Leger en luchtmacht Baretgebruik - Uniform hoofddeksel

In het Amerikaanse leger hebben krachten eeuwenoude uniforme items gedragen om een ​​psychologisch voordeel te creëren en hun esprit de corps te stimuleren, maar het militaire gebruik van baretten is een relatief recent fenomeen.

In de 16e en 17e eeuw werd de Blue Bonnet een de facto symbool van de Schotse Jacobitische strijdkrachten. De Franse jagers van de Chasseurs, gecreëerd in de vroege jaren 1880, worden erkend als de eerste reguliere eenheid die militaire baret als hun standaard hoofddeksel draagt.

Een van de redenen dat de baret voor het leger aantrekkelijk is als een uniform voorwerp, is dat ze goedkoop zijn, gemakkelijk in grote aantallen te maken zijn en in een groot aantal kleuren kunnen worden vervaardigd. Vanuit het standpunt van de soldaat kan de baret worden opgerold en in een zak (of onder een epaulette van een shirt) worden gestopt zonder te worden beschadigd, en hij kan worden gedragen terwijl hij een koptelefoon draagt.

Militaire baretten worden meestal naar rechts geduwd om de schouder die het geweer draagt ​​op de meeste soldaten te bevrijden (hoewel de legers van sommige landen - vooral Europa, Zuid-Amerika en Iran de druk naar links hebben beïnvloed.

Het wijdverspreide gebruik van de baret onder de westerse legers begon pas in de 20e eeuw, toen Franse tankbemanningen in de Eerste Wereldoorlog droegen, dankzij de kleine Baskische versie en een grotere, floppere variëteit.

Beret History in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten

De militaire populariteit van baretten steeg tijdens het Tweede Wereldoorlog-tijdperk toen verschillende Britse eenheden het hoofddeksel in verschillende kleuren droeg - waaronder een kaki bruin ras dat werd aangenomen door Special Air Services-troepen en een kastanjebruine variëteit die werd gedragen door de eerste Britse luchtlandingsmacht, het Parachutistenregiment, dat werd liefkozend bekend als de 'kersenbes'.

Barettendebuut in Amerikaanse militairen

Het eerste gebruik van de moderne baret in het Amerikaanse leger vond plaats in 1943, toen een legersbataljon van de 509th Parachute Infantry door hun Britse tegenhangers een kastanjebruine baret kreeg voor hun dienst in de oorlog. Hoewel het nooit vast kwam te zitten, begon het gebruik van de baret als een hoofddeksel dat een speciale dienst van het militaire lid aanduidde en het blijft nog steeds dezelfde benaming - enigszins.

Het eerste wijdverspreide gebruik van het hoofddeksel door Amerikaanse troepen kwam een ​​paar decennia later, toen een nieuwe Army Special Forces werden ontwikkeld. Ze werden de speciale organisatie die werd opgeleid voor oproer en contraregale oorlogsvoering begon (onofficieel) met het dragen van een groene variëteit in 1953. Het duurde nog acht jaar voor de Special forces van het leger - de "Groene Baretten" - om presidentiële goedkeuring van John F te winnen Kennedy om hun hoofddeksel officieel te maken, en in 1961 werd de groene baret van de Special forces van het Amerikaanse leger formeel geadopteerd.

In de jaren 1970 stond het legerbeleid toe dat lokale commandanten het moreelverhogende uniforme onderscheid aanmoedigden en het gebruik van baretten steeg. Pantserpersoneel op Fort Knox, Ky., Droeg de traditionele Britse zwarte baret, terwijl Amerikaanse gepantserde cavalerie-regimenten in Duitsland de zwarte baret droegen met een rood en wit ovaal.

Troepen van de 82nd Airborne Division in Fort Bragg, NC, begonnen de kastanjebruine baret in 1973 te dragen, terwijl Fort Campbell, KY, de trend explodeerde - met post-personeel dat rood droeg, militaire politie lichtgroen aanliep en de 101st Airborne Division licht nam blauw als hun kleur. Op Ft. Richardson, AK, de 172e Infanteriebrigade begon een olijfgroene baret te gebruiken.

In 1975 kregen de Airborne Rangers toestemming van de chef-staf van het leger om de zwarte baret als hun officiële hoofddeksel te gebruiken.

In de loop van de volgende jaren liep het hele gedoe uit de hand, dus in 1979 zetten hoge ambtenaren van het leger "de remmen open". Legerleiding liet de Rangers toe hun zwarte baretten te behouden. In 1980 mochten luchtlandingstroepen de kastanjebruine versie blijven dragen. Maar alle andere baret-variëteiten werden verboden verklaard.

Luchtmacht baretten

Het gebruik van baretten in de luchtmacht begon in de jaren 1970. In 1979 werd personeel van de TACC (TACP) AFSC (baan) gemachtigd om de zwarte baret te dragen. In 1984 diende twee piloot van Pope Air Force Base, North Carolina een ontwerp in voor het flits- en kruinontwerp, dat in 1985 werd goedgekeurd voor alle TACP-vliegers. Air Liaison Officers (ALO's) waren ook gemachtigd om de zwarte baret te dragen nadat ze waren afgestudeerd van de Joint Firepower Control Course, uitgevoerd op Nellis Air Force Base, Nevada.

In plaats van de top dragen ze hun rangschikkingstekens op de baret. Air Mobility Liaison Officers (AMLO's) mochten ook de zwarte baret in de luchtmacht dragen. Nu waren alle Air Force Battlefield Airmen (AF Special Ops) een baret om hun werk aan te duiden.

Huidige baret

Tegenwoordig bevinden de Verenigde Staten zich aan de onderkant van het spectrum onder NAVO-bondgenoten wat betreft de verscheidenheid aan baretten die door hun strijdkrachten worden gedragen.

Hoewel het leger van de meeste landen vier of vijf kleuren heeft voor verschillende segmenten, hebben Turkije, Griekenland en Luxemburg slechts drie kleuren toegestaan ​​voor verschillende delen van hun strijdkrachten. België heeft er zeven en het Verenigd Koninkrijk heeft de meeste variatie met negen.

Op 17 oktober 2001 kondigde legerstafchef generaal Eric Shinseki aan dat de zwarte baret het volgende jaar standaard legerhoofddeksel zou worden. De reden hiervoor was om het gevoel van trots te gebruiken dat de baret de Rangers lange tijd had voorgesteld om een ​​houding van excellentie bij het hele leger te bevorderen, terwijl het met zijn ingrijpende transformatie-inspanning opschoof naar een lichtere, meer inzetbare, meer wendbare kracht. Deze beslissing zorgde echter voor een vuurstorm in zowel de actieve en veteraan Ranger gemeenschap als in de andere twee speciale operatiekampen, de Special Forces en de luchtlandingstroepen van het leger.

In 2002 maakte het leger de tan-kleur baret de officiële baret van de Rangers van het Amerikaanse leger en alle soldaten van het leger begonnen de zwarte baret te dragen.

In juni 2011 kondigde legerofficier John McHugh aan dat de traditionele patrouillepet zou worden gedragen met het uniform. De zwarte baret kan echter naar goeddunken van de commandant worden geautoriseerd met hulpprogramma-uniformen voor speciale ceremonies, en de baret blijft deel uitmaken van het uniform van het leger voor alle eenheden.

Huidige legerbaretten

• Zwart - Gedragen door alle andere troepen van het leger met klasse A uniform en leger dienst uniform als standaard hoofddeksel.
• Kastanjebruin - Luchtgedragen eenheden (de kastanjebruine baret is een organisatorisch item, dus wordt het gedragen door alle toegewezen soldaten - in de lucht gekwalificeerd of niet)
• Bruinen "Buckskin" - 75th Ranger Regiment, Ranger Training Brigade (Lichte infanterie)
• Groen - Special Forces Groups, John F. Kennedy Special Warfare Centre and School (Commando, officer)

Huidige luchtmacht-baretten

• Zwart - Tactical Air Control Party (TACP), Air Liaison Officers (ALO) en Air Mobility Liaison Officers (AMLO)
• Kastanjebruin - Combat Rescue Officers en Pararescuemen (PJs)
• Rood (dieprode) - Combat Controllers & Special Tactics Officers
• Koningsblauw - Beveiligingstroepen en United States Air Force Academy First Class Cadets & Basic Cadet Training cadre
• Grijs - Special Operations Weather Technician
• Groen - Specialisten van overleving, ontduiking, verzet en ontsnapping (SERE)