Hoe overheidspensioenen werken

In de meeste bedrijfstakken gingen werknemerspensioenen uit met het stand-alone faxapparaat en het drieknopspak, maar bij de overheid zijn pensioenplannen nog steeds gebruikelijk. Overheidspensioenstelsels vormen een gezonde aanvulling op sociale zekerheid en persoonlijke investeringen. Deze drie elementen vormen de driebenige ontlasting van overheidsuittreding.

Pensioenregelingen voor overheidspersoneel

Zoals bij alle overheidsuitgaven, betalen belastingbetalers uiteindelijk de rekening, maar ze zijn niet de enigen met 'skin in the game'. Retirement annuities worden niet alleen aan openbare werknemers gegeven als ze stoppen met opdagen voor hun werk. Medewerkers dragen een deel van elk loonstrookje bij aan hun pensioenstelsels, die veel later hun recht geven op lijfrentebetalingen.

Wanneer mensen openbare diensten aannemen, is een deel van de beslissing om een ​​baanaanbieding te aanvaarden, of de persoon van het salaris kan leven minus de pensioenbijdrage. De afweging is dat de werknemer niet zoveel hoeft te sparen voor zijn pensioen als de resterende salarisdollars. Ook wordt de investering geheel of gedeeltelijk afgehandeld door het pensioensysteem.

Overheidsinstellingen dragen bij

Overheidsinstellingen dragen ook bij aan pensioenregelingen voor werknemers. Veel bureaus moeten de hoeveelheid geld die werknemers bijdragen, evenaren (of bijna evenaren). Bureaus zien dit als een personeelskost die vergelijkbaar is met andere door werkgevers betaalde uitkeringen zoals ziektekostenpremies en levensverzekeringen.

Een enigszins analoge prijs in de privésector is een overeenkomst tussen de werkgever en de 401 (k) -bijdragen van een werknemer. Deze bijdragen worden geïnvesteerd om lijfrentebetalingen te financieren en de monetaire reserves te laten groeien.

Hoe bedragen worden bepaald

Alle overheidswerknemers ontvangen niet hetzelfde lijfrentebedrag. Over het algemeen is het bedrag van elke gepensioneerde afhankelijk van de dienstjaren en het hoogste salaris van die persoon. Die ambtenaren met lange ambities en hoge salarissen dragen meer bij in totaal dan anderen met kortere looptijden en lagere salarissen.

Leeftijd speelt een rol bij het bepalen van de pensioenaansprakelijkheid, wat betekent dat een werknemer lijfrentebetalingen kan ontvangen. Pensioensystemen berekenen zelfstandig de in aanmerking te komen pensioenen. Alleen omdat een systeem een ​​regel heeft waarbij leeftijd en aantal jaren 80 moeten zijn, of hoger zijn dan 80, betekent dit niet dat anderen dezelfde methodologie gebruiken.

Hoe de geschiktheid wordt bepaald

Voordat werknemers met pensioen gaan, kennen ze de subsidiabiliteitsregels en precies hoeveel geld ze verschuldigd zijn in lijfrentebetalingen. Het is omdat pensioenstelsels zelden de regels voor bestaande werknemers veranderen. Wanneer wijzigingen nodig zijn, zijn ze vaak alleen van toepassing op nieuwe werknemers of werknemers met een zeer beperkte ambitieniveau binnen het pensioenstelsel.

Alleen al omdat een medewerker in aanmerking komt voor een pensioen betekent nog niet dat de werknemer automatisch stopt met werken. In feite gaan relatief weinig ambtenaren met pensioen als ze in aanmerking komen. In plaats daarvan blijven ze werken en dragen ze daarom bij aan hun pensioenstelsels, met de verwachting dat hun lijfrente-uitkeringen hoger zijn omdat ze wachtten om ze te ontvangen.

Hoe belastingbetalers bijdragen

Al met al financieren de belastingbetalers uiteindelijk het ouderdomspensioen van de overheid, maar in ruil daarvoor krijgen ze een personeelsbestand van ambtenaren die de regeringsactiviteiten uitvoeren.

Ambtenaren dragen bij aan hun pensioen, zowel als belastingbetaler als als werknemers die rigide en routinematig een deel van hun loonstrookje innen.

Agentschappen leveren ook een voordeel op, zoals werkgevers in de privésector soms doen voor hun werknemers. Pensioensystemen investeren die bijdragen om huidige gepensioneerden te betalen en reserves aan te leggen voor levensvatbaarheid op lange termijn.