Wordt de voortgang van vrouwelijke geslachtsrollen vertraagd?

De rolpatronen in de Verenigde Staten zijn drastisch veranderd sinds de jaren vijftig, toen mannen kostwinner waren en vrouwen hun baan ophielden zodra ze moeders werden - dat wil zeggen, als ze in de eerste plaats buitenshuis werkten. Ben je benieuwd naar wat mensen in de loop van de jaren seksegelijkheid hebben gedacht? De Council on Contemporary Families (CCF) bestudeert de mening van Amerika over dit onderwerp sinds de jaren 1970 en hun bevindingen zijn super interessant.

In een keynote paper van het symposium, betoogden drie academici dat er sprake was van een snelle verandering in genderrollen van 1968 tot de jaren 1980, maar sindsdien hebben vrouwen weinig vooruitgang geboekt op de arbeidsmarkt, het management en het eigen vermogen. In 2012 meldde de CCF dat de voorwaartse beweging licht was omgekeerd, volgens David A. Cotter, professor en voorzitter van de sociologie aan het Union College; Joan M. Hermsen, universitair hoofddocent sociologie aan de University of Missouri; en Reeve Vanneman, een professor in de sociologie aan de Universiteit van Maryland.

Dit werd gevonden toen de getallen daalden in de antwoorden die werden genoteerd vanaf 2000-2010.

"We weten niet of er in de nabije toekomst hernieuwde vooruitgang zal zijn, maar op dit moment is het duidelijk dat hoewel de genderrevolutie niet is teruggedraaid, deze op verschillende fronten vastligt - en er is nog een lange weg te gaan, " Zij schreven.

Twee jaar later in 2014 en opnieuw 2015 ontdekten de professoren dat vanaf 2006 de steun voor gendergelijkheid weer begon op te klimmen. Hun rapport uit 2014 vermeldde:

"Hoewel de millennials de grootste steun voor gendergelijkheid vinden, hebben mannen en vrouwen van alle leeftijden, zowel liberalen als conservatieven, zich hersteld sinds de ondergang van de late jaren 1990 tot de vroege jaren 2000. In feite hebben conservatieven een grotere toename laten zien in steun voor gendergelijkheid dan voor liberalen, ook al blijft hun totale steunniveau lager."

Werkende moeders worden nu meer dan ooit geaccepteerd

Een lichtpuntje in de papers van het symposium betreft de acceptatie van werkende moeders. Voor elke werkende moeder die nare opmerkingen heeft gemaakt over het verlaten van haar baby's of worstelde om werk en gezin in balans te houden, lees verder.

De drie auteurs merkten op dat twee vragen van de General Society over het effect van moeders die werken aan kinderen groeiend steun vonden voor werkende moeders in de jaren 70 tot en met 1980, maar daarna in de jaren negentig achteruitgingen. "In 1977 vond meer dan de helft van de ondervraagden dat moeders aan het werk waren schadelijk voor kinderen, in 1994 was dat percentage gedaald tot 30 procent, maar in 2000 was het teruggekropen tot 38 procent", schreven ze.

"Echter, in dit geval was er een opleving in het eerste decennium van de 21e eeuw, met goedkeuring van werkende moeders die nieuwe hoogtepunten bereikten. Tegen 2010 was 72 procent van de Amerikanen het erover eens dat 'een werkende moeder een net zo warme en veilige relatie met haar kinderen als een moeder die niet werkt, 'en 65 procent zei dat kleuters waarschijnlijk niet zouden lijden als hun moeder buitenshuis werkte.

In 1977 werd de Amerikanen gevraagd of, 'het was veel beter voor alle betrokkenen als de man uitvoerder buiten het huis was en de vrouw zorgde voor het huis en het gezin', stemde 66 procent van de Amerikanen in en slechts 34 procent was het daar niet mee eens. "Deze percentages zijn in 1994 omgekeerd, waarbij slechts 34 procent het ermee eens was dat dergelijke traditionele huwelijkse regelingen beter waren en 66 procent het oneens was", schreven de auteurs. In 2000 daalde het percentage dat het niet eens was tot 60 procent, tot wel 64 procent in 2010, maar, en hier is het goede nieuws, de respons bereikte in 2012 een recordhoogte van 68 procent {whoot !!}.

Er is een reden voor de loonkloof

De overkoepelende trend is naar meer gelijkwaardige rolpatronen. "Als we kijken naar het contrast tussen 1950 en vandaag, kan het lijken alsof we midden in een voortdurende en onomkeerbare revolutie zitten in genderrollen en -relaties," schreven de auteurs.

"In 1950 werkte minder dan 30 procent van de vrouwen buiten het huis, en de typische vrouw die het hele jaar door full-time werkte, verdiende slechts 59 cent voor elke dollar die mannen verdienden." Terwijl het gemiddelde uurloon van vrouwen van 35 jaar en jonger nu 93 procent van hun mannelijke tegenhangers, de loonkloof bij mannen en vrouwen ouder dan 35 jaar - de loonkloof tussen mannen en vrouwen ouder dan 35 jaar - die nog steeds het meest waarschijnlijk zijn om te trouwen en kinderen te krijgen - blijft groot."

In een CCF-rapport uit 2014, door Youngjoo Cha, Ph.D., een professor aan de Indiana University, staat de reden waarom bedrijven mensen belonen die meer dan 50 uur per week werken. Overwerken op deze manier is moeilijk voor werkende moeders, omdat ze meestal gezinsverantwoordelijkheden hebben.

De studie gaat verder om dit te zeggen, " het overwerkeffect is verantwoordelijk voor 10 procent van de loonverschillen tussen mannen en vrouwen, en compenseert het gelijkmakende effect van educatieve voordelen voor vrouwen sinds het begin van de jaren negentig. Een van de implicaties van haar betoog, zegt Coontz, luidt: "Als werkgevers werknemers blijven benadelen die geen werk boven het gezinsleven plaatsen, kan de publieke steun voor het combineren van werk en gezin opnieuw vallen."

Genderrollen op de arbeidsmarkt

Als we beter kijken naar de Amerikaanse beroepsbevolking, zijn er nog steeds verschillen in genderrollen te zien in de vraag of vrouwen en mannen ervoor kiezen deel te nemen aan de arbeidsmarkt. Vanaf de jaren zestig tot en met de jaren tachtig kwamen steeds meer vrouwen bij de beroepsbevolking, met een participatie van 44 procent in 1962 tot 74 procent in 1990. Maar toen vertraagde de vooruitgang in de jaren negentig en stopte in de jaren 2000 en steeg slechts tot 78 procent in 2000 en keerde terug naar 76 procent in 2010.

In de afgelopen jaren gaan vrouwen niet vooruit zoals mannen achterop raken. "De snelste convergentie tussen werknemersparticipatie van vrouwen en mannen vond dus plaats tussen 1962 en 1990, en het grootste deel van de lichte convergentie tussen mannen en vrouwen sinds 2000 is niet te wijten aan een aanhoudende stijgende tendens in de arbeidsparticipatie van vrouwen, maar aan daling van de arbeidsparticipatie van mannen, die is gedaald van 97 procent in 1962 tot 89 procent in 2010, "schreef Cotter, Hermsen en Vanneman.

Genderrollen en de banen die we kiezen

Kijkend naar het verschil in beroepen die mannen en vrouwen kiezen, vonden de auteurs een einde aan de kloof in de jaren zestig, zeventig en tachtig. "Ook hier vertraagde het tempo van de veranderingen echter aanzienlijk in de jaren negentig en stopte het vrijwel allemaal in de periode van 2000-2010," schreven ze. Denk bijvoorbeeld aan dat glazen plafond in het Amerikaanse bedrijfsleven, vindt u: "onder managers steeg de vertegenwoordiging van vrouwen met ongeveer één procentpunt per jaar in de jaren 1970 en 1980, maar met in totaal slechts drie procentpunten gedurende het gehele decennium van de jaren negentig en slechts twee in het eerste decennium van de 21e eeuw."

Wanneer je naar veranderingen in rolpatronen in beroepen kijkt, is het grootste deel van de vooruitgang geboekt in middenklasse banen. "De beroepen in de arbeidersklasse zijn tegenwoordig net zo afgezonderd als in 1950 en zijn sinds 1990 meer gesegregeerd", zeiden ze.

"Een soortgelijk patroon kan worden waargenomen in de desegregatie van universiteits majors - snelle vooruitgang in de jaren 1970 en vervolgens een staking na het midden van de jaren 1980. In sommige gebieden hebben vrouwen zelfs terrein verloren sinds het midden van de jaren 1980," schreven de auteurs. Vrouwen verdienden in 1970 slechts 14 procent van de computer- en informatiewetenschappen. Het vrouwelijke aandeel was bijna drievoudig gestegen tot 37 procent in 1985. "Maar in 2008 waren vrouwen goed voor slechts 18 procent van de graden in het veld", meldden ze.

De vele rapporten die de CCF heeft uitgevoerd, hebben één ding gemeen. De weg naar gendergelijkheid zal voor de lange termijn zijn en zal niet zomaar plotseling gebeuren. Er zijn te veel factoren om te overwegen en het beleid zal geleidelijk veranderen en nieuwe ondersteuningsstructuren zullen traag evolueren (zoals geweldige kinderopvang). Het goede nieuws is dat er een gestage klim is geweest en er is hoop dat op een dag gendergelijkheid zal plaatsvinden.

Bijgewerkt door Elizabeth McGrory