Wat is de Bill of Rights van de politie?

De wijzigingen in de grondwet van de Verenigde Staten bevatten verschillende bepalingen die burgers beschermen tegen verschillende inbraken van de overheid. Deze bepalingen hebben de rechtshandhaving door de geschiedenis sterk beïnvloed. De grondwet beschermt met name burgers tegen het feit dat ze zichzelf moeten beschuldigen.

Wat gebeurt er echter als een politieagent degene is die wordt onderzocht? Kan hij worden gedwongen om tegen zichzelf te getuigen? Volgens de Verenigde Staten en het Hooggerechtshof en de rechtbank van politieambtenaren is het antwoord "nee".

Verschillende vormen, hetzelfde doel

De wetsvoorstel van de wetshandhavingsfunctionarissen is geen grondwetswijziging. In plaats daarvan bestaat het in verschillende vormen in de Verenigde Staten. In sommige staten is het gecodificeerd in wetten die betrekking hebben op openbare werknemers. In andere is het opgenomen in het beleid van individuele wetshandhavingsinstanties met betrekking tot interne onderzoeken. Toch is het in andere gevallen opgenomen in collectieve arbeidsovereenkomsten. In alle gevallen dient de wetsvoorstel van politieambtenaren om rechtshandhavingsinstanties te helpen zichzelf eerlijk en ethisch te controleren.

Wanneer goede politie slecht gaat

Weinigen zouden beweren dat wetshandhavers een zware taak hebben en dat een dag uit het leven van een politieagent niet voor iedereen is. Het is helaas ook waar dat werken als politieagent niet voor iedereen is en hoewel bureaus zich inspannen om zich aan de hoogste ethische regels van de rechtshandhaving te houden, glippen sommige slechte appels soms door het achtergrondonderzoek en komen ze op de troepenmacht terecht.

Hoewel de meeste politieagenten goede, rechtopstaande en hardwerkende mensen zijn, weten we allemaal dat zelfs goede agenten soms slecht kunnen worden. Daarom heeft de meeste afdelingen een interne afdeling voor onderzoeken, om ervoor te zorgen dat probleemmedewerkers worden geïdentificeerd, gedisciplineerd en, indien nodig, worden verwijderd uit de strijdmacht. Het recht van de politieagent bestaat om ervoor te zorgen dat die onderzoeken eerlijk worden uitgevoerd, waarbij de belangen van zowel de afdeling als de betrokken functionaris worden gerespecteerd.

Supreme Intervention

Staande uit twee belangrijke zaken in het Amerikaanse Hooggerechtshof, Garrity v. New Jersey en Gardner v. Broderick, de rechtsbescherming van de politieagenten, zoals bepleit door de Broederlijke Orde van Politie, biedt basisrichtlijnen die dienen om de eerlijkheid te waarborgen en om ervoor te zorgen dat, tijdens een administratief onderzoek, de fundamentele constitutionele rechten van functionarissen worden beschermd. Beide rechtszaken bevatten beschuldigingen van wangedrag door agenten en werden binnen anderhalf jaar van elkaar beslist.

Garrity v. New Jersey

In het geval van Garrity, officieren werden in onderzoek gebracht voor het repareren van verkeerskaarten. Toen de officieren werden geroepen om te worden verhoord, werden ze naar behoren geïnformeerd dat alles wat ze zeiden in een strafprocedure tegen hen kon worden gebruikt. Ze werden ook geïnformeerd dat ze konden weigeren om vragen te beantwoorden waarvan zij dachten dat ze ze konden beschuldigen. Ze werden echter gewaarschuwd dat als ze weigerden om vragen te beantwoorden, ze zouden worden ontslagen van hun baan.

De officieren hebben de gestelde vragen beantwoord en vervolgens vervolgd en veroordeeld voor hun misdaden. Ze kwamen echter in hoger beroep bij het Hooggerechtshof omdat ze voor een deel waren veroordeeld op grond van hun eigen verklaringen, waarvan zij beweerden dat ze gedwongen dreigden hun baan te verliezen. De rechtbank was het erover eens, en oordeelde dat het dreigen met het afvuren van iemand wegens het weigeren om vragen te beantwoorden, in feite het principe van de vijfde amendementbescherming tegen zelfbeschuldiging schond, en dat deze uitspraken dus niet ontvankelijk hadden mogen zijn in een strafprocedure.

Gardener tegen Broderick

In het geval van Gardener tegen Broderick, werden officieren onderzocht op omkoping. Tijdens het onderzoek kregen ambtenaren immuniteit tegen vervolging voor hun verklaringen, die ze moesten geven aan een grand jury of zouden worden ontslagen. Ze kregen ook afstand van immuniteit, en gaven de opdracht dat als ze weigerden af ​​te zien van hun recht op immuniteit, ze zouden worden ontslagen.

Gardner weigerde de verklaring van afstand te ondertekenen, riep zijn vijfde wijzigingsrechten in en werd vervolgens ontslagen van zijn functie. De rechtbank verwierp het ontslag en herhaalde opnieuw dat hij ten onrechte was genoodzaakt om te getuigen.

Administratief of strafrechtelijk?

Beide zaken erkenden dat bureaus soms hun werknemers moesten interviewen en dat ze het recht hadden om hen te dwingen te getuigen in administratieve aangelegenheden. Er werd toen een onderscheid gemaakt tussen administratieve onderzoeken, die betrekking hadden op de uitvoering van het werk, en strafrechtelijk onderzoek, dat betrekking had op beschuldigingen van illegale activiteiten.

Een functionaris kan dan worden gedwongen om informatie te verstrekken wanneer het onderzoek beperkt was tot de omvang van hun taken en of ze het beleid en de procedures van het agentschap schonden. Alle informatie verkregen tijdens een dergelijke gedwongen verklaring, kon echter niet worden gebruikt tegen een officier in een strafrechtelijke procedure.

De Bill of Rights van politieagenten komt naar voren

Deze beslissingen legden de basis voor wat zou uitgroeien tot de rechten van politieagenten. De rechtenlijst identificeert het belang van het onderscheid tussen administratief en strafrechtelijk onderzoek, en erkent de unieke positie van wetshandhavingsfunctionarissen, zelfs wanneer deze worden onderzocht.

De reputatie van officieren is cruciaal voor hun vermogen om hun werk effectief uit te voeren. Vanwege dit, de rechten van de politie officieren omvat verschillende beveiligingen die ervoor zorgen dat onderzoeken prive en vertrouwelijk blijven totdat ze worden gesloten, en discipline wordt beheerd. Ze zorgen er ook voor dat onderzoeken op zo'n manier worden uitgevoerd dat agenten worden beschermd tegen al te ambitieuze of vooringenomen supervisors.

De Bill of Rights van de Law Enforcement Officers

Hoewel de wetsvoorstellen van de wetshandhavers van staat tot staat verschillen, omvatten de meest gebruikelijke bepalingen:

• Functionarissen moeten op de hoogte worden gesteld van lopende onderzoeken tegen hen, tenzij hen op de hoogte brengen de integriteit van de zaak in gevaar zou brengen
• Functionarissen moeten op de hoogte zijn van de uitkomst van het onderzoek en van eventuele aanbevelingen met betrekking tot discipline
• Interviews moeten worden uitgevoerd terwijl de officier dienst heeft wanneer dit praktisch of mogelijk is
• Functionarissen moeten worden geïnformeerd over de naam, rang en het bevel van de functionaris die toezicht houdt op het onderzoek
• Officieren moeten de mogelijkheid hebben om een ​​advocaat of vertegenwoordiger bij zich te hebben tijdens een verhoor
• Officieren mogen niet worden bedreigd of beloofde beloningen in ruil voor hun getuigenis
• Functionarissen moeten recht hebben op een hoorzitting over de definitieve afhandeling van het onderzoek, met toegang tot de beschuldigingen en het bewijsmateriaal dat tegen hen wordt ingediend
• Functionarissen moeten de mogelijkheid hebben om schriftelijk commentaar te geven en deze te hechten aan eventuele ongunstige informatie, zoals klachten en disciplinaire maatregelen, die in hun personeelsdossiers worden geplaatst.
• Officieren mogen niet worden onderworpen aan vergelding voor het uitoefenen van deze rechten

Bad Cops beschermen?

Het is gemakkelijk om te zien hoe deze bepalingen frustrerend kunnen zijn voor interne onderzoekers. Het is ook begrijpelijk hoe de wetsvoorstellen van de functionarissen verkeerd geïnterpreteerd kunnen worden door leden van het publiek die menen dat deze rechten dienen om slechte officieren op het werk te houden.

Het is echter belangrijk om te onthouden dat binnen de unieke context van wetshandhaving de rechten van de politieagenten hoofdzakelijk betrekking hebben op ambtenaren die al de rechten genieten van de burgers die zij dienen.

Een fijne lijn lopen

Als het gaat om onderzoeken lopen detectives en onderzoekers een moeilijk evenwicht tussen het bouwen van een grondige en luchtdichte zaak en het handhaven van de rechten van alle betrokkenen. Dit geldt ongeacht of het onderwerp van het onderzoek een politieagent is of niet. De rekening van de politieambtenaar, algemeen bekend als Garrity rechten, zorgt ervoor dat officieren net zo eerlijk worden behandeld als alle anderen.

Mensen uiten vaak hun bezorgdheid over het aangaan van een carrière in de rechtshandhaving omdat ze zich scherp bewust zijn van de moeilijke dingen die officieren moeten doen en van de perceptie dat officieren gemakkelijk zondebokken kunnen worden als er iets misgaat. Gelukkig bestaat de rechtshandhaving van de wetshandhavingsfunctionarissen om de kansen te verkleinen dat dit gebeurt.

Doe het goed en je zult niet fout gaan

Het is waar dat carrières in de rechtshandhaving gevaarlijk zijn en er zijn onderzoeken die aantonen dat politiewerk gevaarlijk kan zijn voor je gezondheid. Er zijn nog steeds genoeg redenen om een ​​politieagent te worden en tal van voordelen en beloningen, zowel tastbaar als ontastbaar, voor het werken in wetshandhaving. Angst voor beëindiging van een onderzoek mag u niet behoeden voor een baan waar u van houdt. Maak er een punt van om altijd het juiste te doen en de rechtsbescherming van je politieagent zorgt voor de rest.