Air Force Scientific Applications Specialist (9S100)

In de luchtmacht onderzoeken specialisten van wetenschappelijke toepassingen bewijs om te bepalen wanneer een kernwapen is getest. Dit soort werk is als een forensisch onderzoeker, maar in plaats van een plaats delict voor bloed en vingerafdrukken te onderzoeken, zijn ze op zoek naar tekenen van nucleaire activiteit.

Dit zou kunnen betekenen dat men seismische activiteit onderzoekt om onderscheid te maken tussen een nucleaire explosie (die zeer zeldzaam is) en een aardbeving, of het onderzoeken van radioactiviteitsniveaus in gebieden waar een explosie of andere nucleaire activiteit wordt vermoed. Ze zullen ook naar andere factoren kijken, waaronder hydroakoestische, elektro-optische, radiofrequente, infrarode en andere stralingsbronnen.

Wetenschappelijke applicatiespecialisten zijn de sleutel tot het ondersteunen van de monitoring van nucleaire verdragen door de militaire inlichtingengemeenschap, om ervoor te zorgen dat er geen kernwapens worden gebruikt die in strijd zijn met internationale overeenkomsten.

In tegenstelling tot het leger maakt de luchtmacht geen gebruik van de MOS-codes (Occupational Speciality Specialities), maar gebruikt hij zijn eigen specialiteitscodes voor de luchtmacht. De functie van specialist in wetenschappelijke toepassingen is geen AFSC, maar eerder een rapportage-id van 9S100.

Volgens de Air Force-beschrijving brengen specialisten op het gebied van wetenschappelijke toepassingen "unieke wetenschappelijke opvoeding, geschiktheid en kritisch perspectief voor het oplossen van complexe technologische en analytische problemen." Deze specialisten zijn een belangrijk onderdeel van elke situatie in de luchtmacht, waar diepgaande kennis van fysische wetenschappen nodig is.

Technische vaardigheden voor 9S100

Deze functiecategorie vereist een breed scala aan zeer specifieke technische kennis, waaronder wiskunde, elektronica, thermodynamica, chemie en fysica-expertise. Omdat deze specialisten gegevens verzamelen en analyseren om nucleaire capaciteiten te detecteren, hebben hun werk en de implicaties daarvan uiteraard enorme gevolgen voor de nationale en internationale veiligheid. Het werk dat zij doen heeft ook grote gevolgen voor de volksgezondheid.

De typische taken en verantwoordelijkheden van de specialist wetenschappelijke toepassingen omvatten het gebruik van beschikbare technologie voor het testen en evalueren van massavernietigingswapens. De gegevens die zij verzamelen zullen afkomstig zijn van chemische, biologische, nucleaire straling en andere bronnen, en zullen worden verwerkt en geanalyseerd. Ze zullen ook werken aan het verbeteren van bestaande processen om het gebruik van kernwapens beter te detecteren. Deze klus vereist ook klaring en routinematige toegang tot topgeheim materiaal.

Onderwijs en training

Deze functie vereist minimaal een middelbare schooldiploma en 15 studiepunten, evenals een 57 op de elektronische gegevensverwerkingstest (EDPT). Ze zullen ook geschiktheid moeten aantonen in de mechanische en elektronische (ME) secties van de Armed Services Vapational Aptitude Battery (ASVAB) -test. Rekruten voor deze functie moeten tussen de 17 en 39 jaar oud zijn.

Gezien de gevoelige aard van het werk dat ze zullen doen, zullen specialisten op het gebied van wetenschappelijke toepassingen worden onderworpen aan een single scope achtergrondonderzoek (SSBI).

Daarnaast hebben specialisten van wetenschappelijke toepassingen kennis van geavanceerde wiskunde en statistieken nodig en moeten ze over geavanceerde computervaardigheden beschikken. Ze nemen 7 1/2 weken basis militaire training evenals Airmen's Week, en zullen vervolgens 90 dagen technische training krijgen bij Goodfellow Air Force Base in San Angelo, Texas.