Hoe platte karakters in fictie worden gebruikt

Vlakke karakters - minder belangrijke figuren die een ondersteunende rol spelen in het verhaal - worden gebruikt om de plot te verplaatsen en subtiele uitleg te geven. Dergelijke personages ondergaan geen substantiële verandering of groei in de loop van een verhaal. Ze staan ​​ook bekend als 'tweedimensionale tekens' of 'statische tekens'.

Hoewel hoofdpersonages geloofwaardig moeten zijn voor de lezer, met een volledig scala aan persoonlijkheidskenmerken en persoonlijke problemen, hebben platte personages een veel beperkter doel en zijn ze niet in dezelfde mate ontwikkeld als de hoofdpersoon van een verhaal.

Voorbeelden van platte karakters

Goede voorbeelden van platte personages zijn Crabbe en Goyle in de Harry Potter-serie. Hun achtergrondverhaal vertellen, hun motivatie verkennen en ze in de loop van de tijd veranderen, zou het bijna onmogelijk maken om de verhaallijn te volgen. In plaats van te proberen deze personages vorm te geven, schreef auteur J.K. Rowling maakt ze 'tweedimensionaal' of plat. Crabbe en Goyle zijn onintelligente, sycophantische volgers - noodzakelijk voor het complot, maar verder onbelangrijk.

Een meer klassiek voorbeeld is het personage van Mr. Collins in Jane Austen's 'Pride and Prejudice'. Hij speelt een essentiële rol in het verhaal voor een personage dat bijna stereotiep is in zijn pompeusheid, egocentriciteit en klassenbewustzijn. Mr. Collins bevindt zich in het midden van een complot waar de protagonisten Elizabeth en Darcy bij elkaar komen, en zorgt voor een noodzakelijk komisch element. Maar zijn karakter blijft in wezen onveranderd; in feite maakt zijn gebrek aan reactievermogen deel uit van wat hem grappig maakt.

Platte tekens maken

Het maken van platte tekens is relatief eenvoudig; de schrijver moet ze alleen ontwikkelen in de mate dat de lezer de relatie tussen die persoon en de hoofdpersonages begrijpt. Welke interactie dat ondergeschikte personage ook heeft met de hoofdpersoon moet geloofwaardig zijn, ofwel de hoofdrolspeler naar een doel verplaatsen of hem terugzetten.

Deze figuren in je schrijven zijn meestal geboren uit een enkele emotie. Een plat personage dat angstig is, kan de protagonist aanmoedigen om dapper te zijn. Iemand die hedonistisch is, kan ervoor zorgen dat de hoofdpersoon zich overgeeft waar ze dat niet zou moeten doen. Deze mensen dienen een doel in je verhaal, en wanneer de hoofdpersonen veel verschillende emoties en bogen hebben, zijn deze personages altijd stabiel.

Gebruikt in verschillende soorten fictie

Platte karakters zijn een nietje van genres die specifieke persoonlijkheidstypes vereisen, zoals romantiek of fictie voor jonge volwassenen. Typisch, hoe minder literair de roman, hoe minder je nodig hebt om dergelijke karakters te verbergen. Een paar voorbeelden:

• Weinig lezers willen betrouwbare kwaadwillende personen een geweten zien groeien of zich schuldig voelen als gevolg van hun daden. Platte karakters worden op grote schaal gebruikt als handlangers die, tenzij ze een van de hoofdrolspelers zijn, bijna nooit veranderen. Dit maakt ze gemakkelijker te begrijpen en geeft de lezer een meer comfortabel gevoel van catharsis wanneer ze vervolgens worden verzonden, zoals vaak gebeurt in grafische romans, avonturenverhalen en westerns.
• Lezers van series zoals 'Twilight' kiezen het volgende boek in de serie omdat ze de personages die ze kennen en liefhebben opnieuw willen bekijken. Auteurs van dergelijke series moeten voorzichtig zijn om te vermijden hun personages te radicaal te veranderen en hun populariteit te ondermijnen.

• Voorraadpersonages, zoals de wijze adviseur in de fantasieën van 'Quest', zijn alleen bedoeld om het complot te bevorderen door de belangrijke persoon belangrijke informatie te verstrekken. Platte personages in het fantasy-genre worden terecht 'quest-givers' genoemd. Mocht een dergelijk personage veranderen, dan zou de rol van die persoon in het verhaal in twijfel kunnen komen.