Naval Air Crew Candidate School (NACCS - Pensacola)

Angels bestaan. De marine maakt ze en de fabriek is in Florida. Marinegelen dragen groene vluchtpakken en nauwsluitende vluchthelmen die weinig ruimte laten voor halo's of zelfs donzige witte veren. Deze beschermengelen hebben sinds de dageraad van de marine-luchtvaart trouwe wacht gehouden over luchtvaartpersoneel, passagiers, vliegtuigen en vracht.

Toch worden ze meestal onopgemerkt onder de rest van de vloot, afgezien van typische Sailors alleen door de gouden vleugels die op hun borst zijn gespeld met de letters "AC" in het midden. De letters staan ​​voor "aircrew" en het verdienen van een van de zeldzame gouden aangeschafte pinnen is een van de zwaarste kwalificaties in de vloot.

NACCS bij NAS

Officieel bekend als de Naval Air Crew Candidate School (NACCS), Naval Air Station (NAS) Pensacola, Fla., Het is een dienststation dat gemakkelijk kan worden aangezien voor een klein stukje hemel met meestal het hele jaar door zonnebaden. Maar laat de vakantie-achtige setting u niet voor de gek houden: NACCS is allesbehalve een vakantie voor kandidaten van de vliegtuigbemanning.

"Boot camp fysieke training kan je voorbereiden op de dienst bij de marine, maar het bereidt je niet voor op vliegschool", zei Air Crew Candidate, Airman Apprentice William Joseph Hamilton.

Alleen al het recht om de vliegtuigschool te proberen te verdienen is een fysieke en mentale uitdaging. Waardige kandidaten en alle vrijwilligers moeten in een goede fysieke conditie zijn en een voldoende sterke zwemster zijn om tijdens het trainingskamp een tweederangs zwemtest te behalen. Ze moeten de fysieke fitheidbeoordeling (PFA) van de marine doorbrengen met een "voldoende medium" in alle categorieën voor hun geslacht en leeftijd, en een fysieke vlucht doorgeven voordat ze voet op het achterdek van de bemanningsleden plaatsen.

Aircrew-plicht is niet voor iedereen. Zeilers kunnen op elk moment tijdens het hoogrisico-opleidingstraject een drop-off indienen. Stijve fysieke, mentale en zelfs emotionele obstakels maken iedereen onbereikbaar die niet kan omgaan met wat dan ook.

"We kunnen niet zomaar een aangeworven kerel in een vliegtuig gooien en verwachten dat hij een bijdrage levert aan de missie," zei Master Chief Aviation Warfare Systems Operator Kenneth J. Ellenburg, NACCS Master Chief Petty Officer die verantwoordelijk is voor de training. "Flying Navy is niet zoiets als vliegen op een luchtvaartmaatschappij. Er is veel voor vliegtuigbemanning personeel om te doen tijdens een vlucht."

Air Crew-taken

Aircrew-missies variëren afhankelijk van het type vliegtuig waaraan ze zijn toegewezen en de opdracht van het vliegtuig. Marinevliegtuigen verplaatsen matrozen en post, betrekken doelen, houden toezicht, voeren rechtstreekse veldslagen, jagen op onderzeeërs en voeren andere taken uit die de marine nodig acht.

Aircrew-taken tijdens deze vluchten kunnen het onderhoud van elektronische systemen voor in de lucht, mechanische en artillerieoverdracht omvatten; in de lucht werkende elektronische apparatuur; uitvoeren van tactische taken als boordingenieurs, loadmasters, analisten en haspeloperators op Take Charge en Move Out (TACAMO) -vliegtuigen; in de lucht werkende uitrusting tegen ondermijning van mijnen of wapens voor bemanning; en die dienst doen als vluchtcommunicatie-exploitanten, medische technici tijdens de vlucht of zelfs stewardessen.

"Aircrew maakt de missie succesvol," zei Ellenburg. "De piloten brengen je er gewoon."

Soms is alleen het heen en terug reizen het moeilijkste deel van de missie.

Door ontwerp, zowat elke vliegtuig en helikopter apparaat vliegtuigmilitairen klimmen aan boord bij NACCS zal crashen tijdens de training. Instructeurs verspillen weinig tijd om de aandacht van hun studenten te vestigen op de harde realiteit van de marine-luchtvaart, waar ongelukken kunnen en vaak gebeuren.

Trainingsconstructies die griezelig zijn vernoemd naar aviator-nachtmerries, zoals de "helikopter dunker", een full-scale mock-up van een helikoptercabine, worden gebruikt door instructeurs om kandidaten in het water te "laten vallen". Zonder waarschuwing sturen instructeurs de dunker sterk naar de drank, terwijl ze de cabine draaien terwijl deze zakt. Studenten moeten hun stoelen eenmaal verlaten via specifieke paden terwijl ze hun vluchtuitrusting dragen, en dan weer met een black-out bril.

Net als veel andere banen bij de marine, concentreert de overlevende van de vliegtuigbemanning zich op aandacht voor detail en het volgen van procedures, die in de hoofden van kandidaten worden geboord totdat ze instinctief zijn. "Je draagt ​​geen checklist bij je als je het water raakt," zei Ellenburg. "Je moet mentaal sterk genoeg zijn om de juiste dingen te doen, want je krijgt maar één kans als een ramp je vindt."

Het vliegtuig verlaten is slechts een deel van het overleven van een ongeluk op zee. Medewerkers van de vliegtuigbemanning moeten verdrinken voorkomen terwijl ze zinkende vliegtuigen, mogelijke branden, vijandige agressie, hitte, kou, golven, uitputting, uitdroging en andere obstakels tussen hen ontwijken en alle reddingspogingen die de marine hun weg stuurt. NACCS dekt alles - binnen vier weken.

Medewerkers van de vliegtuigbemanning zijn getraind om verantwoordelijkheid te nemen voor hun hele bemanning, passagiers en eventuele te redden lading. Het zou dus geen verrassing moeten zijn dat de twee meest prominente dingen op de school voor vliegers fysieke conditie en zwemmen zijn - heel veel zwemmen.

Overlevingscursus voor kandidaten

Kandidaten moeten slagen voor negen niveaus van wateroverlevingstraining om af te studeren aan NACCS.

"Meestal, wanneer je als vlieger in het water belandt, komt dat omdat er iets vreselijk mis is gegaan", zei Water Survival Instructor Aviation Boatswain's Mate (Equipment) 2e klas Cory Smith. "We geven studenten het vertrouwen dat ze nodig hebben om een ​​ongeluk in het water te overleven. We laten ze begrijpen dat ze diep moeten gaan en wegzwemmen van het schip (of vliegtuig) om vallend puin, vuur, explosies en andere matrozen te voorkomen. Het maakt uit hoe je in het water springt. Spring op de verkeerde manier en je moet proberen te overleven met een gebroken been, ontwrichte schouder, of erger. "

Volgens Smith kan het tot 15 minuten duren voordat een reddingshelikopter van het dek komt, dus het overleven van een crash betekent dat je een reddingsvlot of loopwater moet bereiken totdat hulp arriveert. Afgestudeerden van de vliegtuigbemanning verlaten de technieken van verdrinken, zoals watertrappen, dobberen en het tot aan het reddingsvlot maken, zelfs als het een mijl wegzwemt terwijl het tussen de 45 en 50 lbs draagt. van vlieguitrusting.

"Ik heb veel geleerd over het overleven van water," zei Airman Recruit Avery Layton. Ze beschouwde de tread and float test (WS-4) als het moeilijkste onderdeel van haar training op de vliegschool. "Ik was bang om mijn gezicht hier in het water te steken omdat ik het zo vaak deed. En nog iets … het dragen van laarzen geeft je niet meer tractie in het water."

Het personeel van de vliegtuigbemanning is toevertrouwd om meer te doen dan hun missie te voltooien. Van hen wordt verwacht dat zij als waakhonden dienen voor de rest van de bemanning en het vliegtuig om ongelukken te voorkomen. Een van de dingen waar vliegtuigbemanningen naar op zoek zijn, zijn symptomen van hypoxie.

Hypoxie is een fysieke conditie die het lichaam ervaart wanneer de bloedzuurstofniveaus onder de 87 procent komen en meestal beginnen op hoogten boven 10.000 voet. Lage zuurstofniveaus veroorzaken verminderde motoriek en verminderd beoordelingsvermogen. Kandidaten gaan door een lagedrukkamer, waar luchtvaartfysiologische technici zoals Hospital Corpsman 2e klas Mark Morin de luchtlandgebonden matrozen opleiden.

"Hoewel het vliegtuig niet daadwerkelijk het vliegtuig bestuurt," zei Morin, "moeten ze de tekenen van hypoxie begrijpen, want als een piloot hypoxie heeft, behandelt iedereen aan boord van dat vliegtuig zijn lot."

Blijf geaard

Op de grond zijn ontslaat vliegtuigmedewerkers niet van hun taken. Wanneer ze niet vliegen, voeren ze taken uit zoals onderhoud van vliegtuigen, operaties, lijndeling, communicatie en andere taken in verband met hun bronclassificaties.

De aanduiding van de strijdkrachtenoorlog is een van de moeilijkste pinnen om te verdienen. De marine is van plan het zo te houden vanwege de reputatie die de vliegtuigbemanningen hebben verdiend in de luchtvaartgemeenschap.

"De reputatie van het trainingsprogramma van de vliegtuigbemanning heeft piloten in staat gesteld om vliegtuigbemanningen zonder twijfel te vertrouwen," zei Ellenburg. "De piloten raden nooit de beslissingen van het aangeworven vliegtuigbemanning aan."

De beloningen voor het behalen van de NACCS-status zijn kort, met een stevige handdruk en een duw voorwaarts naar de volgende uitdaging in de vierdelige handschoen, het kwalificatietraject voor de bemanning. Naast het passeren van NACCS moeten kandidaten hun broncijfer "A" -school, Survival Evasion Resistance en Escape-training overwinnen en zich uiteindelijk kwalificeren op hun specifieke platform bij een vlootvervangend squadron. Dan, en alleen dan verdienen deze beschermengelen hun vleugels en wat extra geld met loopbaan aangeworven vliegprikkels.

Maar die dagdroom blijft fuzzy voor kandidaten terug bij NACCS, die meer gericht zijn op het niet meer slikken dan hun deel van het water, de gevreesde mijlzwem voltooien en ontsnappen aan de chaotische helikopterduker, dan op de dag dat ze hun vleugels krijgen, de heilige graal van deze beschermengelen.