Wildlife Rehabilitator Carrièreprofiel

Rehabilitanten in het wild zorgen voor behandeling en verzorging van gewonde inheemse soorten totdat ze gezond genoeg zijn om te worden vrijgelaten. Posities in dit veld zijn zowel beschikbaar op vrijwillige basis als in loondienst.

taken

De primaire taak van een rehabilitator voor dieren in het wild is om gewonde dieren in het wild te onderzoeken en medische zorg en therapie te bieden om hen te helpen herstellen tot het moment waarop ze kunnen worden vrijgelaten. Ze bepalen of een blessure door een dierenarts moet worden geraadpleegd en zijn verantwoordelijk voor het zoeken van een diergeneeskundige behandeling voor dieren die geavanceerde zorg nodig hebben.

De rehabilitator voor in het wild levende dieren en dieren moet goed op de hoogte zijn van het wondmanagement, de toediening van vocht, de voedingsbehoeften van verschillende soorten en humane beperkingen en vangtechnieken. Ze zijn verantwoordelijk voor het voederen, reinigen van kooien en het zorgen voor een veilige omgeving voor het dier. In veel gevallen brengen revalidanten jonge dieren tot volwassenheid wees.

Afhankelijk van hun geografische locatie, kunnen rehabilitators met vele soorten werken, waaronder herten, wasberen, spechten, adelaars, haviken, pelikanen, reigers, schildpadden, slangen, zeehonden, kolibries, eenden, uilen, vleermuizen, kikkers, fretten, ganzen en zwanen.

Extra taken zijn het bijhouden van gedetailleerde gegevens over elk dier, het begeleiden van vrijwilligers of stagiaires, het voeren van fondsenwervingscampagnes, het beantwoorden van telefoontjes van mensen die dieren in nood hebben gevonden en het geven van educatieve demonstraties aan het publiek.

Carrièremogelijkheden

Wildlife rehabilitators kunnen werken voor verschillende overheidsinstanties, non-profitorganisaties, dierentuinen en menswaardige maatschappijen. Ze kunnen ook een andere primaire bezigheid hebben, werkzaam als dierenarts, veterinaire technicus, zoöloog of bioloog.

Sommige rehabilitanten kiezen ervoor om zich te specialiseren in het werken met specifieke soorten dieren, zoals roofvogels, kleine zoogdieren, reptielen of amfibieën. De meesten doen ervaring op met een grote verscheidenheid aan soorten voordat ze zich concentreren op hun specifieke interessegebied.

Sommige rehabilitatoren zijn betrokken bij gespecialiseerde hulpverleningsploegen die reizen naar gebieden waar dieren in nood verkeren. De gebieden waarnaar ze worden verzonden, bevatten vaak locaties die zijn aangetast door olielozingen, orkanen of bosbranden.

Training en licenties

Rehabilitanten in het wild moeten een vergunning hebben van de staat en de federale overheid om in het veld te werken. Er zijn veel regels voor het verzorgen en vangen van dieren in het wild. U moet contact opnemen met de juiste instantie om de benodigde vergunningen te verkrijgen. De beste plaats om advies te vragen over de vergunningverlening is over het algemeen de Amerikaanse Fish and Wildlife Service.

Veel rehabilitatoren in het wild hebben een diploma in biologie, dierlijk gedrag, dierwetenschappen of zoölogie, hoewel een universitaire graad niet vereist is om op dit gebied te werken. Ze stagiaires meestal ook eerst in bij een ervaren rehabilitator voor dieren in het wild om een ​​goede basis te krijgen voor hands-on ervaring. Vrijwilligerswerk bij een dierenarts in het wild of bij een grote revalidatiecentrum voor dieren in het wild is ook een geweldige manier om te leren.

De National Wildlife Rehabilitators Association (NWRA) zet het grootste natuurrevalidatie-symposium in Noord-Amerika op, met ongeveer 500 aanwezigen per jaar. De organisatie publiceert ook een aantal natuurgerelateerde publicaties zoals nieuwsbrieven, tijdschriften, lidmaatschapsmappen en naslagwerken. Het lidmaatschap is $ 55, maar studenten kunnen meedoen voor $ 35. Familie- en levenslange lidmaatschappen zijn ook beschikbaar.

De International Wildlife Rehabilitation Council (IWRC) biedt professionele certificering aan degenen die slagen voor het examen Certified Wildlife Rehabilitator (CWR). Hercertificering is elke twee jaar vereist en wordt bereikt door middel van credits voor permanente educatie op seminars, conferenties en trainingslessen. De vergoeding is $ 115 voor het eerste examen en $ 40 voor een verlenging. Hoewel het lidmaatschap van de IWRC niet verplicht is om hun certificeringsexamen af ​​te leggen, kunt u jaarlijks voor $ 30 lid worden om de Journal of Wildlife Rehabilitation en andere voordelen te ontvangen.

Familielidmaatschap en lidmaatschap van organisaties zijn ook beschikbaar.

Salaris

Veel natuurrevalidanten werken vanuit huis en ontvangen weinig of geen financiële compensatie. Vrijwilligersposities bij non-profitorganisaties komen ook veel voor.

Voor rehabilitators voor dieren in het wild die in dienst zijn van een organisatie, ligt het salaris meestal tussen de $ 25.000 en $ 35.000. Degenen die op dit gebied werken, worden vaak aangehaald omdat ze zeggen dat ze er niet voor in het geld zijn; ze vinden het werk zelf vooral lonend.

Rehabilitatiebeheerders of directeuren van dieren in het wild kunnen aanzienlijk hogere lonen verdienen, terwijl SimplyHired.com een ​​gemiddeld salaris van $ 50.000 aanrekent. Salaris kan sterk variëren op basis van jarenlange ervaring, specifieke revalidatievaardigheden en geografische locatie.

Werkvooruitzicht

Rehabilitatie van dieren in het wild is een van de meer recentelijk vastgestelde opties voor dierencarrière en is de afgelopen jaren uitgebreid met meer betaalde posities. Volgens de NWRA-onderzoeken is de vraag naar herstel van dieren in het wild door de jaren heen gestaag toegenomen en zal deze naar verwachting blijven groeien.