Actief verzet in het strafrecht

Je hebt het meerdere keren gezien op televisie, op nieuwsuitzendingen, zelfs in de films, waarschijnlijk zonder te weten dat het een wettelijke naam heeft: actieve weerstand. De term verwijst naar situaties waarin een individu de acties van een wetshandhavingsambtenaar weerstaat of belemmert en in fysiek contact met hem komt in het proces.

Actieve weerstand versus verzet tegen arrestatie

Verzet tegen arrestatie houdt meestal actieve weerstand in, maar actieve weerstand betekent niet altijd dat het individu weerstand bood tegen arrestatie. Beschouw dit scenario: er is een maffioscène in een openbare ruimte, misschien een park. De politie probeert het uit te splitsen. Als reactie duwt een van de personen die bij de bijeenkomst betrokken is een politieagent. Misschien doet hij dit zodat hij het toneel kan ontvluchten voordat er arrestaties worden verricht, maar als officieren niet hebben geprobeerd hem te arresteren, komt dit niet op het niveau van verzet tegen arrestatie - toch.

Hij zou de officier kunnen duwen om een ​​vriend te beschermen of zelfs zonder zich te realiseren dat het individu een politieagent was.

Wat zijn redenen ook waren, hij nam contact op met de officier en bood als zodanig actieve weerstand in de zich ontvouwende scene. Hij nam fysieke actie in de commissie van een evenement.

Actieve weerstand versus passief verzet

Het strafrecht voorziet ook in iets dat passieve weerstand wordt genoemd. De beste manier om passieve weerstand te beschrijven is om de letterlijke definitie van het woord 'passief' toe te passen. Merriam-Webster biedt drie definities:

• Aangevoerd door een extern bureau
• Gebrek aan energie of wil
• Geïnduceerd door een extern bureau

Alle afgeleid onverschilligheid of onwetendheid van een externe kracht. Passieve weerstand kan optreden als het individu door iemand anders in de officier werd geduwd. Het kan voorkomen als hij het bewustzijn verloor en instortte aan de voeten van de officier, waardoor hij struikelde en waardoor hij viel.

En wat als het gepeupel eenvoudig een sit-in zou organiseren? Er was geen fysiek geweld aan de orde - ze plantten gewoon hun dekens op het gras. Het is ook passief verzet, tenminste totdat een officier een van de demonstranten probeert op te tillen en de persoon probeert fysieke krachten weg te trekken of anderszins te gebruiken om te voorkomen dat het gebeurt. Dan wordt de situatie mogelijk een actieve weerstand, afhankelijk van de reactie van het individu.

Mogelijke verweermiddelen en mogelijke sancties

Vaker wel dan niet, actieve weerstand is een onderdeel van een meer serieuze beschuldiging van verzet tegen arrestatie of als onderdeel van het plegen van een ander misdrijf. Het wordt niet vaak zelf als een misdrijf aangehaald. Actieve weerstand kan worden gebruikt om excessief geweld door politieagenten te rechtvaardigen, en dat is het vaak ook. Bijvoorbeeld, als een verdachte wordt gearresteerd in het proces van aanhouding of arrestatie, zal de politie bijna zeker zijn actieve weerstand als reden noemen.

Evenzo kan een verdachte beweren dat hij zichzelf alleen verdedigde tegen politiegeweld toen hij fysiek contact met de officier maakte. Het kan een echt juridisch grijs gebied zijn.

Verzet in het algemeen

Er zijn ten minste tien verschillende soorten erkende verzetsvormen in het strafrecht, en elk valt in een van de twee bovengenoemde categorieën - of dat zou het moeten doen. Iemand de rug toekeren en hem negeren is niet-reagerende weerstand. Fysieke aanval op een officier is actief verzet en het is onderworpen aan eigen sancties.

De verdeling tussen passieve en actieve weerstand wordt meestal bepaald in de rechtbank wanneer de algemene omstandigheden van de situatie worden gewogen: wat, wanneer, hoe, waarom en waar.