oplopen als ze Big Hero 6 opnieuw zouden zien. Ik hoefde me alleen maar te concentreren op wat er moest gebeuren op dat moment. Ik had het vertrouwen dat de dingen vanzelf zouden werken, wat ze hebben.

Het was moeilijk om vertrouwen te hebben, maar coping kan over keuzes gaan. Ik koos ervoor de realiteit onder ogen te zien en geloof te hebben.

Soms raakte ik zo gefrustreerd dat ik gewoon zou gillen! Hoe ik overleefde was oefenen. Op deze manier ontluchten was mijn reddende genade! Ironisch genoeg heb ik deze winter genoten van alle shoveling. Moet frustratie worden weggenomen bij het breken van ijs en het gooien van sneeuw. Bovendien konden de kinderen mijn tranen niet zien toen ik alleen was met de sneeuwblazer. De frisse koude lucht was verfrissend.

Een andere ventilatiestrategie was een nieuwe aankoop van een workout dvd. Ik kan niet genoeg goede dingen zeggen over de Insanity-workouts van BeachBody. Mijn zoon vroeg me waarom mijn gezicht er zo nat uitzag, ha! Een zweet braken heeft mijn perspectief op de dingen veranderd. Het maakte me ook gewoon blij!

Omdat ik graag schrijf, houd ik een dagboek bij. Toen het leven echt hobbelig werd, vermeed ik mijn dagboek en kies ik voor surfen op Facebook. We weten allemaal dat wanneer je moeite hebt met het lezen van anderen geluk en successen misschien niet helpen. Op dat moment besefte ik dat ik de telefoon moest neerleggen en het potlood moest oppakken.

Toen ik me machteloos voelde, zocht ik naar geluk in iets anders. Twee van mijn topwaarden zijn familie en creativiteit. Ik combineerde de twee en maakte een fotocollage op een blinde muur bij mij thuis. Als ik me nu moet ophalen, mag ik naar mijn creatie kijken en glimlachen.

Hoewel mijn kinderen soms deel uitmaken van mijn frustratie, geeft het contact met hen ook kracht. Ik zou vergeten te vragen hoe ze zich voelden over alles wat er gaande was. Ik weet zeker dat het ook op hen van invloed was. Ze zullen maar één keer in hun leven zes, vijf en twee zijn, dus ik zou zitten en genieten van hun gezelschap, hun gelach en hun knuffels en kussen. Hoe ik overleefde, was met ze zitten en hun liefde tonen. Alles wat we nodig hebben is liefde!

Ik ben een echte freak, maar toen ik de enige was die netjes was, dreef mijn gewoonte me gek! Hoe ik het overleefde, was dingen in mijn huis zuiveren. Naarmate de maand verstrijkt, zou ik een open lege kartonnen doos hebben om ongebruikte items te gooien. Eenmaal vol zou ik ze afsluiten en een donatie plannen. Als ik motivatie nodig had om te zuiveren, zou ik eerst de afspraak maken om me te helpen verantwoording af te leggen. Op het einde, hoe minder dingen ik had om netjes te zijn over de minder bonkers die ik zou voelen!

Soms was ik degene die alles deed. Overal waar ik naar huis of naar het werk keek, was er iets dringends om te doen. Wanneer je een chaotische ingesteldheid hebt, lijkt alles dringend. Hoe ik het overleefde, werd georganiseerd. Ik regeerde in mijn wekelijkse prioriteiten met een kwadrant-takenlijst die opgesplitst was in zelf-, mensen-, thuismanagement- en loopbaanprojecten. Ik voelde me gefocust en volbracht toen ik dit systeem gebruikte. Aan het begin van de week maakte ik de lijst en aan het eind voelde ik dat ik een (enigszins) voltooide lijst had voltooid.

Heb je ooit het gevoel gehad dat niemand je hielp? Hoe heb je jezelf gesteund? Laat een reactie achter op mijn Facebook-pagina en vertel me er alles over.