Militaire politie van het leger (MPs) ingezet

LSA ANACONDA, Irak - Er gaat amper een dag voorbij wanneer de soldaten van de 341st Military Police Company geen enkele vijandige activiteit ervaren.

"We noemen onszelf graag" Combat Parlementsleden "," zei Sgt. Mark Estes van de 341st, een eenheid van het legerreservaat uit San Jose, Kalf. "… Wat we doen, houdt ons elke dag scherp."

De 341e is belast met het opruimen en monitoren van de hoofdaanvoerroute van logistieke steunzone Anaconda Zuid naar de grens van het verantwoordelijkheidsdomein van de 1st Armor Division.

Wat dat inhoudt, zegt Estes, "… wordt gebriefd op ongeveer 6.30 uur 's morgens en dan de route naar ons checkpoint te rijden.We kijken uit naar vijandige activiteiten, vijandelijk personeel, of dat uit eerdere runs misplaatst lijkt." Estes zei ooit dat ze de route afleggen en zeker weten dat het duidelijk is, ze zenden terug naar de konvooileiders en laten hen weten dat het veilig is. Maar hun baan eindigt hier niet.

"Nadat het konvooi duidelijk is, stoppen we langs de route en wachten op problemen", zei Estes. "Bijna elke dag gebeurt er iets langs de route en we moeten in de buurt zijn om te reageren." Het 'iets' dat Estes zei, is alles van geïmproviseerde explosieven, of IED, tot kleine vuurwapens of granaataanvallen met raketten tot uitval van voertuigen.

"De Irakezen kennen de routes die we gebruiken en verbergen bijna dagelijks IED's langs deze en andere aanvoerroutes", aldus Estes. "IED's zijn een van de grootste problemen, ze worden steeds geavanceerder en dodelijker, soms kun je niet eens zien of een IED een stuk puin is of wat het is."

Vijandelijk personeel heeft vrijwel alles wat denkbaar is gedaan met IED's, zei Estes.

"Ze zullen ze langs de weg begraven of ze onder een dood dier op de weg verbergen," zei hij. "Wanneer we de route rijden proberen we midden op de weg te blijven, de meeste IED's die we hebben meegemaakt, zijn aan de ene of de andere kant geweest."

Als de parlementsleden langs de route iets verdachts vinden, gaan ze terug naar hun hoofdkantoor en stoppen ze het verkeer. Het stopzetten van het verkeer langs de hoofdaanvoerroute of MSR is als het scheppen van zand met een vork. De lokale bevolking stopt voor een korte periode totdat ze ongeduldig worden. Als het verkeer niet in korte tijd wordt verplaatst, zullen ze er alles aan doen om de blokkade te omzeilen.

"Soms, als we het verkeer om de een of andere reden hebben stopgezet, zullen de Irakezen de tegenovergestelde rijstrook oversteken en in de verkeerde richting gaan", aldus Estes. 'Wat ze zich niet realiseren, is dat we proberen hen net zo goed te beschermen als onze soldaten.We willen niet dat iemand zich pijn doet.Wat jammer is dat hun eigen mensen dit veroorzaken.'

SPC. Juan Cruz II, Militaire Politieagent, staat vaak klaar op het Squad Attack Weapon, of SAW, in het torentje van de HUMVEE. Cruz was echter niet altijd op reis met de MSR met de patrouilles.

"Mijn oorspronkelijke baan voor het bedrijf is leveranciersspecialist," zei Cruz. "Maar we hebben een tekort en hebben de mankracht nodig, dus toen mijn eerste sergeant om vrijwilligers vroeg, zei ik ja." Volgens Cruz werd hij, voordat hij ooit op een patrouille ging, door zijn medesoldaten op de hoogte gebracht.

"Een patrouille doen is heel wat anders dan in een voorraadkamer zitten," zei Cruz. "We werken als een team en kijken elkaars rug toe, maar ik zou liever met mijn team patrouilleren dan papierwerk doen." Hoewel het een beetje gevaarlijk is, heeft het de tijd hier zo veel sneller voorbij laten gaan. het gevoel dat ik hier een verschil maak."

"Niet elke dag is goed," zei Cruz. "Sommige dagen hier zijn geweldig, zoals toen we (VS-troepen) Saddam Hussein veroverden, sommige dagen zijn lang en andere kort, ik probeer gewoon zo druk mogelijk te blijven."

Cruz zei dat hij ernaar uitziet om naar huis te gaan en zijn familie te zien. Cruz ontving de oproep dat hij een week voor zijn bruiloft naar Irak zou komen.

"Ik werd gemobiliseerd de dag nadat ik getrouwd was," zei Cruz. "Als ik vrijaf heb, bel ik en praat met mijn vrouw, dit is heel moeilijk voor haar geweest, maar het gaat goed, vooral omdat ze weet wanneer ik thuis zal zijn."

Een goede zaak, volgens Cruz, is dat het Iraakse volk begint te veranderen.

"Deze mensen zijn sterk," zei Cruz. "Ze hadden gewoon een slechte leider die niet om hen gaf, ze beginnen zich te realiseren dat we hier zijn om hen te helpen, dingen worden altijd beter." Wanneer we stoppen aan de kant van de weg en de glimlach op het kind zien gezichten, het is geweldig, we weten dat ze zo lang niet zo hebben geglimlacht. '

Meer over militaire implementaties

• Uitrolpercentages voor Irak en Afghanistan
• Wet van gewapende conflicten (LOAC)
• Proces voor melding van militair ongeval van de Verenigde Staten