Wetshandhaving Lingo en politiecodes

Voor mensen buiten de wetshandhaving kan een gesprek tussen politieagenten lijken alsof u probeert een geheel andere taal te ontcijferen. Wetshandhaving heeft zijn eigen jargon, politiejargon en tiencodes. Maar het is vaak de meest efficiënte manier van communiceren en biedt gebruikers een gevoel van gemeenschap.

Geschiedenis

Het is algemeen aanvaard dat tien codes zijn ontstaan ​​in de jaren 1920 of 1930, toen de politie steeds meer radio's begon te gebruiken voor communicatie. De behoefte aan codes om het verkeer kort te houden, werd al vroeg erkend en er werd een reeks codenummers voor specifieke incidenten vastgesteld. Bij de meeste accounts wordt Charles Hopper, een communicatiedirecteur bij de Illinois State Police, gecrediteerd voor het opstellen van de eerste reeks codes.

In vroege radio-uitzendingen werd de eerste lettergreep of zo van een gesprek vaak afgesneden. Oudere radiosystemen moesten opwarmen toen de microfoon werd ingetoetst. Officiers werden aangemoedigd om een ​​seconde te pauzeren tussen het intoetsen van de microfoon en het spreken. Door 'tien' vóór de numerieke code te zeggen, kon het bericht worden afgeleverd.

Er is een duw geweest om gewoon Engels te gebruiken in radiocommunicatie van de politie. Het idee is dat, aangezien er geen algemeen geaccepteerde lijst met codes bestaat, het gebruik van gewone taal de communicatie tussen verschillende instanties en instanties van openbaar nut zal vergemakkelijken.

Doel

In eerste instantie lijkt het misschien moeilijk om te ontcijferen, zelfs zinloos, maar het politiewoordjargon en het gebruik van politiecodes hebben een doel. Burgers mogen aannemen dat de reden voor het praten in codes is dat het publiek niet gemakkelijk kan achterhalen wat de politie zegt. Een snel op internet zoeken naar politiecodes of politiev- jargon laat echter zien dat de meeste instanties hun codes openbaar maken.

Het primaire doel van politioneel jargon en codes is om de communicatie kort en bondig te houden. In de eerste plaats vereist de regelgeving van de Federal Communications Commission dat transmissies kort zijn om bandbreedte te besparen en ervoor te zorgen dat de radiogolven beschikbaar zijn voor gebruik.

Nog belangrijker is dat politiecodes ook een functie van officierveiligheid dienen. Of het nu gaat om een ​​verkeersstop, een gewelddadige roeping of het rijden met hun patrouillewagen, noodmodus of anderszins, de primaire focus van een officier moet liggen op de taak en het onderwerp of de onderwerpen waarmee ze te maken hebben. Zoveel mogelijk moeten agenten hun interacties met politiemelders zo kort mogelijk houden, zodat ze betrokken kunnen blijven bij het incident waarmee ze te maken hebben.

Gemeenschappelijke codes en Jargon

Er is geen universele standaard voor codes of jargon tussen afdelingen, maar sommige komen vaker voor dan andere. Typisch, wetshandhavingsinstanties gebruiken 10-codes en signaalcodes. Het verschil tussen de twee is dat 10-codes verwijzen naar de status van een officier of gesprek, terwijl signaalcodes verwijzen naar het type gesprek zelf. Enkele van de meer gebruikelijke 10-codes zijn onder meer:

• 10-8: Dit betekent dat een officier of eenheid in dienst is en beschikbaar is voor oproepen. Een officier controleert op de radio of geeft aan dat ze klaar zijn voor een volgende oproep door "een 10-8 te nemen". Omgekeerd kunnen officieren het gebruiken om een ​​verdachte te beschrijven die uit hen is gevlucht, door te zeggen dat de verdachte '10-8' heeft gekregen.
• 10-20: Dit verwijst naar de locatie van een officier of een oproep. Sommige afdelingen vereisen dat hun functionarissen hun 10-20 leveren wanneer zij de radioverbinding initiëren. Oproepen voor service bevatten altijd een 10-20, dus de officier weet waar hij naartoe moet.

• 10-4: Dit betekent "bevestigend". Het kan worden gebruikt om 'ja' te antwoorden op een vraag of om te adviseren dat alles in orde is.
• 10-13: Dit verwijst naar de status van condities. Een coördinator kan een officier om haar "10-13" vragen om te bepalen of alles in orde is of dat ze hulp nodig heeft. 10-13 kan ook verwijzen naar weersomstandigheden, massaproblemen of de status van een slachtoffer of verdachte.

Gangbare signaalcodes omvatten:

• signaal 4 (auto-ongeluk)
• signaal 13 (verdachte persoon)
• signaal 0 (wapen betrokken / gewapende persoon)
• signaal 10 (gestolen voertuig)

In Californië gebruiken de meeste afdelingen strafcodes om oproepen te beschrijven. Deze "honderd" codes verwijzen naar het gedeelte van het recht waar de oproep mee correspondeert, zoals "one-eight-seven" for homicide of "four-five-nine" voor inbraak.

Politiecodes leren

Nieuwe rekruten worden vaak overweldigd door de lange lijst met codes die ze ontvangen op de academie of in de veldtraining. Het leren van het jargon kan intimiderend zijn.

De beste benadering is om te beginnen het besef dat het jargon van de politie en codes een andere taal zijn, en zoals elke nieuwe taal, de snelste en gemakkelijkste manier om te leren is jezelf er onder te dompelen. Het is één ding om naar een lijst met codes te kijken, maar het is veel beter en effectiever om naar andere mensen te luisteren om ze te gebruiken, zodat je een gevoel kunt krijgen voor de nuance van hoe de codes worden gebruikt.

Als je een nieuwe officier of huidige rekruut bent, ga dan naar een politie-radio en luister gewoon. Zet het vaak op de achtergrond in uw vrije tijd om een ​​gevoel te krijgen hoe agenten en coördinatoren met elkaar praten. Als je erover denkt om als politieagent of zelfs als dispatcher te werken, overweeg dan om naar online politiële scanners te luisteren.

Na verloop van tijd zul je merken dat je vloeiend in het jargon bent, en je kunt je eigen gang gaan in elk gesprek met een andere officier. Je komt een stap dichter bij het werken in de perfecte criminologische carrière voor jou.