De 10 slechtste dingen over politieagent zijn

01 De excuses

Televisie en films doen vaak meer kwaad dan goed als het gaat om stereotypen over politieagenten. Cops worden maar al te vaak afgeschilderd als grote, domme knokploegen of gung-ho headthumpers. Helaas leiden deze stereotypen tot veel misvattingen en misverstanden over politieagenten.

Velen zijn slimme, medelevende en zorgzame mensen die echt anderen willen helpen en een verschil willen maken in hun gemeenschap.

05 De mythen

Het lijkt er vaak op dat iedereen die een aflevering van "Cops heeft gezien ' of een klas in de criminologie studeren is opeens een expert in alles wat met wetshandhaving te maken heeft. Dit creëert veel mythes die het werk van een politieagent veel moeilijker kunnen maken.

Mensen zullen erop staan ​​dat ze niet kunnen worden gearresteerd tenzij ze eerst hun rechten lezen. In feite is dat niet het geval. De politie hoeft je rechten niet te lezen tenzij ze je ondervragen. De mythe blijft echter bestaan, en mensen zullen soms beledigend of zelfs gewelddadig worden als datgene wat ze denken te gebeuren, niet minder is dan dat ze het op tv zagen.

06 De perceptie van de copcultuur

Er is een perceptie dat de 'copcultuur' er één is van corruptie als het gaat om het zorgen voor elkaar en de 'dunne blauwe lijn' of de broederschap.Dit kan tot veel wantrouwen bij het publiek leiden en het is grotendeels een oneerlijke karakterisering. Ja, een paar slechte appels hebben dat stigma verdiend, maar de meeste officieren willen de vuile politie zelfs nog meer uitbannen dan het publiek.

De meerderheid van de officieren is zich terdege bewust van de hoge ethische norm waaraan ze worden gehouden. Ze willen het vertrouwen van het publiek hooghouden. Ze blijven op verschillende manieren bij elkaar, maar slechts weinigen slagen er niet in te begrijpen dat slechte politieagenten alle officieren onethisch doen lijken.

07 De controle

Politieagenten worden door het publiek misschien meer dan enig ander beroep onder de loep genomen, met uitzondering van politici en beroemdheden. Als een burgerlijk ingenieur ruzie krijgt met haar buurman, zal die buurvrouw waarschijnlijk haar werkgever niet bellen om te klagen dat ze onbeleefd en onbeleefd was.

Alles wat een officier op of buiten dienst heeft, kan een rechtvaardig spel zijn voor burgerklachten en zelfs interne onderzoeken als zij een politieagent is. Dat is een niveau van onderzoek dat je in bijna geen andere baan zult vinden.

08 De politiek

Wetshandhavingsinstanties zijn onderworpen aan zowel interne als externe politiek. Sommige officieren vinden het frustrerend en moeilijk om te gaan met de druk van politiek gemotiveerde mensen.

Of het nu gaat om een ​​betwist gebruik van een controlekoffer of een opvallende arrestatie, officieren kunnen soms het gevoel hebben dat hun banen net zo worden aangestuurd door de media en speciale belangengroepen als door de wet en de principes waar ze voor staan. Ze zien soms een conflict in die drijvende krachten, en dit kan leiden tot een laag moreel en slechte gevoelens over het werk.

Gelukkig zijn deze instanties relatief zeldzaam en zijn ze vaak veel meer perceptie dan de werkelijkheid.

09 De pijn

Een groot deel van het werk van een politieagent betreft het omgaan met lichamelijke en psychische pijn. Ze zien mensen die pijn hebben van geweld en misbruik. Ze zien mensen slachtoffers worden en ze zien ze dood en dood. Ze ontmoeten vaak de geliefden die ze achterlaten. Ze moeten aan echtgenoten, vrouwen en ouders vertellen dat hun kinderen of partner nooit meer thuis zullen komen.

En ze moeten kalm en sterk blijven in het licht van dit alles. Dit brengt zijn eigen pijn met zich mee. Een officier kan het begraven en zelfs van tijd tot tijd negeren, maar het zal er altijd zijn.

10 Peers verliezen

Het werkgerelateerde sterftecijfer voor politieagenten behoort tot de hoogste van welk beroep dan ook, volgens het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics. Het kan soms emotioneel onderdrukkend en zelfs slopend zijn.

Posttraumatische stressstoornis is niet ongebruikelijk in dit beroep en officieren worstelen misschien met schijnbaar ongeschikte opluchting dat zij het niet waren. Ze worstelen soms met woede die grenst aan woede. Niet alle officieren hebben verkooppunten voor deze tumultueuze gevoelens. Ze willen hun echtgenoten of hun families niet belasten, dus proberen ze er gewoon mee om te gaan. Ze zijn niet altijd succesvol.