Hoe het is om te werken bij het Smithsonian

Het Smithsonian Institution is echt een Amerikaanse schat. Het Smithsonian is samengesteld uit 19 musea, negen onderzoekscentra en een dierentuin en is 's werelds grootste museum en onderzoekscomplex. Het maakt deel uit van de federale overheid, maar is niet gehuisvest in een van de drie takken van de overheid. Enkele jaren nadat James Smithson zijn nalatenschap had nagelaten voor de oprichting van een instelling om zijn naam te dragen, keurde het Congres wetgeving goed om een ​​vertrouwen op te bouwen voor de Smithsonian Institution. Meer dan 6.000 mensen werken voor de Smithsonian Institution. Jim Douglas is de leider op het gebied van personeelszaken die deze werknemers dient. Volgens Douglas resoneert de missie van het instituut met hem en de rest van het personeel van het Smithsonian.

Michael Roberts: De missie van het Smithsonian Institution is "de toename en verspreiding van kennis." Zijn visie is "de toekomst vormgeven door ons erfgoed te behouden, nieuwe kennis te ontdekken en onze bronnen met de wereld te delen." Hoe realiseert het Smithsonian deze missie en visie ?

Jim Douglas, Human Resources Director voor de Smithsonian Institution: Het Smithsonian zoekt een divers personeelsbestand dat het Amerikaanse verhaal weerspiegelt dat we dagelijks met onze bezoekers delen via onze musea en educatieve initiatieven.

DHR: Er moet een breed scala aan banen zijn die mensen kunnen doen voor het Smithsonian. Wat zijn enkele van de meest voorkomende functies bij het Smithsonian en wat houdt die taak in?

JD: Er zijn letterlijk honderden bezigheden op het Smithsonian, variërend van dierenverzorgers tot astrofysici, van veiligheidsagenten tot exploitanten van nutsvoorzieningen, van antropologen tot kunsthistorici. We hebben advocaten, dierenartsen, museumspecialisten, game-beheerders en zo maar door.

DHR: Dat zijn zeker verschillende opties. Terwijl studenten zichzelf voorbereiden op mogelijke carrières bij het Smithsonian, welke graden moeten ze nastreven?

JD: Vanwege de breedte van de banen bij de instelling, is er geen graad om na te streven als we kandidaten in een breed scala van beroepen zoeken.

DHR: Het Smithsonian heeft een aantal fellowship- en stagemogelijkheden. Een ding dat mensen in dergelijke kansen zoeken, is de kans om van een tijdelijke opdracht een bonafide baan te maken. Maken mensen vaak de overstap van een fellowship of stage naar vast werk bij het bureau?

JD: Ongeveer twee derde van onze zesduizend posities zijn federale ambtenarenfuncties. Deze vereisen dat aanvragers zich aanmelden en worden geselecteerd op basis van verdienste-principes. Terwijl sommige stagiaires en fellows naar de reguliere posities van het Smithson gaan, worden de meeste gevuld door open competitie. Eén federaal programma dat stagiairs en pas afgestudeerden direct in voltijdse federale functies toelaat, wordt Pathways genoemd.

DHR: Het Smithsonian lijkt een beetje uniek als het gaat om de financiering van zijn personeelskosten. Er zijn federale banen en wat u vertrouwensposities noemt. Hoe verschillen die twee?

JD: Die functies gefinancierd door directe federale kredieten worden beschouwd als zijnde in de federale overheidsdienst, en de aanwervingsprocessen die zijn uitgevaardigd door het U.S. Office of Personnel Management worden door het Smithsonian gevolgd bij het vervullen van deze posities. Ongeveer een derde van onze posities wordt gefinancierd door andere bronnen dan directe federale kredieten, zoals inkomsten uit onze zakelijke activiteiten, subsidies en contracten, giften aan liefdadigheidsinstellingen en zelfs fondsen die in de vroege 19e eeuw zijn verkregen van het oorspronkelijke legaat in de Verenigde Staten door James Smithson.

Onze trustposities bevinden zich niet in het federale ambtenarenapparaat, maar we proberen de salarissen en voordelen enigszins gelijkmatig te verdelen.

DHR: Het Smithsonian heeft zoveel gespecialiseerde functies. Het lijkt erop dat een werknemer een niche kan vinden en er lang in kan blijven. Hoe lang blijven mensen meestal bij het bureau?

JD: Het varieert, maar we hebben veel mensen die hun hele loopbaan aan het Smithsonian hebben besteed. Deze worden vaak gevonden in de vakgebieden waar veel van onze medewerkers experts zijn in hun vakgebied. Een aantal zijn productieve leden van het personeel die hier meer dan 50 jaar zijn geweest. We hebben ook een aantal personen die met pensioen zijn gegaan maar een emeritaatstatus behouden en die blijven bijdragen in hun vakgebied. Ze fungeren vaak als gewaardeerde mentoren voor degenen die door de rangen komen.

DHR: Zoals u weet, is de beste werklocatie in de federale overheid een medewerkerstevredenheidsenquête die jaarlijks wordt afgenomen bij federale werknemers. In de ranglijst van 2013 plaatste de Smithsonian Institution zich als het op één na beste middelgrote bureau. Waaraan draag je deze sterke show toe?

JD: Mensen hebben het gevoel dat ze een positieve bijdrage kunnen leveren. Het Smithsonian is een lerende instelling en elke medewerker begrijpt dat zij een rol spelen bij het vervullen van onze missie: onderzoek doen, het publiek informeren door persoonlijke bezoeken aan onze musea, maar ook digitaal over de hele wereld.

DHR: Ik wil niet over praten over het Smithsonian in zijn geheel om je verhaal te bespreken. Degenen die nieuw zijn in de openbare dienstverlening, kunnen een zekere mate van zelfvertrouwen hebben in het kijken naar iemand die succesvol carrière heeft gemaakt in overheidswerk. Professioneel gezien, hoe ben je terecht gekomen waar je nu bent?

JD: Na mijn studie ging ik naar Washington, DC, en vond een baan bij een federaal agentschap, eerst als managementanalist en later op het gebied van arbeidsverhoudingen. Ik ben verhuisd naar het Smithsonian en ben uiteindelijk 's nachts naar de rechtenacademie gegaan en overgestapt naar het Smithsonian Office of General Counsel, waar ik een aantal jaren adjunct-general counsel ben geworden. Ik heb toen van loopbaan veranderd en werd hoofd van de human resources voor de instelling waar ik momenteel ben.

DHR: Je hebt meer dan drie decennia van je carrière doorgebracht met het Smithsonian. Waarom ben je zo lang bij het bureau gebleven?

JD: Ik hou van het leren over eclectische onderwerpen, dus wat is een betere plek om te zijn? Verder heb ik veel slimme en interessante collega's met wie ik elke dag werk. En de missie van het Smithsonian - het vergroten en verspreiden van kennis naar de wereld - resoneert met mij.

DHR: Tot slot, welk advies heb je voor iemand die een loopbaan in openbare dienst overweegt?

JD: Het is een voldoening om te weten dat je een inspanning hebt geleverd, en hopelijk een verschil, om het leven van anderen te verbeteren.

Gepubliceerd op 11 februari 2014.