Meer informatie over de vroege geschiedenis van forensische wetenschap Dui Yu

Tegenwoordig is het woord "forensisch onderzoek" synoniem geworden met onderzoek naar misdaad en misdaadscene. Onmiddellijk oproepen beelden van misdaadlabo's, ultraviolette lichten en high-tech computers, populaire misdaden shows zoals CSI meer aandacht hebben gebracht voor het vakgebied van de forensische wetenschap. Ze hebben ook hernieuwde interesse in forensische carrières gegenereerd.

De term "forensisch" komt van het Latijn en betekent simpelweg te maken met de wet. Vandaar dat elke discipline die enige band heeft met het rechtssysteem in feite forensisch is. Dit is de reden waarom zoveel functietitels binnen de criminologie, zoals de forensisch psycholoog, worden voorafgegaan door de term.

Wat de forensische wetenschap betreft, wordt de term nu algemeen beschouwd als een verwijzing naar de toepassing van wetenschappelijke beginselen op rechtsvragen. Kort gezegd betekent het dat je wetenschap gebruikt om misdaad op te lossen.

Een nieuwe discipline

Zoals ingebed in ons strafrechtsysteem zoals de forensische wetenschap lijkt, is de waarheid dat het een relatief recente toevoeging is, zelfs gezien de jonge geschiedenis van de moderne criminologie.

Wanneer in Rome

De vroegste wortels van de forensische wetenschap zoals we die kennen, zijn te vinden in de oude Griekse en Romeinse samenleving. Deze westerse beschavingen brachten grote vooruitgang op medisch gebied, evenals farmacologie. Er is uitgebreide kennis ontwikkeld over de productie, het gebruik en de symptomen van verschillende vergiften, waardoor het mogelijk is om het gebruik ervan in niet eerder ontdekte moorden te identificeren.

Et Tu Brute? De eerste autopsie

In het jaar 44 B.C. onderzocht de Romeinse arts Antistius het lichaam van de onlangs gedode Julius Caesar en stelde vast dat, hoewel de dictator 23 keer werd neergestoken, slechts één wond door zijn borst zijn werkelijke dood veroorzaakte. Dit wordt algemeen beschouwd als de eerste geregistreerde autopsie.

The First Innocence Project Case?

Aangezien het Romeinse model tegenwoordig de basis is voor ons rechtssysteem en rechtssysteem, is het passend dat het ook de voorrang geeft aan ons belang bij het toepassen van wetenschappelijke principes bij het onderzoeken van bewijsmateriaal. In de eerste eeuw na Christus was de Romeinse redenaar en jurist Quintilian in staat om te laten zien dat bloedige handafdrukken achtergelaten op de plaats van een moord bedoeld waren om de verdachte, een onschuldige blinde man, voor de moord op zijn eigen moeder in te kaderen. Toen het Romeinse Rijk in het westen afnam, bleef de forensische wetenschap redelijk stagneren voor het volgende millennium, deden de toepassingen van criminologie en strafrecht.

Het begin van pathologie

In het China van de dertiende eeuw werd het boek Hsi Duan Yu (The Washing Away of Wrongs) gepubliceerd en wordt het beschouwd als de eerste bekende gids voor pathologie. Het werk beschrijft, onder andere, hoe te bepalen of een slachtoffer is verdronken of gewurgd als een doodsoorzaak. Het beschrijft ook hoe de rechercheur het type mes dat bij een moord werd gebruikt, heeft geïdentificeerd door het lijk te onderzoeken en te bepalen of een dood toevallig was of moord.

Wetenschappelijke vooruitgang

Beginnend in de zeventiende eeuw, toen het tijdperk van de verlichting bloeide, zagen vooruitgangen in de wetenschap en het sociale geweten dat het gebied van de forensische wetenschap een revitalisering van soorten kreeg. Nieuwe waardering voor de toepassing van de wetenschappelijke methode bij bijna alle onderzoeken, strafrechtelijk of anderszins, vereiste nieuwe middelen voor het identificeren en oplossen van misdaden.

De achttiende en negentiende eeuw zagen een explosie van geregistreerde incidenten van het gebruik van wetenschappelijk verkregen bewijs om misdaden op te lossen en overtuigingen te winnen. Evidentaire technieken, zoals het verbinden van een stuk verkruimelde krant die wordt gebruikt voor watten in een pistool tot een passend, gescheurd stuk papier in de zak van een verdachte, evenals bijpassende kledingvezels, granen en voetafdrukken voor de verdachte die wordt beschuldigd van het vermoorden van een jonge vrouw.

fingerprinting

Misschien wel de grootste stap vooruit in de forensische wetenschap, kwam in 1880 met het werk van Henry Faulds en William James Herschel, die in het wetenschappelijke tijdschrift Nature een onderzoek publiceerden waarin werd beschreven dat menselijke vingerafdrukken uniek waren voor individuen en dat er geen twee sets waren identiek.

De studie vergaarde een enorme professionele ondersteuning en werd aanvaard als een feit in het rechtssysteem, waardoor de weg vrij was voor een breed gebruik van de identificatietechniek die nu al meer dan een eeuw een steunpilaar in het strafrechtelijk veld is geworden.

Een jonge maar rijke geschiedenis

Hoewel het een relatief nieuwe discipline is, heeft forensische wetenschap een rijke geschiedenis en een nog rijkere toekomst. Naarmate er elke dag technologische vooruitgang wordt geboekt, is een carrière in de forensische wetenschap een perfecte manier om een ​​nieuwsgierige geest te trouwen met het hart van een openbare dienaar.

Meer forensische wetenschap en criminologie

• Forensische wetenschap en de CSI Effect
• De baan van een forensisch wetenschapper
• Banen in de forensische wetenschap
• De moderne geschiedenis van de forensische wetenschap.
• De vroege geschiedenis van criminologie
• De geschiedenis van de moderne criminologie