De geschiedenis en het doel van SWAT-teams

Op 1 augustus 1966 doodde Charles Joseph Whitman zijn vrouw en moeder. Daarna bestreek hij de 28 verdiepingen van het hoofdgebouw aan de Universiteit van Texas in Austin en nam hij een positie in als sluipschutter. In de loop van ongeveer anderhalf uur doodde en doodde Whitman 14 mensen en verwondde 32 meer in en rond de campus.

De politieagenten die op het incident reageerden, waren slecht uitgerust om de uitdagingen van een goed geïsoleerde sluipschutter in een actieve schietsituatie aan te pakken. Mede vanwege hun gebrek aan geschikte wapens of gespecialiseerde training en tactieken, konden de antwoordende wetshandhavingsfunctionarissen eenvoudigweg de dreiging niet snel genoeg elimineren. De tragedie oogstte nationale aandacht en wordt algemeen beschouwd als de katalysator die leidde tot de proliferatie van SWAT-teams in de Verenigde Staten.

Los Angeles leidt de weg

Zelfs toen de gebeurtenissen van de Texas Tower Shootings - zoals de tragedie in Austin werd genoemd - zich ontvouwden, ontwikkelden de Los Angeles Police Department en het Sheriff's Office in Los Angeles nieuwe eenheden binnen hun agentschappen om dagelijks met gewelddadige en vluchtige situaties om te gaan politiemensen waren niet opgeleid of uitgerust.

Op de hielen van de Watts-rellen, waarbij 34 mensen werden gedood en meer dan 1.000 gewond, begonnen de wetshandhavingsfunctionarissen van Los Angeles te evalueren hoe vergelijkbare gebeurtenissen in de toekomst beter zouden kunnen worden afgehandeld om burgerslachtoffers en wetshandhavingslachtoffers tot een minimum te beperken en snellere oplossingen tot stand te brengen. Uit deze evaluaties kwam het idee van speciale wapens en tactieken voort.

Volgens de politie van Los Angeles bestond de eerste SWAT-eenheid uit 15 4-koppige teams. De teams waren samengesteld uit een selecte groep vrijwilligers, die allemaal een eerdere gespecialiseerde ervaring hadden en eerder in het leger hadden gediend. De SWAT-eenheid in Los Angeles werd een model voor afdelingen in de Verenigde Staten en de rest van de wereld, en politieautoriteiten zochten naar manieren om nieuwe uitdagingen aan te pakken waarmee de wetshandhaving geconfronteerd wordt.

Traditionele politie-reactie en SWAT-teams

Toen de SWAT-teams na de wetshandhaving staples werden, was het traditionele antwoord op een risicovolle situatie dat patrouillebeambten moesten reageren en het gebied veilig moesten stellen terwijl ze wachtten op de aankomst van de beter opgeleide en beter uitgeruste tactische teams. Het werd gezien als de veiligste manier om slachtoffers te minimaliseren, met name politieoorzaken, met name tijdens gijzelingen.

De tragische school die op 24 april 1999 in Columbine, Colorado fotografeerde, zorgde ervoor dat de politie dit traditionele antwoordmodel van de Swat opnieuw in overweging nam. In het geval van Columbine werd het duidelijk dat tijdens actieve schietsituaties de politie het zich niet kon veroorloven te wachten; het belang van het zo snel mogelijk elimineren van de dreiging om sterfgevallen en verwondingen tot een minimum te beperken was veel te groot om te wachten tot SWAT-officieren zich aan zouden passen.

De militarisering van politie

Terwijl SWAT-teams nog steeds zijn gereserveerd voor risicovolle situaties zoals gijzeling, redding, oproerbeheersing, ontvangen steeds meer politieagenten wat eens als standaard SWAT-training zou zijn beschouwd. Ook dragen meer patrouillemedewerkers semi-automatische geweren en zelfs harnassen om te helpen bij een snelle reactie op gevaarlijke actieve schietsituaties, en militaire inzinkingen hebben ertoe geleid dat overtollige voertuigen en wapens ter beschikking zijn gesteld van politiediensten die zich anders dergelijke apparatuur niet zouden kunnen veroorloven.

De proliferatie van dergelijke tactieken en uitrusting heeft ertoe geleid dat sommigen hun bezorgdheid hebben geuit over wat zij beschouwen als een vervaging van de scheidslijnen tussen militaire en wetshandhavingsrollen en -functies.

Rol en doel

Special Weapons and Tactics teams blijven een cruciale rol spelen in de handhaving van wetten, met name in situaties waarin reguliere patrouille officieren niet zijn opgeleid of uitgerust om te behandelen. Het doel van het SWAT-team is om snel te reageren op gevaarlijke situaties en ze tot een snelle en hopelijk niet-gewelddadige conclusie te brengen.

Uiteindelijk is de echte taak van het SWAT-team om door speciale training en tactieken de verliezen te beperken en tot een minimum te beperken. Daarmee biedt hun functie een grotere dienstverlening aan het grote publiek.