Hoe is het om de echtgenoot van een politieagent te zijn?

We wisten al vóór die tijd veel familie en vrienden van politieagenten. Door de jaren heen is het bij ons opgekomen dat voor alle aandacht die wordt besteed aan de offers, hartaandoeningen en gevaren waarmee onze politieagenten op een typische dag op het werk worden geconfronteerd, we maar al te vaak niet inzien wat de mensen thuis doormaken.

We hebben veel tijd besteed aan praten met mensen die getrouwd zijn met verschillende professionals in de rechtshandhaving. We dachten dat het alleen maar gepast was om je een idee te geven van hoe het is om de echtgenote van een politieagent te zijn.

Het wachtspel

Misschien zijn de meest voor de hand liggende, maar niet minder belangrijke, echtparen van echtparen waar ze mee te maken hebben, de vraag of hun man of vrouw elke dag thuis zal komen.

Hoewel er elke dag ongelukken en tragedies plaatsvinden die van invloed zijn op mensen en gezinnen van alle beroepen, verschillen echtgenoten van politie en justitie van elkaar omdat ze hun geliefde op een kogelvrij vest houden en bewust en gewillig elke werkdag op onzeker gevaar stuiten.

Voor de meesten is het nieuws dat een officier gewond of gedood is in de rij van plichten een ander triest verhaal in de krant; verontrustend, ja, maar iets dat gemakkelijk wordt vergeten als de nieuwscyclus eindigt. Voor officiersfamilies is het nog een andere grimmige herinnering dat de laatste keer dat ze hun geliefde vaarwel kusten, echt de laatste keer is geweest.

Feestdagen, verjaardagen en balspelen

Misdaad slaapt niet, en dus moet iemand 24/7 op straat patrouilleren. Voor de meeste afdelingen betekent dit meestal wisselende ploegendiensten en roterende vrije dagen. Afhankelijk van waar een officier werkt, krijgt ze misschien maar om de 3 maanden een weekend vrij. Hetzelfde geldt voor dagdienst. En voor de families van nieuwe officieren kun je vakanties vergeten. Zelfs veel ervaren agenten, die hun gezinnen moeten helpen om rond te komen, kiezen ervoor om op vakantie te gaan werken om te profiteren van de mogelijkheden voor vakantiegeld.

Wat dat betekent voor echtgenoten, is dat ze veel verjaardagen, vakanties en spelletjes voor kinderen alleen zullen doorbrengen. We hebben zowel politieagenten als hun echtgenoten horen zeggen dat de niet-wetshandhavingspartner soms voelde als een alleenstaande ouder, want hoewel de meeste officieren een standaard 40-urige werkweek hanteren zoals de meeste anderen, maken de oneven uren vaak het lijkt alsof ze de hele tijd weg zijn, slapen terwijl iedereen wakker is en werkt terwijl iedereen in het huis slaapt.

Alle stress en geen decompressie

Functionarissen tijdens hun dienst ervaren een breed scala aan stressoren gedurende de dag en hun hyper-vigilantie tijdens de dienst kan - en is meestal - uitputtend blijken te zijn. Wanneer ze thuiskomen van het werk, kan de officier volledig afsluiten en van het ene uiterste naar het andere gaan in een soort van minuten. Dit kan op zijn beurt leiden tot minder interactie met familieleden en stressvolle situaties thuis.

Talrijke studies hebben aangetoond dat carrières in de rechtshandhaving potentieel tot gezondheidsrisico's kunnen leiden en er is veel onderzoek gedaan naar de gevaren van vermoeidheid door wetshandhavingsinstanties. Echtgenoten van politieagenten nemen dan de extra stress op zich om zich zorgen te maken over de gezondheid van hun geliefde, niet alleen terwijl ze aan het werk zijn, maar zelfs wanneer ze in hun fauteuil zitten te kijken naar de buis.

Stralend met trots

Ondanks de ontberingen zijn echtgenoten trots op hun wetshandhavers. Ze erkennen dat er een speciaal persoon nodig is om het uniform aan te trekken en het werk dat ze doen te doen, en ze voelen zich veilig omdat ze weten dat ze bij iemand wonen die niet alleen weet hoe ze te beschermen, maar ook klaar staat en bereid is alles te doen wat nodig is om hen en anderen veilig.

Dienen en beschermen

We weten van een officier die, nadat hij klaar was om te gaan werken voor wat een andere lange nachtdienst zou worden, zijn kamer in uniform binnenliep, klaar om zijn weg naar buiten te vinden. Toen hij naar binnen ging om zijn zoon een kus vaarwel te geven, keek de jongen hem met ontzag aan en zei hem: "je ziet eruit als een superheld!" De officier - en zijn vrouw, die hoorde - wist toen dat wat er ook maar kwam, de baan en het offer was het allemaal waard. In dat korte moment beseften ze allebei wat het beroep van rechtshandhaving eigenlijk betekent.