Een definitie van en kijk naar compilatie-albums

Een compilatie-album is een algemene term die wordt gebruikt om te verwijzen naar een muziekrelease gemaakt van nummers die niet bedoeld zijn om als één werk te worden beschouwd. Compilatie-albums worden vaak "comps" genoemd en bestaan ​​vaak uit tracks van verschillende artiesten. Ze kunnen echter soms een enkele artiest bevatten, maar dit is niet de norm. Eén release voor één artiest bevat soundtracks, labelvoorbeelden en themaalbums.

Soundtrack-compilaties

Muziekcritici citeren het soundtrack-compilatiealbum van Jay-Z, voor regisseur Baz Luhrmann's filmversie van 'The Great Gatsby', als een goed voorbeeld van een goed doordachte soundtrack met een breed scala aan muziek. Het album bevat bijdragen van Jay-Z en Beyonce, "100 $ Bill" en "Back to Black", evenals Jack Black's "Love Is Blindness". Deze nummers deden een beroep op een breed scala aan filmgangers en muziekliefhebbers, terwijl ze nog steeds op een fantasierijke en verrassende manier de emotionele ondertonen van de film spijkerden.

Niet verrassend, anderen, die misschien een voornamelijk orkestrale soundtrack verwachtten, echt gehaat het.

Het is niet verrassend dat veel van de andere soundtrackcompilaties die als 'best' zijn beoordeeld, zijn bedoeld voor jeugd-popcultuurfilms zoals de 'Hunger Games'. Dat komt omdat jonge filmliefhebbers vaak de meest gepassioneerde consumenten van hedendaagse muziek zijn.

Beste voorbeelden van labelcompilaties

Nogmaals, niet verrassend, sommige van de interessantere labelcompilaties komen van labels met sterke, soms idiosyncratische, identiteiten. Een voorbeeld is Nonesuch Records, dat tijdens zijn periode van grootste invloed behendig muzikant / producer / muziekliefhebber Bob Hurwitz vertegenwoordigde, die talent had voor het identificeren, ondersteunen en uitbrengen van compilatiealbums van grote artiesten aan het begin van hun loopbaan. Deze muzikanten zijn John Adams, Philip Glass en Steve Reich, die het pantheon van het Amerikaanse minimalisme vertegenwoordigen.

Hurwitz koesterde ook de carrière van het baanbrekende Kronos Quartet.

Het bereik van Nonesuch's compilaties is zowel breed als diep. Het bevat twee- en vier-CD-compilaties van 20 jaar Wilco, evenals de vroege Kronos-compilatie 'Winter Was Hard'. Dat album introduceerde John Zorn, John Lurie, Terry Riley, Astor Piazzolla, Aulis Sallinen, turntablist Terry Riley, Alfred Schnittke en Samuel Barber. Het kan niet veel eclectischer worden dan dat.

Andere succesvolle labelcompilaties zijn afkomstig van labels met eveneens sterke identiteiten, waaronder Rhino Records, Stax / Volt en Atlantic Records (vooral in hun vroege door Ahmet Ertegun geleide jaren). Niet te missen in die categorie is het verwante Warner-label, Elektra.

Een blik op thema-albums

Een thema-album is een heel ander dier dan een compilatie-album. Een thema-album kan bijna alles zijn. Dit soort album varieert van de retrospectieve verzameling van hits van een prominente kunstenaar (en, mist) tot een collectie van let's-cash-in-on-it van een muziekgenre die terugkeert naar collecties van eerder nog niet vrijgegeven materiaal van bekende artiesten. Of, het kan een album zijn van onuitgegeven werk (zonder duidelijke reden) of, het kan een combinatie zijn van al het bovenstaande.

Een laatste woord over compilatiealbums

Compilatie-albums kunnen moeilijk samen te stellen zijn omdat het label dat het album uitbrengt, toestemming moet hebben van alle betrokken partijen. Dit kan betekenen dat je moet blijven zoeken naar een lange lijst van uitgevers, labels en muzikanten, die soms tegengestelde belangen hebben. Dit feit geldt zelfs voor een verzamelalbum voor één artiest als de artiest in de loop van zijn of haar carrière met meer dan één label heeft gewerkt.