Vroege geschiedenis van politiewerk

Het idee van een professionele, geüniformeerde politie is zo stevig ingebed in ons concept van de maatschappij dat het gemakkelijk is om de politie te zien als een van de oudste overheidsinstellingen. Het is misschien verrassend om vervolgens te leren dat het idee van politieambtenaren zoals we ze kennen een extreem jong concept is dat teruggaat tot de 19e eeuw. Net als de meeste overheidsinstellingen, evolueerden wetshandhavingsinstanties in de samenleving langzaam in de loop van de tijd.

Oude praktijken

In oude samenlevingen bestond er geen officiële wetshandhavingsfunctie en zeer weinig of geen pogingen tot organisatie. In plaats daarvan namen individuen, families en clans het op zich om wraak te nemen op diegenen die hen mogelijk hebben verwond of beledigd. Het idee van criminaliteitspreventie bestond bijna niet in de vroege geschiedenis van wetshandhaving en criminologie.

Militaire macht en sociale orde

Naarmate culturen en samenlevingen zich ontwikkelden, werd de wetshandhavingsfunctie een rol van het leger. Vooral in het Romeinse rijk speelde het leger een uiterst belangrijke rol bij het handhaven van de burgerlijke orde. Zeker, gedurende de geschiedenis van het Romeinse rijk waren er rellen en opstanden, maar die werden snel neergeslagen.

De aanblik van Romeinse centurions patrouillerend op de markten en gemeenschappelijke delen van steden was een normaal verschijnsel. Alleen al door hun aanwezigheid deden Romeinse militairen er alles aan om ervoor te zorgen dat wetten werden nageleefd. Deze notie van misdaadpreventie zou veel later in de geschiedenis van de mensheid tot meer moderne opvattingen over criminologie leiden.

My Brother's Keeper: Clan Control and Blood Feuds

Na de ontbinding van het Romeinse rijk viel de verantwoordelijkheid voor het handhaven van de orde opnieuw bij de lokale autoriteiten. In Engeland keerde de maatschappij terug naar het oude idee dat individuen verantwoordelijk waren voor zichzelf en hun eigen bescherming.

Engelse wetgeving voorzag individuele proefpersonen van het gezag en de verantwoordelijkheid om geweld te gebruiken om de controle te behouden. Buren werden verwacht om elkaar te helpen. Deze vorm van sociale controle werd door de Engelse historicus Charles Reith 'Kin Policing' genoemd, omdat het gebaseerd was op het idee dat families en clans verantwoordelijk waren voor de acties van hun eigen leden. Net zoals in oude samenlevingen, zouden clans wraak nemen voor overtredingen en bloedvetes hadden de overhand, soms het uitroeien van hele families.

Gemeenschapspolitie en de Frankpledge

Om een ​​meer uniforme maatstaf voor sociale orde vast te stellen, was een nieuwe methode nodig om de controle te behouden. Dientengevolge werd een nieuw concept van politiewerk ontwikkeld waarin de lokale burgers werden beschuldigd van het beschermen van hun lokale gemeenschappen.

Dit community policing-model werd de 'frankpledge' genoemd en vereiste van alle mannen van 12 jaar of ouder dat ze lid werden van een groep van negen van hun buren. Deze groep van 10 werd een 'tything' genoemd en de leden zwoeren elk lid van hun groep of clan die een misdaad beging vast te leggen en vast te houden. Elke 'tythingman' werd gezworen om zijn medesubjecten te beschermen en de service was verplicht en onbetaald.

Tien soorten werden gegroepeerd om een ​​honderdtal te vormen en werden onder toezicht van een veldwachter geplaatst. Met de agent kwamen de eerste ideeën van een moderne politieagent, omdat het de eerste keer was dat een individu de specifieke, voltijdse taak kreeg om de orde te handhaven.

Alle agenten in een regio of graafschap werden onder de controle geplaatst van de Shire Reeve (sheriff), die door de koning was aangesteld, en die het begin markeerde van het systeem van wetshandhaving dat we vandaag kennen.

Parish Constable System

Gebrek aan overzicht door de kroon leidde tot een uitsplitsing van het frankpledge-systeem en het werd uiteindelijk vervangen door een beter hanteerbaar parochiekerksysteem. In tegenstelling tot de frankpledge, dienden mannen in een parochie, of stad, een jaar als commissaris. De agenten waren verantwoordelijk voor het organiseren van nachtwakers om 's nachts als bewakers bij de stadspoorten te dienen.

De agenten kregen de autoriteit om de 'tint en huilen' te verhogen, wat een oproep tot actie was in geval van een misdaad of noodsituatie. Bij het klinken van de tint en schreeuw moesten alle mannen in de parochie laten vallen wat ze aan het doen waren en hielpen de veldwachter. De tint en de schreeuw zouden van parochie naar parochie binnen een graafschap reizen totdat de crimineel werd aangehouden of hulp niet langer nodig was.

Het begin van het moderne politiewerk

Tegen het einde van de 14e eeuw werden rechters van de vrede door de koning benoemd om steun te verlenen aan de reeves en agenten van de shire. De vrederechters hadden de bevoegdheid om bevelen uit te reiken en hoorzittingen voor vermeende misdadigers. Ze probeerden ook zaken met misdrijven en burgerlijke overtredingen.

Er ontwikkelde zich geleidelijk een systeem waarin het reigebied van de shire diende als assistenten van de rechters van de vrede en de lokale agenten in dienst nam om toezicht te houden op de wachters, verdachte criminelen in hechtenis te nemen en bevelen te geven.

Dit systeem van lokale wetshandhaving diende de kleine gemeenschappen die op dat moment tot ver in de 19e eeuw bestonden en werd ook naar de Amerikaanse koloniën gebracht. Het was pas in de bevolkingsexplosie van de late 18e eeuw in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië dat er een duidelijke noodzaak ontstond om de politie te professionaliseren.