Werk delen om ontslagen te verminderen

Werkverdeling, of kortetermijnvergoeding (STC), is een werkloosheidsverzekering (UI) programma dat een werkgever toestaat om het aantal uren dat een werknemer gedurende een week werkt te verminderen, terwijl de werkloosheidscompensatie een deel van het verschil in inkomen maakt. Work-sharing zou meestal beschikbaar komen tijdens een vertraging van het bedrijf.

Werk delen is een overwinning voor zowel werkgevers als werknemers. De werkgever kan het aantal uren verminderen dat een werknemersgroep werkt zonder de werknemers mogelijk te verliezen. Medewerkers die getroffen zijn door verminderde uren kunnen hun verloren loon laten goedmaken door een deel van hun wekelijkse werkeloosheidsuitkering.

Dus als een bedrijf bijvoorbeeld minder vraag naar zijn producten ondervindt, en dus minder omzet en omzet, kan het een plan indienen bij zijn staat UI-programma waarin werk wordt gedeeld om de verminderde uren voor zijn werknemers op te vangen.

Door werk te delen, kunnen werkgevers ook ontslagen voorkomen en mogelijk verlies van kritische werknemers, die in een situatie als een verplichte baan zoeken naar werk zoeken. Wanneer het bedrijf het slechte zakelijke klimaat heeft doorstaan, beschikt het over goed geschoolde en geschoolde werknemers om snel weer op snelheid te komen.

De medewerkers waren gespaard van de kosten en de pijn van het zoeken naar werk in moeilijke economische tijden. Ze hadden het inkomen dat ze nodig hadden om te zorgen voor het leven en de behoeften van het gezin.

Sleutel tot het succes van werk delen

De sleutel tot het succes van werkverdeling is de inkomensvervangingsfactor voor werknemers. Het gebruik van deze vorm van werkloosheidsverzekering (UI) stelt werkgevers in staat deze optie voor hun werknemers na te streven.

Een voorbeeld van werkverdeling is: de werkgever moet werknemers plannen om vier dagen (32 uur) per week gedurende zes maanden te werken als alternatief voor ontslagen. De werkgever ontwikkelt een plan en is van toepassing op het programma van de overheid UI. Als het plan wordt geaccepteerd, kunnen werknemers een deel van hun normale vergoeding aanvragen en ontvangen van het UI-programma.

Begin februari 2012, volgens het Amerikaanse ministerie van Arbeid Blog, werd richtsnoeren aan staten uitgegeven door de dienst voor tewerkstelling en training van de afdeling over de praktijk van het delen van werk. Het vermogen van staten om UI-voordelen te gebruiken voor kortetermijncompensatieprogramma's, ook wel werkuitwisseling genoemd, werd verduidelijkt met de ondertekening van de middenklasse belastingverlichting en de wet voor het creëren van banen in 2012.

Een van de doelen van de wetgeving was om staten in staat te stellen een werkverdelingsprogramma te implementeren of uit te breiden, door de beschikbaarheid van ongeveer $ 100 miljoen aan federale subsidies. Dit betekent ook dat staten die al actieve work-sharing-programma's hebben, nu in aanmerking kunnen komen om een ​​100% federale vergoeding voor werkendeling te ontvangen.

Regels en voorschriften over het delen van werk variëren per staat. Maar met de uitgifte van de federale richtsnoeren in 2012 bestaat er in de staten een basishelderheid.

Volgens het National Employment Law Project hadden 26 staten vanaf oktober 2014 programma's voor het delen van werk aangenomen. 24 staten hadden dat niet. Zoals je zou verwachten, stijgt het gebruik van werk door werkgevers tijdens zware economische tijden.