Begrijpen waarom soldaten besluiten te vechten

Een studie voegt een nieuw perspectief toe aan de eeuwenoude vraag waarom soldaten vechten. Dr. Leonard Wong, associate research professor aan het Strategic Studies Institute van het US Army War College, zei dat de paper 'Why They Fight: Combat Motivation in the Iraq' de populaire overtuiging bevestigde dat eenheidscohesie een sleutelrol speelt bij het motiveren van soldaten om te vechten. de krant leverde ook wat "verrassende informatie op over het patriottisme van soldaten."

Oorspronkelijk was de vraag gerezen uit de 'The American Soldier'-studie van Samuel Stouffer die in 1949 werd gepubliceerd en waarin de houding van de soldaat tegenover de strijd in de Tweede Wereldoorlog werd vastgelegd.

Waarom soldaten vechten

Combat infanteristen die terugkeerden uit de oorlog zeiden meestal dat ze bleven vechten om "de oorlog over te nemen zodat ze naar huis konden gaan." De op één na meest voorkomende reactie en de primaire gevechtsmotivatie noemden echter de sterke groepsbanden die zich ontwikkelden tijdens gevechten, " Stouffer meldde.

De conclusies van Stouffer ondersteunden het 'Men Against Fire' van historicus S. L. A. Marshall in 1942.

"Ik beschouw het als een van de eenvoudigste waarheden van oorlog die het ding dat een infanteriegok soldaat in staat stelt om met zijn wapens door te gaan, de nabije aanwezigheid of de veronderstelde aanwezigheid van een kameraad is … Hij wordt ondersteund door zijn medemensen in de eerste plaats en door zijn wapens in de tweede plaats.”

Een ander bekend onderzoek van Edward A. Shils en Morris Janowitz liet verrassend vergelijkbare resultaten zien onder de Duitse Wehrmacht-soldaten die vochten, zelfs toen Berlijn viel.

Sinds deze kranten, is de wens om "je vriend niet teleur te stellen" de conventionele wijsheid geweest over waarom soldaten vechten.

Is het echt allemaal over kameraadschap?

"Recente studies hebben deze traditionele wijsheid in twijfel getrokken," zei Wong. Kort nadat grote gevechtsoperaties eindigden op 1 mei in Irak, gingen Wong en een team onderzoekers van het War College naar Irak om uit de eerste hand te weten of de traditionele wijsheid nog steeds geldig is.

Het team ging naar het slagveld voor de interviews omdat ze met de soldaten wilden spreken terwijl de gebeurtenissen nog vers in hun gedachten waren.

Het team vroeg de soldaten dezelfde vraag die Stouffer in zijn studie uit 1949 aan soldaten vroeg. Over het algemeen, in je gevechtservaring, wat het belangrijkste voor je was om ervoor te zorgen dat je net zo goed wilde blijven doen als jij."

Amerikaanse soldaten in Irak reageerden op dezelfde manier op hun voorouders over het willen terugkeren naar huis, maar de meest voorkomende reactie voor gevechtsmotivatie was 'vechten voor mijn vrienden', aldus het rapport van Wong.

Het rapport onthulde twee rollen voor sociale cohesie in de strijd.

Eén rol is dat elke soldaat verantwoordelijk is voor het succes van een groep en de eenheid beschermt tegen schade. Zoals een soldaat het zei: "Die persoon betekent meer voor jou dan wie dan ook. Je gaat dood als hij sterft. Daarom denk ik dat we elkaar in elke situatie beschermen. Ik weet dat als hij sterft en het mijn schuld is, het voor mij erger zou zijn dan de dood. '

De andere rol is dat het het vertrouwen en de zekerheid biedt dat iemand hun rug toekent. In de woorden van één infanterist: "Je moet ze meer vertrouwen dan je moeder, je vader of je vriendin, of je vrouw, of iemand anders. Het wordt bijna net als je beschermengel."

Zodra soldaten ervan overtuigd zijn dat hun persoonlijke veiligheid door anderen wordt gewaarborgd, zijn ze bevoegd om hun werk te doen zonder zorgen, aldus de studie. Het merkte op dat soldaten begrepen dat het volledig toevertrouwen van hun veiligheid als irrationeel te beschouwen was. Een soldaat deelde de reactie van zijn ouders - "Mijn hele familie denkt dat ik gek ben. Ze denken: 'Hoe kun je zo je leven in iemands handen stoppen? … Je wordt nog steeds neergeschoten. '"

Ondanks de incidentele scepsis van buitenstaanders, concludeerde het rapport, dat soldaten het enorm waarderen dat ze zich niet bezighielden met de afleidende bezorgdheid over persoonlijke veiligheid.

Is het patriottisme nog steeds goed en wel?

Hoewel de studie van Wong liet zien dat het concept van Stouffer over de waarde van militair-cohesie nog steeds geldig is, had het een andere kijk op de waarde van patriottisme.

Stouffer betoogde dat ideologie, patriottisme of vechten voor de zaak geen belangrijke factoren waren in de strijdmotivatie. "Verrassend genoeg werden veel soldaten in Irak gemotiveerd door patriottische idealen," zei Wong.

Het bevrijden van de mensen en het brengen van vrijheid waren gemeenschappelijke thema's bij het beschrijven van de gevechtsmotivatie, aldus het rapport.

Wong crediteert het vrijwilligersleger van vandaag met "meer politiek onderlegde" soldaten als de reden voor de verandering. Hij zei dat de meer ontwikkelde militairen van vandaag de algemene missie beter begrijpen en een 'echt professioneel leger' bieden.

"Hoewel het Amerikaanse leger zeker over de beste uitrusting en training beschikt", aldus het rapport. "Een menselijke dimensie wordt vaak over het hoofd gezien. … De soldaten hebben ook een ongeëvenaard niveau van vertrouwen."

"Ze vertrouwen elkaar vanwege de nauwe interpersoonlijke banden tussen soldaten. Ze vertrouwen hun leiders omdat hun leiders hun eenheden competent hebben opgeleid. En ze vertrouwen het leger omdat, sinds het einde van het ontwerp, het leger zijn leden heeft moeten aantrekken in plaats van ze te conscriberen. '

Wong zei dat het vertrouwen dat zijn rapport laat zien hoog is, maar waarschuwt: "Time test trust."

Hij zei dat onzekerheid vertrouwen kan ontrafelen en de omgeving van open-ended implementaties van vandaag de dag kan worden gebruikt en dat besprekingen over inkrimping het vertrouwen kunnen verminderen als ze niet zorgvuldig worden beheerd.