De scheiding tussen kerk en werkplek

Everyday Example: Religion in the Workplace

Inhoudsopgave:

Disney, Walmart en andere retailers worden gedwongen te verdedigen tegen uitgebreide definities van discriminatie
Scheiding tussen kerk en werkplek - EEOC en ACLU rechtszaken Push For Religious Expression at Work

Disney, Walmart en andere retailers worden gedwongen te verdedigen tegen uitgebreide definities van discriminatie

Er zijn veel theorieën om het toenemende aantal rechtszaken tegen werkgevers in de VS in 2012 uit te leggen. De uitbreiding van beschermde klassen, een steeds grotere definitie van 'gehandicapten' en gemakkelijke toegang tot wettelijke vertegenwoordiging hebben zeker bijgedragen aan de toename van werknemers rechtszaken. Sommigen zeggen dat het de krappe arbeidsmarkt is die werknemers motiveert om rechtszaken in te dienen als een alternatief voor het verdienen van lonen. Maar aangezien de kosten van verdediging tegen een rechtszaak ook toenemen, is de bereidheid van veel bedrijven om geld te besparen met contante schikkingen buiten de rechtbank ongetwijfeld meer werknemers aan het motiveren om de rechtszaakloterij te spelen.

Onlangs bepaalde Walmart een ADA-claim van een voormalige werknemer met hersenverlamming en Hallmark verdedigde een ADA-claim op geweigerd ziekteverlof. Alleen deze week ontving een groep Dollar Tree Store-managers goedkeuring om door te gaan met een class action-rechtszaak voor onbetaalde lonen wegens overwerkuren, gemiste pauze's en bankroetingen na sluitingstijd. Burger King verdedigt een rechtszaak tegen religieuze discriminatie van een werknemer die een lange rok in plaats van een broek in haar kassierbaan wil dragen. Disney verdedigt een vergelijkbaar rechtszaak tegen religieuze discriminatie van een werknemer die een hajib wil dragen in de baan van haar restaurantgastvrouw.

Scheiding tussen kerk en werkplek - EEOC en ACLU rechtszaken Push For Religious Expression at Work

Discriminatiezaken worden vaak ingediend door het EEOC of de American Civil Liberties Union (ACLU) namens werknemers waarvan zij denken dat zij het slachtoffer zijn geweest van raciale, religieuze, seksuele en tal van andere vormen van discriminatie. In de Disney-zaak is het gemakkelijk om te zien hoe breed de ACLU wil dat discriminatiewetten worden geïnterpreteerd en hoe extreem en enigszins militant ze lijken te zijn in hun legale positie.

Naar verluidt had Mark Rosenbaum, de hoofdadvocaat van de ACLU in Zuid-Californië, dit te zeggen over het geschil over de hajib van Disney …

"Had de verdachte prinses Jasmine geweest, een cartoon moslim, dan zou Disney haar niet alleen hebben toegestaan een hijab te dragen, ze zouden het ook hebben uitgebuit." Aladdin 'filmde meer dan $ 200 miljoen aan inkomsten, maar de tolerantie van Disney voor religieuze praktijken van moslimvrouwen geldt niet voor echte vrouwen. '

Rosenbaum ging verder met de mening te geven dat de verdachte "alleen voor Disney een geanimeerd personage zou zijn geweest, dit is geen dweperij van Mickey Mouse." Het is koud en het berekenen van religieuze intolerantie is onaanvaardbaar volgens onze wetten en meest gekoesterde waarden."

Een andere ACLU-advocaat die betrokken was bij de Disney-zaak, Anne Richardson, zei: "Bij Disney hebben geanimeerde personages meer burgerrechten dan de mensen die er werken." Dit is een moderne Jim Crow, moslims die hun religie willen uitdrukken door een hoofddoek te dragen. achterin moeten werken, uit het zicht. '

De Jim Crow-analogie lijkt meer dan een beetje extreem. Of de herplaatsing van een werknemer per uur naar een andere uurlijkse positie van gelijke beloning op geldige wijze kan worden vergeleken met massale systemische racistische verbanning tot inferieure omstandigheden, is discutabel.

Nadat ik in de Disney-organisatie heb gewerkt, ben ik persoonlijk van mening dat een positie per uur niet zo veel verschilt van een andere positie op het uur. Vaak hebben de "backstage" -banen de voorkeur omdat ze bijna altijd klimaatbeheersing en rusttijd omvatten.

Dat terzijde, heb ik uit de eerste hand ervaren hoe de "Disney-look" de "Disney-ervaring" creëert, en de Disney-ervaring IS het product waar gasten voor betalen. Om Disney te dwingen zijn uiterlijkrichtlijnen te veranderen, dwingt Disney om zijn product te veranderen. Naar mijn mening, als je het product van een bedrijf niet waardeert of niet, dan moet je een andere werkgever kiezen in plaats van proberen het bedrijf zijn volledige bedrijfsmodel te laten aanpassen aan je persoonlijke idealen.

Maar dat is slechts mijn mening, die al dan niet in overeenstemming is met de geest van de Amerikaanse discriminatiewetten, omdat ik niet vind dat "religieuze expressie" een onderdeel moet zijn van iemands werkdag. Ik denk dat de geest van de discriminatiewetgeving is dat iedereen moet worden gerespecteerd en dat niemand vervolgd mag worden. Maar ik denk niet dat die wetten bedoeld zijn om het recht op religieuze "expressie" op de werkplek te creëren. Overtuigingen, ja. Uitdrukking, nee. Het is gewoon mijn mening.

Hoe dan ook, als je kijkt naar het snel toenemende aantal rechtszaken dat werknemers tegen werkgevers indienen, is het moeilijk voor te stellen dat zoveel werknemers zo worden benadeeld en beschadigd door zoveel werkgevers. Het is ook moeilijk te begrijpen hoe zoveel relaties tussen werkgevers en werknemers zo omstreden zijn. Jammer genoeg, zolang het economisch haalbaarder is om zich te vestigen dan de beschuldigingen van werknemers te verdedigen, zal het moeilijk zijn om te weten wat de echte waarheid is over wat er echt gebeurt op de Amerikaanse werkplekken.

Slechts één ding is zeker … Medewerkers kunnen huidige en voormalige werkgevers aanklagen voor zo ongeveer alles en er worden elke dag nieuwe rechtszaken aangespannen. Klik hier voor de laatste juridische procedures voor werknemers tegen Amerikaanse bedrijven in de detailhandel >>