Mythen over wetshandhaving en politie

Zelfs politieacademies en misdadigers zijn zich niet bewust van de waarheid achter een groot aantal misvattingen over politiewerk. Van het concept van beknelling tot het lezen van de Miranda-waarschuwing, worden wetshandhavingspraktijken constant verkeerd geïnterpreteerd en verkeerd begrepen, zowel door leden van het publiek als door de media. Hier zijn de feiten achter enkele van de meer gangbare mythes over politie-agenten om u te helpen beslissen of een carrière in de rechtshandhaving voor u geschikt is.

Mythen over Miranda Rights: Moet de politie je rechten lezen?

"Je hebt het recht om te zwijgen." U hebt ongetwijfeld een aantal iteraties gehoord, op televisie of in het echte leven, van iemand die op de hoogte is van hun rechten. Bekend in wetshandhavingskringen als de Miranda-waarschuwing, worden deze rechten gereciteerd of voorgelezen aan mensen in politiehechtenis die op het punt staan ​​te worden geïnterviewd of verhoord.

De verwarring ontstaat wanneer deze rechten niet worden gelezen. De meeste mensen hebben de misvatting dat Miranda-waarschuwingen moeten worden voorgelezen aan elke persoon die wordt gearresteerd. Zelfs mensen in de gevangenis zullen zeggen dat ze nooit echt zijn gearresteerd omdat 'de politie mij nooit mijn rechten voorleest'. Het volstaat om te zeggen dat als je op de een of andere manier in de gevangenis belandt, je in feite bent gearresteerd.

Het echte doel van Miranda is om een ​​gearresteerde of gedetineerde persoon op de hoogte te brengen van zijn grondwettelijke rechten, namelijk zijn recht op wettelijke vertegenwoordiging en het vermijden van zelfbeschuldiging. De eis dat de rechten worden gelezen, is eigenlijk alleen van toepassing wanneer de politie van plan is om het individu te ondervragen. Als er geen vragen worden gesteld, is het niet nodig Miranda te lezen.

Het niet lezen van Miranda maakt een aanhouding zelf niet ongeldig. Het betekent gewoon dat alle informatie verkregen door ondervraging zonder Miranda uitgesloten is van toelating voor de rechtbank.

Zijn politie-snelheidscontroles bekneld?

Mensen zijn het er algemeen van overtuigd dat als een verkeersofficier die de snelheidscontroles uitvoert verborgen is, hij zich dan schuldig maakt aan beknelling. Om een ​​of andere reden is er een idee dat officieren te allen tijde volledig zichtbaar moeten zijn om verkeercitaten geldig te laten zijn. Als dat niet het geval is, is de algemene misvatting dat alle uitgegeven tickets worden weggegooid.

Het verbod op gevangenneming heeft niets te maken met het feit of een officier zichtbaar is op het moment dat een misdrijf wordt gepleegd. In plaats daarvan vindt beknelling plaats wanneer een wetshandhavingsambtenaar of een andere wettelijke autoriteit iemand verleidt of aanmoedigt om een ​​misdrijf te plegen, en ze vervolgens arresteert. In dat geval wordt het individu misleid door te denken dat het goed is om een ​​daad te begaan en wordt hij vervolgens gestraft door dezelfde persoon die hem ertoe bracht te geloven dat het goed was om te beginnen.

Verstoppen achter de struiken met een radar kwalificeert zich niet als beknelling, omdat de officier niet vertelt dat het goed is om te versnellen. Hij is er gewoon om je te vangen als je dat doet.

Regels voor undercoveragenten: moet de politie je vertellen dat ze politie zijn?

Geloof het of niet, woorden als "Ben je een agent? Je moet me vertellen of je een agent bent!" Er is eigenlijk gezegd dat de politie undercover is. Als de politie je inderdaad had moeten vertellen dat ze undercoveragenten waren, zou dat waarschijnlijk voor een vrij kortdurende sting-operatie zorgen.

Net als snelheidscontroles komt deze misvatting ook voort uit het verkeerd begrijpen van het verbod op beknelling. De echte test is of de officier, onder de kleur van de wet, de verdachte al dan niet verleidt iets te doen wat hij anders niet zou hebben gedaan.

In het geval van geheime officieren bestaat er geen gevangenschap omdat verdachten niet weten dat de officier in werkelijkheid een officier is, en dus kunnen ze niet redelijkerwijs de indruk krijgen dat welke activiteit dan ook die ze uitvoeren acceptabel is volgens de wet.

Busting Myths over politie kan communautaire samenwerking bevorderen

Het is gemakkelijk om niet alleen de manier waarop de politie werkt verkeerd te begrijpen, maar ook de regels die hun gedrag bepalen om mee te beginnen.

Het is belangrijk dat mensen die carrière willen maken in het strafrecht een greep willen krijgen op deze en andere mythen over wetshandhaving. Op deze manier kunnen professionals in de criminologie hun banen beter onder de aandacht van het publiek brengen en bijdragen tot een betere samenwerking tussen politie en gemeenschappen.