Hoe politici media gebruiken om verkiezingen te winnen

Politici geven vaak snel de schuld aan de media wanneer een nieuwsverhaal hen niet in een gunstig daglicht stelt. Maar politici gebruiken de media ook om verkiezingen te winnen door de (vaak gratis) exposure te krijgen die ze nodig hebben om de kiezers te bereiken. Reporters hebben geen andere keuze dan de mensen te dekken die gekozen zijn om de regering te leiden of die koplopers zijn voor een politieke partij. In verkiezingsjaren moeten mensen die in de media werken zichzelf voorbereiden op de manipulatie die ze waarschijnlijk zullen tegenkomen wanneer de zoektocht van een politicus naar een bureau op de voorgrond treedt in de wens van de media om de waarheid te zoeken.

Gestage politieke rally's

Rally's zijn ontworpen om de spontane opwinding van de kiezer voor een kandidaat te laten zien. Daar is niets mis mee. Maar die zelfgemaakte borden die je in de lucht ziet zwaaien, worden vaak getrokken door campagnewerkers zelf, niet door mensen thuis. Soms bestaat de drukte zelfs uit campagnewerkers en vrijwilligers, zodat de tv-camera's geen lege ruimte veroveren. Ze zullen gekleed zijn zodat ze lijken op moeders en vaders, fabrieksarbeiders en leraren, maar dat kan gewoon een illusie zijn.

Let op de achtergrond achter de kandidaat. Soms zijn die mensen zorgvuldig gekozen, zodat ze op foto's en in de berichtgeving verschijnen. Als een kandidaat het slecht doet met jonge kiezers, verwacht dan college-studenten en mensen van in de twintig op de achtergrond te zien. Ras en geslacht worden ook overwogen bij het beslissen wie de kandidaat mag zitten of staan ​​tijdens een campagnetoespraak.

President Trump voerde niet alleen een agressieve mediacampagne uit in de aanloop naar de verkiezingen van 2016 met verschillende campagne-rallystops, hij heeft ook een tourschema onderhouden gedurende zijn eerste termijn, inclusief een verhoogde bril ter ondersteuning van 2018 GOP-kandidaten bij de tussentijdse verkiezingen, in verschillende mate van succes. Niettemin hebben de media deze evenementen behandeld en vaak live uitgezonden naar televisietoestellen en internetschermen in het hele land.

Nieuwsloze nieuwsconferenties

De onfeilbare manier voor een kandidaat om media-aandacht te krijgen, is door verslaggevers uit te nodigen op een persconferentie voor een 'belangrijke aankondiging'. Die aankondiging kan hetzelfde vermoeide 10-puntenplan zijn dat de kandidaat de afgelopen zes maanden twee keer per week heeft aangekondigd. Het kan een "belangrijke goedkeuring" van zijn zondagsschoolleraar zijn of een "eis voor de waarheid" over waarom een ​​tegenstander weigert te debatteren.

Je zult het niet weten tot je er bent, want een campagne wil niet toegeven dat het grote nieuws echt geen probleem is, omdat je bang bent dat je een no-show zult zijn. Het is de moeite waard om deze nieuwsconferenties bij te wonen, zodat je toegang krijgt tot de kandidaat.

Maar pas op voor regels die zijn ontworpen om u aan de leiband te houden. Misschien krijgt u te horen dat de kandidaat graag vertelt waarom hij voor goede scholen is, maar een ander onderwerp, zoals zijn recente seksschandaal, is verboden terrein. Een andere veel voorkomende truc is om te zeggen dat de kandidaat echt druk is en helemaal geen vragen kan stellen, zodat hij op tijd voor zijn volgende evenement kan zijn. Mensen die nieuwsconferenties organiseren, maken niet dat al hun wensen hun hoogste prioriteit hebben.

"Exclusieve" een-op-ééninterviews

Niets verleidt verslaggevers als een kans op een exclusief interview. Een campagne zal deze aanbiedingen soms vlak voor de verkiezingsdag bengelen om de berichtgeving te garanderen. Campagne-experts weten dat een exclusief interview zwaar zal worden gepromoot en meer ruimte zal krijgen in een krant of meer in een tv-nieuwsuitzending dan een typisch dag-tot-dag campagneverhaal. Dat is gratis publiciteit.

Accepteer geen voorwaarden voor het verlenen van dergelijke waardevolle exposure. Geen vragen moeten van tafel gaan. Als je wordt verteld dat je maar vijf minuten met de kandidaat hebt, onderhandelen voor meer tijd door te zeggen dat je ook foto's of extra video's moet maken om je verhaal zo goed mogelijk te maken. Tenzij je in een kleine stad bent die een presidentskandidaat behandelt, zou je die strijd moeten kunnen winnen.

Verwacht de campagne om de kandidaat op zoek te gaan naar andere "exclusieve" kansen. Misschien was je exclusief voor 18.00 uur. TV-nieuwsuitzending, maar een radiostation kan de kandidaat de volgende dag voor zijn ochtendshow halen. Momenteel lijkt het erop dat Fox News exclusiviteit heeft gescoord op het interviewen van Donald Trump en andere functionarissen van het Witte Huis, ten koste van wat de president (ten onrechte) 'nep-nieuws' ergens anders uitzendt.

Tv-reclames en printadvertenties

Elke kandidaat met voldoende geld zal een deel ervan op tv en print s uitgeven. Net als bij alle andere advertenties is het doel een product te verkopen, niet noodzakelijkerwijs om de hele waarheid over de kandidaat of zijn campagne te vertellen.

Dat is geen verrassing, maar u kent misschien niet de regels die een politieke campagne een voordeel geven ten opzichte van de media. Dankzij campagnewetten met betrekking tot de media moet advertentieruimte worden verkocht tegen het laagste beschikbare tarief. Niet alleen dat, media-winkels hebben zeer weinig controle over wat er in een politiek wordt gezegd, zelfs als het misleidend of ronduit onwaar is.

De Communications Act van 1934 schetste hoe politieke advertenties moesten worden afgehandeld door radiostations. Tegenwoordig zijn veel van diezelfde regels van toepassing. Clips uit krantenverhalen of tv-journaals kunnen zelfs zonder toestemming worden gebruikt als onderdeel van 'fair use'-richtlijnen - zelfs als de clip is gedraaid om precies het tegenovergestelde te betekenen van wat oorspronkelijk werd gezegd.

Vriendelijke, ongevaarlijke media-aandacht

Ooit afgevraagd waarom een ​​politicus die geen tijd heeft om een ​​gast te zijn in een show zoals Ontmoet de pers is plotseling beschikbaar om op te verschijnen De Tonight Show ? Het is niet omdat zijn schema plotseling werd geopend.

Jimmy Fallon gooide het haar van kandidaat Trump tijdens zijn late nachtelijke uitzending. President Obama heeft zelfs plaatsgenomen naast Stephen Colbert voor zijn. Kandidaten en politici zijn ook verschenen op locaties zoals Saturday Night Live. Door dit soort instellingen kan een politicus op tv zijn zonder (altijd) vervelende vragen te krijgen over zijn beleid.

Voor een weinig bekende kandidaat is deze ervaring een mediam goudmijn. Hij kan praten over zijn familie en zijn hoop op een betere wereld voor ons allemaal. Een gastheer van een talkshow zal waarschijnlijk softbalvragen stellen om de kandidaat ontspannen en menselijk te laten lijken.

Een call-in talkshowshow biedt een extra mogelijkheid. Een goede campagneleider zal er alles aan doen om ervoor te zorgen dat ze telefoontjes kan plegen die via de ether worden aangenomen. Een gastheer die oproep na oproep neemt van mensen die blij zijn om gewoon de kans te krijgen om met de kandidaat te praten, moet vermoeden dat zijn show door de campagne is overgenomen. Campagnes weten dat het vinden van de juiste politieke talkshow voor radiozenders kan helpen bij het winnen van verkiezingen.

Familiefoto spreidt uit

Op het hoogtepunt van een campagne is het geen toeval dat een tijdschrift een coverstory heeft die je meeneemt naar het huis van de kandidaat. U kunt zijn vrouw zien die koekjes voor liefdadigheid in hun onlangs vernieuwde keuken bak en haar geheime recepten krijgt.

Deze spreiding kan meer voor een campagne betekenen dan de positiebepaling van de kandidaat over de bestrijding van criminaliteit. Lezers zullen het gevoel hebben het hele gezin te kennen, en die bekendheid brengt steun in de stembus.

Het is een delicate balans tussen het krijgen van een verhaal dat de verkoop kan stimuleren en wetende dat u wordt gebruikt. Beslis of een afweging de moeite waard is en of hetzelfde soort verhaal van andere kandidaten moet worden gezocht om eerlijkheid aan te tonen. Hoewel u ethische vragen over fotomanipulatie wilt voorkomen, moet u niet toestaan ​​dat de campagne het laatste woord krijgt waarin afbeeldingen worden gepubliceerd.

Sociale media

Het is typerend voor een kandidaat om traditionele media te bekritiseren omdat ze niet toestaan ​​dat "het hele verhaal" de kiezers bereikt. Een kandidaat zal klagen dat zijn hele persconferentie van 45 minuten niet volledig is uitgezonden in een nieuwspreekuur van 30 minuten, wat onmogelijk zou zijn. Het is de taak van een verslaggever om te bewerken, zodat de belangrijkste informatie aan het publiek wordt gepresenteerd.

Tegenwoordig kan een kandidaat omroep- en gedrukte media omzeilen om zijn potentiële kiezers via sociale media te bereiken. Een Facebook-pagina kan laten zien dat hij 20.000 fans heeft, zijn hele persconferentie aanbiedt en vooral: laat hem een ​​volledig ongefilterde manier van spreken spreken. President Obama had een succesvolle webstrategie waarmee hij de presidentiële campagne van 2008 kon winnen.

Een verstandige kandidaat moet zich realiseren dat sociale media een hulpmiddel is, maar het moet de waarde van het krijgen van zijn gezicht op de voorpagina van het papier of om 18.00 uur nog niet vervangen. nieuwsuitzending. Hoewel de kandidaten hun 'grassroots campaign' kunnen aanwerven met sociale media om direct contact te maken met kiezers, weten ze dat ze je wanhopig nodig hebben om te winnen.

Kandidaat en vervolgens president Trump maakten op frequente basis gebruik van Twitter om beleid te telegraferen, kandidaten te steunen en kritiek te leveren op de reguliere pers voor een reeks van miljoenen volgers. Bovendien hebben de reguliere media vaak enkele van zijn meer controversiële tweets opgepakt, waardoor sociale media op de pagina's van de reguliere mediakanalen terechtkwamen.

Media als een bokszak

Politici die tevreden zijn met een bepaald nieuwsverhaal zullen de verslaggever soms loven voor eerlijkheid en objectiviteit. Wanneer het verhaal niet zo positief is, zullen claims van mediabias meestal uit de campagne komen.

Een goede verslaggever moet de feiten zonder angst of gunst presenteren en geen lof zoeken of kritiek schuwen. Maar wanneer een kandidaat struikelt of niet voorbereid lijkt te zijn, zoals sommigen zeggen dat de voormalige Republikeinse vice-president benoemde Sarah Palin in 2008 verscheen, zal de campagne proberen de focus van de kandidaat naar de media te verschuiven.

Kandidaten zijn menselijk - moe, gestrest en bezorgd over het falen. Soms komen die normale zwakheden naar voren in een interview. Een mediabedrijf staat voor de keuze om kandidaten te laten zien wanneer ze niet op hun best zijn.

In het geval van Palin waren er oproepen van politieke en gendervooroordelen. Maar Bill Clinton is een man en een democraat, en zijn campagne vocht ook de media tijdens zijn presidentiële campagne van 1992 toen beschuldigingen van vrouwvorming het eerst werden grootgebracht. Terwijl de media werden aangevallen, toonde Clinton's beschuldiging na het schandaal van Monica Lewinsky aan dat het een legitieme kwestie was. Media-manipulatie zal nooit stoppen zolang er mensen op zoek zijn naar een gekozen functie. Door jezelf voor te lichten over hoe je kunt worden gebruikt, neem je slimmere beslissingen wanneer je campagne voert.

Donald Trump heeft vaak kritiek gehad op de media en de journalistiek, vooral degenen die kritisch hebben gekeken naar zijn beleid of hebben geprobeerd de waarheid achter zijn handelspraktijken of buitenlandse transacties te achterhalen. Hij is zelfs zover gegaan om de media de 'vijand van het volk' te noemen, wat een directe uitdaging is voor de rechten van het Eerste Amendement op vrijheid van meningsuiting en persvrijheid die aan journalisten en media worden gegarandeerd.