Het Military Working Dog-programma van het ministerie van Defensie

Door Donna Miles, American Forces Press Service

LACKLAND AIR FORCE BASE, TX - De militaire carrière van leger Col David Rolfe is bij de honden terechtgekomen.

Als directeur van het militaire werkhondenprogramma van het Ministerie van Defensie, dat hier is gevestigd, zijn Rolfe en zijn staf verantwoordelijk voor de gezondheid en het welzijn van enkele van de meest onherkenbare leden van de strijdmacht: de naar schatting 2.300 werkhonden.

Deze honden worden, samen met hun handlers van elke militaire dienst, wereldwijd ingezet om de oorlog tegen terreur te ondersteunen, militaire basissen en activiteiten te beschermen en bommen en andere explosieven te detecteren voordat ze schade toebrengen.

Met een scherp reukvermogen dat vijf tot tien keer sterker is dan dat van een mens, kunnen werkhonden minieme sporen van explosieven of medicijnen detecteren en hun behandelaars attent maken op hun aanwezigheid, legde Rolfe uit.

Maar tegelijkertijd hebben honden het vermogen om angst op te wekken bij een agressor op een manier die een mens - zelfs als hij gewapend is - vaak niet kan, en zal hij hun handlers tot het einde verdedigen. "Mensen zien een hond en willen er niet mee rotzooien", zei Staff Sgt. Andrew Mier, een militaire werkhondentrainer die drie keer als handler in Zuidwest-Azië is ingezet - twee keer naar Saoedi-Arabië en één keer naar Qatar. "Een hond creëert een sterk psychologisch afschrikmiddel."

De overgrote meerderheid van de Amerikaanse militaire werkhonden zijn Duitse en Nederlandse herders, en Belgische mechelse rassen die volgens Rolfe "zeer agressief, zeer slim, zeer loyaal en zeer atletisch" zijn.

"We verwachten zoveel van hen dat we ze nodig hebben om sterk en atletisch te zijn," zei hij. "We willen een gespannen hond met agressieve neigingen omdat dat de missie vereist."

Honden worden al lange tijd door militaire strijdkrachten over de hele wereld erkend als "force multipliers", zei Rolfe. De Romeinen plaatsten vlijmscherpe kragen rond hun honden en stuurden ze vervolgens in de gelederen van de vijand om hun vijanden te bijten en te snijden.

Het Amerikaanse leger heeft werkhonden gebruikt sinds de Revolutionaire Oorlog, aanvankelijk als roedeldieren, en later, voor meer geavanceerd gebruik, zoals het doden van ratten in de loopgraven tijdens de Eerste Wereldoorlog, zei hij.

Maar de Tweede Wereldoorlog was getuige van de grootste toename van het gebruik van werkhonden om militaire operaties te ondersteunen. Het Amerikaanse leger gebruikte meer dan 10.000 speciaal getrainde hoektanden, de meesten als schildwachten, maar anderen als verkenners, boodschappers en mijndetectoren, legde Rolfe uit.

Vandaag, "een paar honderd" werkhonden dienen met Amerikaanse troepen in Irak en Afghanistan als patrouille honden en explosieven en drug detectoren, Rolfe zei, toevoegend dat aannemers extra honden in het theater gebruiken. Bijna 2.000 meer werkhonden bieden soortgelijke diensten op Amerikaanse bases en operationele posten over de hele wereld.

Ondertussen neemt het leger zijn afhankelijkheid van werkhonden toe. Voor 11 september 2001, zei Rolfe dat de veiligheidstroepen van de luchtmacht ongeveer 200 werkhonden per jaar trainden voor het ministerie van defensie. Dat aantal is oplopen tot meer dan 500, waarbij de overgrote meerderheid van honden wordt getraind als schildwachten en bommenbrekers.

Het 120 dagen durende programma leert de honden elementaire gehoorzaamheid en meer geavanceerde vaardigheden, zoals aanvallen en snuiven voor specifieke stoffen. Rolfe zei dat het initiële trainingsprogramma, uitgevoerd door het 341e team van het Training Squadron, gebaseerd is op "positieve beloningen" - meestal een bal of een rubberen speeltje in plaats van voedsel. "We hebben lang geleden al geleerd dat voedsel maar zo lang werkt. Wat de hond echt wil dat jij doet, is ermee spelen."

Zodra de honden hun eerste training hebben ontvangen, leren de leden van de 37ste Beveiligingstroepen de honden en hun trainers om als een team te werken. "Een van de grootste uitdagingen is om een ​​handler te laten herkennen wat een hond hem laat zien," zei Air Force Staff Sgt. Sean Luloffs, een instructeur op de school.

"Maar de grote voldoening is dat de teams verbeteren en in staat zijn om op een hoger niveau te presteren, wetende dat je er een rol in speelde", voegde Mier eraan toe.

Terwijl de luchtmacht militaire werkhonden en hun handlers opleidt, helpen legerdierenartsen die over de hele wereld worden gepost hen te helpen hun plicht te vervullen en hun kwalen te behandelen.

Telegeneeskunde, die zo populair is in het publieke domein van de burgerbevolking, wordt gebruikt om deskundigen te raadplegen voor militaire werkhonden. "We willen dat ze in het veld blijven en in het theater worden behandeld", zei leger-majoor Kelly Mann, hoofd radiologie voor het Military Working Dog-programma op de Lackland Air Force Base-faciliteit. Daarnaast exploiteren Rolfe en zijn personeel een volledig uitgerust veterinair ziekenhuis in Lackland.

Terwijl werkhonden steeds belangrijker worden voor de militaire missie, wordt er hard gewerkt om hen te beschermen tegen vijandelijke dreigingen. Rolfe houdt toezicht op een onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma dat gericht is op verbeterde kogelvrije vesten en gasmaskers voor militaire werkhonden.

Er is geen goede methode om een ​​hond te beschermen tegen een nucleaire, biologische of chemische aanval, zei hij. "Maar het is zeker iets om naar te kijken," voegde hij eraan toe. Ondertussen bestudeert het Walter Reed Institute of Research het gebruik van pillen die militaire werkhonden kunnen helpen om een ​​zenuwagentaanval te overleven.

Onderzoek is ook aan de gang om een ​​"kunstmatige neus" te maken die in staat is om een ​​hond te dupliceren - maar Rolfe voorspelt dat het een lange weg op de weg is. "Sommige mensen zeggen dat het 50 jaar kan duren voordat we een kunstmatige neus hebben die een hond kan vervangen," zei hij.

Trouwens, honden hebben iets wat Rolfe zei dat een machine waarschijnlijk nooit zal doen: immense loyaliteit en een verlangen om te behagen. "Het kan een machine niet schelen of het iets vindt," zei Rolfe. "Maar een hond wil zijn baas behagen, een hond zal op zoek gaan naar iets op zichzelf waar een machine dat niet zal doen."

Waar het om ging, zei hij, is dat 'honden een hart hebben', iets waardoor ze van onschatbare waarde zijn voor onze strijdkrachten.