Betekenis van de wet van gewapende conflicten (LOAC)

LOAC gedefinieerd

De LOAC komt voort uit het verlangen van de beschaafde naties om onnodig lijden en vernietiging te voorkomen zonder het effectieve oorlogsvoeren te belemmeren. Een deel van het internationaal publiekrecht, LOAC reguleert het gedrag van gewapende vijandelijkheden. Het heeft ook tot doel burgers, krijgsgevangenen, gewonden, zieken en schipbreukelingen te beschermen. LOAC is van toepassing op internationale gewapende conflicten en op het uitvoeren van militaire operaties en gerelateerde activiteiten in gewapende conflicten, maar dergelijke conflicten worden gekenmerkt.

LOAC-beleid

DoDD 5100.77, DoD Law of War-programma, vereist dat elke militaire afdeling een programma ontwerpt dat LOAC-naleving garandeert, LOAC-schendingen voorkomt, zorgt voor een snelle melding van vermeende LOAC-schendingen, alle krachten in LOAC op de juiste manier opleidt en een wettelijke beoordeling van nieuwe wapens voltooit. Hoewel sommige van de services vaak verwijzen naar LOAC als de wet van oorlog (LOW), zijn LOAC en LOW hetzelfde. LOAC-training is een verdragsverplichting van de Verenigde Staten onder bepalingen van de Geneefse Conventies van 1949.

De training moet van algemene aard zijn; bepaalde groepen zoals vliegtuigbemanningen, speciale troepen, speciale operaties, infanterie, medisch personeel en veiligheidstroepen, enz., ontvangen echter een aanvullende, gespecialiseerde training die de unieke problemen behandelt die ze kunnen tegenkomen.

Internationaal en nationaal recht

LOAC is afgeleid van zowel het internationaal gewoonterecht en verdragen. Het internationaal gewoonterecht, gebaseerd op praktijken die naties zijn gaan accepteren als wettelijk verplicht, stelt de traditionele regels vast die van toepassing zijn op het uitvoeren van militaire operaties in gewapende conflicten. In artikel VI van de Amerikaanse grondwet staat dat verdragsverplichtingen van de Verenigde Staten de 'hoogste wet van het land' zijn, en het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft geoordeeld dat internationaal recht, om gewoonten op te nemen, deel uitmaakt van het Amerikaanse recht. Dit betekent dat verdragen en overeenkomsten die de Verenigde Staten aangaan dezelfde status hebben als wetten die door het Congres zijn aangenomen en ondertekend door de president.

Daarom moeten alle personen onderworpen aan de Amerikaanse wetgeving de LOAC-verplichtingen van de Verenigde Staten naleven. In het bijzonder moeten militairen LOAC in overweging nemen om operaties te plannen en uit te voeren en LOAC in gevechten te gehoorzamen.Degenen die LOAC schenden, kunnen strafrechtelijk aansprakelijk worden gesteld voor oorlogsmisdaden en voor de krijgsraad onder de Uniform Code of Military Justice (UCMJ).

principes

Drie belangrijke LOAC-principes bepalen gewapende conflicten - militaire noodzaak, onderscheid en proportionaliteit.

Militaire noodzaak. Militaire noodzaak vereist dat strijdkrachten zich alleen bezighouden met daden die nodig zijn om een ​​legitiem militair doel te bereiken. Aanvallen worden strikt beperkt tot militaire doelen. Bij het toepassen van militaire noodzaak op richten richt de regel zich over het algemeen op het feit dat het Amerikaanse leger zich kan richten op die faciliteiten, uitrusting en strijdkrachten die, indien vernietigd, zo snel mogelijk tot de gedeeltelijke of volledige onderwerping van de vijand zouden leiden.

Als voorbeeld van de naleving van het principe van militaire noodzaak tijdens Operatie Desert Storm, overweeg onze gerichtheid en vernietiging van Iraakse SCUD-raketbatterijen en van het Iraakse leger en luchtstrijdkrachten. Deze acties bereikten snel luchtoverwicht en bespoedigden de nederlaag van het Iraakse leger.

Militaire noodzaak is ook van toepassing op wapenherziening. AFI 51-402, Weapons Review, vereist dat de luchtmacht een wettelijke beoordeling uitvoert van alle wapens en wapensystemen die bedoeld zijn om aan een militaire vereiste te voldoen. Deze beoordelingen zorgen ervoor dat de Verenigde Staten voldoen aan zijn internationale verplichtingen, met name die met betrekking tot de LOAC, en het helpt militaire planners ervoor te zorgen dat militair personeel geen wapens of wapensystemen gebruikt die het internationaal recht schenden. Illegale wapens voor gevechten zijn onder andere gifwapens en groeiende holle punt kogels in gewapende conflicten.

Zelfs legale wapens vereisen mogelijk enkele beperkingen op het gebruik ervan in bepaalde omstandigheden om de naleving van de LOAC te verbeteren.

Onderscheid. Onderscheid betekent onderscheid maken tussen legale doelen van strijders en niet-strijdende doelwitten, zoals burgers, civiel bezit, krijgsgevangenen en gewonden die geen deel hebben aan de strijd. Het centrale idee van onderscheid is om alleen geldige militaire doelen in te zetten. Een willekeurige aanval is een aanval die zonder onderscheid militaire doelen en burgers of civiele objecten treft. Onderscheid vereist van verdedigers dat ze militaire objecten van civiele objecten scheiden tot de maximale mate die haalbaar is.

Daarom zou het ongepast zijn om een ​​ziekenhuis of krijgsgevangenenkamp te lokaliseren naast een munitiefabriek.

Proportionaliteit. Evenredigheid verbiedt het gebruik van elke soort of mate van kracht die groter is dan nodig is om het militaire doel te bereiken. Proportionaliteit vergelijkt het verkregen militaire voordeel met de schade die is toegebracht terwijl dit voordeel werd behaald. Evenredigheid vereist een afwegingstoets tussen het concrete en directe militaire voordeel dat wordt verwacht door een legitiem militair doelwit aan te vallen en het verwachte incidentele civiele letsel of schade. Onder deze afwegingstest zijn buitengewone incidentele verliezen verboden.

Evenredigheid is erop gericht een aanval te voorkomen in situaties waarin burgerslachtoffers duidelijk belangrijker zouden zijn dan militaire winst. Dit principe moedigt gevechtseenheden aan om collateral damage te minimaliseren - de incidentele, onbedoelde vernietiging die optreedt als gevolg van een wettige aanval tegen een legitiem militair doelwit.

De Geneefse Conventies van 1949

Enkele van de belangrijkste LOAC-regels komen uit de Geneefse Conventies van 1949. De Geneefse Conventies bestaan ​​uit vier afzonderlijke internationale verdragen. Deze verdragen zijn bedoeld om strijders en non-combattanten te beschermen tegen onnodig lijden dat gewonden, zieken, schipbreukelingen of krijgsgevangenen kan worden tijdens vijandelijkheden. Ze proberen ook burgers en privé-eigendom te beschermen. De vier verdragen regeren de behandeling van gewonde en zieke troepen, krijgsgevangenen en burgers tijdens oorlog of gewapende conflicten.

Combatants

In de Verdragen van Genève wordt onderscheid gemaakt tussen legale strijders, niet-strijders en onwettige strijders.

Legale strijders. Een wettige strijder is een persoon die door de overheid of de LOAC is gemachtigd om deel te nemen aan vijandelijkheden. Een wettige strijder kan lid zijn van een gewone gewapende macht of een onregelmatige troepenmacht. In beide gevallen moet de wettige strijder worden bevolen door een persoon die verantwoordelijk is voor ondergeschikten; hebben vaste onderscheidende emblemen herkenbaar op afstand, zoals uniformen; draag de wapens openlijk en voer zijn of haar gevechtsoperaties uit volgens de LOAC. De LOAC is van toepassing op legale strijders die zich bezighouden met de vijandelijkheden van gewapende conflicten en biedt strijder immuniteit voor hun wettige oorlogszuchtige acties tijdens een conflict, met uitzondering van LOAC-schendingen.

Noncombatants. Deze personen hebben geen toestemming van de overheid of de LOAC om deel te nemen aan vijandelijkheden. In feite houden ze zich niet bezig met vijandelijkheden. Deze categorie omvat burgers die de strijdkrachten vergezellen; strijders die uit de strijd zijn, zoals krijgsgevangenen en gewonden, en bepaalde militairen die lid zijn van de strijdkrachten die niet bevoegd zijn om deel te nemen aan strijdende activiteiten, zoals medisch personeel en geestelijk verzorgers. Non-combattanten mogen niet het voorwerp van directe aanval worden gemaakt.

Ze kunnen echter letsel oplopen of de dood ondergaan als gevolg van een directe aanval op een militair doel zonder een dergelijke aanval die de LOAC schendt, als een dergelijke aanval op wettige wijze op een wettig doelwit plaatsvindt.

Onwettige strijders. Onwettige strijders zijn personen die rechtstreeks deelnemen aan vijandelijkheden zonder daartoe door de overheid of internationaal recht gemachtigd te zijn. Bijvoorbeeld, bandieten die beroven en plunderen en burgers die een neergestorte piloot aanvallen, zijn onwettige strijders. Onwettige strijders die zich bezighouden met vijandelijkheden, schenden het LOAC en worden wettige doelwitten. Ze kunnen worden gedood of gewond en kunnen, als ze worden buitgemaakt, als oorlogsmisdadigers worden berecht vanwege hun LOAC-schendingen.

Onbepaalde status. Mocht er twijfel bestaan ​​over de vraag of een persoon een wettige strijder, een niet-strijdende partij of een onwettige strijder is, dan wordt de bescherming van de Geneva Prisoner of War-conventie uitgebreid totdat de status wordt bepaald. De gevangen natie moet een bevoegde rechtbank bijeenroepen om de status van de gedetineerde persoon te bepalen.

Militaire doelen

De LOAC regeert het gedrag van luchtoorlogvoering. Het principe van militaire noodzaak beperkt luchtaanvallen op legale militaire doelen. Militaire doelen zijn doelen die door hun aard, locatie, doel of gebruik een effectieve bijdrage leveren aan het militaire vermogen van een vijand en waarvan de totale of gedeeltelijke vernietiging, gevangenneming of neutralisatie in de omstandigheden die bestaan ​​ten tijde van een aanval legitieme militaire doelen verhogen.

Targeting van personeel. Het LOAC beschermt de burgerbevolking. Militaire aanvallen op steden, dorpen of dorpen die niet door militaire noodzaak gerechtvaardigd zijn, zijn verboden. Het aanvallen van non-combattanten (meestal burgers genoemd) met het enige doel hen te terroriseren is ook verboden. Hoewel burgers misschien niet het doelwit worden van een directe aanval, erkent het LOAC dat een militair doelwit niet moet worden gespaard omdat de vernietiging ervan bijkomende schade kan veroorzaken die resulteert in de onbedoelde dood of verwonding van burgers of schade aan hun eigendommen.

Commandanten en hun planners moeten rekening houden met de omvang van onbedoelde indirecte vernietiging van burgers en vermoedelijke slachtoffers als gevolg van een directe aanval op een militair doel en, voor zover verenigbaar met militaire noodzaak, burgerslachtoffers en vernietiging proberen te voorkomen of tot een minimum te beperken. Verwachte civiele verliezen moeten in verhouding staan ​​tot de gewenste militaire voordelen. Rechter-voorstanders, inlichtingen- en operationele personeel spelen een cruciale rol bij het bepalen van de geschiktheid van een doelwit en de wapenkeuze die moet worden gebruikt onder de specifieke omstandigheden die de commandant bekend zijn bij het plannen van een aanval.

Objecten targeten. De LOAC beschrijft specifiek objecten die niet het doelwit van een directe aanval mogen zijn. Als afspiegeling van de regel dat militaire operaties gericht moeten zijn op militaire doelen, genieten objecten die normaal zijn gewijd aan vreedzame doeleinden een algemene immuniteit tegen directe aanvallen. Specifieke bescherming is van toepassing op medische eenheden of instellingen; transport van gewonden en zieken; militaire en civiele ziekenhuisschepen; veiligheidszones die zijn ingesteld bij de Verdragen van Genève; en religieuze, culturele en liefdadige gebouwen, monumenten en krijgsgevangenenkampen.

Als deze objecten echter voor militaire doeleinden worden gebruikt, verliezen ze hun immuniteit. Als deze beschermde objecten zich in de buurt van legale militaire doelen bevinden (die LOAC verbiedt), kunnen ze bijkomende schade lijden wanneer de militaire doelen in de buurt wettig worden aangewend.

Vliegtuigen en gevechten

Militaire vliegtuigen en vliegtuigbemanningen. Vijandelijke militaire vliegtuigen mogen worden aangevallen en vernietigd waar dan ook, tenzij in een neutraal luchtruim. Een aanval op vijandelijke militaire vliegtuigen moet worden gestaakt als het vliegtuig duidelijk is uitgeschakeld en zijn strijdmiddelen heeft verloren. Vliegers die vanuit een gehandicapt vliegtuig parachutespringen en geen weerstand bieden, mogen niet worden aangevallen. Vliegers die zich verzetten tegen of afdalen achter hun eigen linies en die blijven vechten, kunnen worden aangevallen. De Rules of Engagement (ROE) voor een bepaalde operatie bieden vaak extra begeleiding in overeenstemming met LOAC-verplichtingen voor het aanvallen van vijandelijke vliegtuigen.

Vijandelijke burgerluchtvaartuigen. Het openbare en particuliere niet-militaire vliegtuig van een vijand is over het algemeen niet vatbaar voor aanvallen omdat het LOAC niet-militairen beschermt tegen directe aanvallen. Sinds WO II hebben landen steeds meer de noodzaak ingezien van het aanvallen van burgervliegtuigen. Onder uitzonderlijke omstandigheden kunnen burgerluchtvaartuigen echter legaal worden aangevallen. Als het civiele vliegtuig een aanval initieert, kan dit als een onmiddellijke militaire dreiging worden beschouwd en worden aangevallen. Een onmiddellijke militaire dreiging die een aanslag rechtvaardigt, kan ook bestaan ​​als er een redelijk vermoeden bestaat van een vijandige intentie, zoals wanneer dergelijke vliegtuigen met hoge snelheid een militaire basis naderen zonder toestemming en signalen of waarschuwingen negeren om te landen of naar een aangewezen plaats te gaan.

Vijandelijke militaire medische vliegtuigen. Vijandelijke militaire medische vliegtuigen zijn over het algemeen niet vatbaar voor aanvallen onder de LOAC. Ten minste zes instanties kunnen echter leiden tot een legale aanval. Vijandelijke militaire medische vliegtuigen kunnen wettig worden aangevallen en vernietigd als het:

• Initieert een aanval.
• Wordt niet uitsluitend gebruikt als een medisch vliegtuig.
• Heeft geen duidelijk gemarkeerd Rode Kruis, Rode Halvemaan of een ander erkend symbool en staat verder niet bekend als een exclusief medisch luchtvaartuig.
• Vliegt niet op hoogtes, soms en op routes die specifiek zijn overeengekomen door de partijen bij het conflict en staat verder niet bekend als een exclusief medisch vliegtuig.
• Vliegt over vijandelijk gebied of vijandelijk bezet gebied (tenzij anders overeengekomen door de partijen).
• Benadert het territorium van zijn vijand of een gevechtszone en negeert een oproep om te landen.

Handhaving van LOAC-regels

Militaire leden die het LOAC schenden, worden strafrechtelijk vervolgd en bestraft. Strafrechtelijke vervolgingen kunnen plaatsvinden in een nationaal of internationaal forum. In theorie zouden de Amerikaanse strijdkrachten kunnen worden vervolgd door krijgsraden onder het UCMJ of via een internationaal militair tribunaal, zoals degenen die na de Tweede Wereldoorlog in Neurenberg en Tokio werden gebruikt of in Joegoslavië en Rwanda. De verdediging, "Ik volgde alleen bevelen op", is over het algemeen niet geaccepteerd door nationale of internationale tribunalen als een verdediging in oorlogsmisdaden.

Een individuele vlieger / soldaat / zeeman / marinier blijft verantwoordelijk voor zijn of haar acties en zal naar verwachting voldoen aan de LOAC.

Reprisal. Het vervolgen van een LOAC-overtreding is misschien niet mogelijk of praktisch als de vijand die de LOAC schendt, blijft betrokken bij een gewapend conflict. Er is echter geen statuut van beperkingen op een oorlogsmisdaad. Bovendien stelt het LOAC strijders in staat tot represailles om de naleving door een vijand van de LOAC-regels af te dwingen. Represailles zijn handelingen als reactie op LOAC-schendingen. De handeling van represaille zou anders verboden zijn als het niet was voor de voorafgaande onwettige daad van de vijand. Een wettige represaillemethode kan niet de basis zijn voor een tegen-represaille.

Represailles zijn altijd verboden als ze zijn gericht tegen krijgsgevangenen; gewonde, zieke of schipbreukelingen op zee; burgerlijke personen en hun eigendommen; of religieuze of culturele eigendom. Om wettig te zijn, moet een represaille:

• Tijdig reageren op ernstige en duidelijk (duidelijk) onwettige handelingen.
• Wees met het doel de tegenstander te dwingen om de LOAC te observeren en niet voor wraak, wrok of straf.
• Geef op redelijke termijn aan dat represailles zullen worden genomen.
• Hebben andere redelijke middelen geprobeerd om naleving te waarborgen.
• Wees gericht tegen het personeel of eigendommen van een tegenstander.
• Wees evenredig met de oorspronkelijke overtreding.
• Wordt bekend gemaakt.
• Ben gemachtigd door de nationale autoriteiten op het hoogste politieke niveau. Alleen de president van de Verenigde Staten, als opperbevelhebber, kan de Amerikaanse strijdkrachten machtigen om een ​​dergelijke actie te ondernemen.

ROE (Rules of Engagement)

Bevoegde commandanten, meestal geografisch-vechtcommandanten, na JCS review en goedkeuring, geven ROE uit. ROE beschrijft de omstandigheden en beperkingen waaronder krachten zullen beginnen of zullen blijven vechten. Normaal gesproken bevatten uitvoeringsopdrachten (EXORD), bewerkingsplannen (OPLAN) en bewerkingsopdrachten (OPORD) ROE. ROE zorgt ervoor dat geweld in een operatie plaatsvindt in overeenstemming met nationale beleidsdoelstellingen, vereisten van missies en de rechtsstaat. ROE presenteert in het algemeen een meer gedetailleerde toepassing van LOAC-principes die zijn toegesneden op het politieke en militaire karakter van een missie.

ROE heeft de parameters uiteengezet van het recht op zelfverdediging van een vlieger. Alle piloten hebben de plicht en een wettelijke plicht om missie ROE te begrijpen, onthouden en toe te passen. Tijdens militaire operaties bieden LOAC en specifiek op maat gemaakte ROE richtlijnen voor het gebruik van geweld. De 'Standing Rules of Engagement' (SROE) van het CJCS geven commandanten richting aan het gebruik van geweld in zelfverdediging tegen een vijandige daad of vijandige intentie. De SROE beperken niet het inherente recht van een vlieger om alle middelen te gebruiken die nodig en gepast zijn voor persoonlijke zelfverdediging of zelfverdediging.

Enkele basisoverwegingen op basis van de SROE volgen:

• Het gebruik van geweld in zelfverdediging moet noodzakelijk zijn en beperkt tot de hoeveelheid die nodig is om de dreiging weg te nemen en de situatie onder controle te houden.
• Dodelijke macht mag alleen worden gebruikt als reactie op een vijandige daad of een demonstratie van vijandige bedoelingen. Dodelijke kracht wordt gedefinieerd als een kracht die een aanzienlijk risico op de dood of ernstig lichamelijk letsel veroorzaakt of heeft.
• Niet-naleving van ROE kan strafbaar zijn onder de UCMJ.
• ROE-vragen en -aangelegenheden moeten snel worden verheven tot de commandostructuur voor oplossing.

Bovenstaande informatie afgeleid van AFPAM36-2241V1