Meer informatie over lichte sportvliegtuigen: S-LSA, E-LSA en E-AB

Light Sport Aircraft (LSA) waren ooit in opmars, maar hebben de laatste tijd moeite gehad om het uithoudingsvermogen te behouden dat bestond toen ze voor het eerst op de markt kwamen. Toch kunnen piloten vandaag een sportpilootcertificaat behalen in een licht sportvliegtuig voor minder geld en in minder tijd dan een traditionele privépilootvergunning. Deze kleinere vliegtuigen zijn ook minder duur en gemakkelijker te bedienen dan de typische vliegtuigen voor vliegtraining uit het verleden. Dus waarom zijn ze niet erg populair?

Lichte sportvliegtuigen

Per definitie moet een licht sportvliegtuig, of LSA, beschikken over:

• Max. Startgewicht van 1320 lbs of minder (1430 voor wateractiviteiten)
• Maximale luchtsnelheid (Vh) van 120 knopen CAS (niveauvlucht, max. Continu vermogen, standaardomstandigheden)
• Voor een zweefvliegtuig een maximale nooit overschrijdende snelheid (Vne) van 120 knopen of minder
• Een Vs1 (overtreksnelheid zonder kleppen) niet meer dan 40 knopen CAS (bij maximaal startgewicht en meest kritische CG)
• Zitplaatsen voor niet meer dan 2 personen (inclusief de piloot)
• Een enkele, heen en weer bewegende motor
• Een vaste hellende schroef (of in de grond verstelbaar). Gemotoriseerde zweefvliegtuigen moeten de mogelijkheid hebben om zich automatisch te laten verenigen indien uitgerust met een verstelbare steun

• Voor gyroplanes, een roterend systeem met een vaste steek, halfstijf, balanceerblad
• Een cabine zonder drukcabine
• Vast landingsgestel, met uitzondering van vliegtuigen die werken op water en zweefvliegtuigen, die een vast of intrekbaar vistuig kunnen hebben

Typen en classificatie

Lichte sportvliegtuigen kunnen standaard- of experimentele vliegtuigen zijn en omvatten zweefvliegtuigen, gyroplanes, powered-parachute, gewicht-shift-control vliegtuigen, ballonnen en luchtschepen. Verder zijn LSA's verdeeld in vier categorieën:

• Standaardcategorie / Sportpiloot: in aanmerking komen: Reeds bestaande vliegtuigen voldoen aan de LSA-vereisten en kunnen worden gevlogen door sportpiloten.
• S-LSA: Speciale light-sportvliegtuigen zijn in de fabriek gebouwde vliegtuigen die speciaal zijn ontworpen voor de LSA-normen. S-LSA's voldoen aan de ASTM-normen (American Society for Testing & Materials) en zijn klaar om te vliegen wanneer ze worden verkocht. Ze kunnen worden onderhouden door een standaard A & P-monteur of een reparateur met een FAA LSA-onderhoudsbeoordeling.
• E-LSA: Experimentele lichte sportvliegtuigen worden verkocht als kits en kunnen thuis worden gebouwd in overeenstemming met de handleiding van de fabrikant en instructies. E-LSA fabrikanten zijn ook ASTM-compliant.

• E-AB: Experimentele amateur-gebouwde vliegtuigen zijn niet allemaal ook gecategoriseerd als lichte sportvliegtuigen. Maar een licht sportvliegtuig kan worden geclassificeerd als experimenteel gebouwd door een amateur. E-AB-vliegtuigen zijn homebuilt vliegtuigen, en als ze voldoen aan de LSA ontwerp- en prestatie-eisen, kan er worden gevlogen door sportpiloten. Aangezien E-AB-vliegtuigen meer uitgebreide woningbouw inhouden dan een E-LSA, is het vliegtuig beperkt tot persoonlijk gebruik en kan het niet worden gebruikt voor vliegtraining (met uitzondering van de vliegtuigeigenaar zelf) of voor verhuur.

Voorbeelden van lichte sportvliegtuigen zijn de Cessna 162 Skycatcher en de Terrafugia Transition.

voordelen

• Lage inkoopprijzen en onderhoudskosten
• Eenvoudig en gemakkelijk te vliegen
• Sportpiloot training kan worden voltooid met minder vlieguren dan andere certificeringen, waardoor het een goedkopere trainingsoptie is
• Een studentpiloot die een sportpilootcertificaat behaalt, heeft in de meeste gevallen geen medische luchtvaartmededeling nodig
• Nieuwe en groeiende markt

nadelen

• Kleinere binnenkant betekent minder beenruimte
• Minder bagageruimte en kleinere gewichtstoeslagen
• Korte en langzame vliegsnelheden
• Sportvliegers zijn beperkt tot VFR die vliegt op niet-torenhoge vliegvelden
• Het risico van nieuwe en / of experimentele vliegtuigen

De medische kwestie

Een gemeenschappelijk initiatief voor potentiële sportpiloten is het vermogen om te vliegen zonder een luchtvaartmedisch certificaat te behalen. Over het algemeen kan iemand een sportpiloot worden met alleen een geldig rijbewijs, maar er zijn uitzonderingen:

• Iedereen die in het verleden geen medische luchtvaartvergunning heeft gekregen, komt niet in aanmerking voor het gebruik van een rijbewijs om medische geschiktheid voor vluchten vast te stellen. Als u een luchtvaartmedicijn wordt geweigerd, moet u een verklaring van afstand of een speciale medische uitgifte aanvragen, die moet worden goedgekeurd voordat u als sportpiloot vliegt.
• Vorige of huidige piloten die hun medisch certificaat hebben laten verlopen, kunnen een rijbewijs gebruiken om te bepalen of ze in aanmerking komen voor de rechten van sportpiloten, zolang ze nooit een medisch certificaat zijn geweigerd.

• Ten slotte is voor elk certificaat of cijfer een piloot vereist om zijn of haar geschiktheid te beoordelen alvorens te vliegen. Zo stelt de FAA dat een persoon met bekende medische aandoeningen die vliegprestaties zou kunnen verstoren niet in aanmerking komt voor een sportpilootcertificaat tenzij die persoon met succes een geldig luchtvaartmedisch certificaat behaalt.

Laatste opmerking

Dus waarom zijn lichte sportvliegtuigen minder populair dan spelers in de industrie verwachten? Misschien vanwege alle betrokken beperkingen. Velen die met vliegopleiding beginnen als sportpiloot, herkennen snel de waarde die een privépilootcertificaat biedt en schakelen over op traditionele privépiloottrainingen. Of misschien onderschatte de industrie het aantal piloten dat zou profiteren van het kunnen vliegen zonder een arts. Hoe dan ook, de sector van de lichte sportvliegtuigen ging de laatste jaren min of meer uit.