Wat is een niet-concurrerende overeenkomst?

Een niet-concurrentiebeding is een contract tussen een werknemer en een werkgever waarin de werknemer ermee instemt om tijdens of na het dienstverband niet in concurrentie te treden met de werkgever. Deze juridische contracten verhinderen dat medewerkers markten of beroepen betreden die beschouwd worden als directe concurrenten van de werkgever.

Waarom werkgevers ze gebruiken

Niet-competente overeenkomsten worden afgedwongen wanneer een relatie tussen werkgever en werknemer eindigt en de werkgever de werknemer wil beletten in zijn volgende functie tegen hen te concurreren, ongeacht of hij voor een concurrent op dezelfde markt werkt of een ander bedrijf op hetzelfde terrein start. Consultants en onafhankelijke contractanten die hun relaties met bedrijven beëindigen, zijn vaak onderworpen aan niet-concurrerende clausules om concurrentie na de scheiding te voorkomen.

Werkgevers kunnen ook niet-concurrerende overeenkomsten zoeken om zichzelf te beschermen tegen voormalige werknemers die geheimen onthullen of gevoelige informatie over activiteiten, klanten, klanten, formules, prijzen, strategie, salaris, methoden en werkwijzen, ideeën, toekomstige producten of public relations en marketingplannen.

Looptijd

Een niet-concurrentiebeding is meestal van kracht gedurende een bepaalde periode nadat het dienstverband is beëindigd. Het is belangrijk om deze data ruim van tevoren vast te stellen en juridisch advies in te winnen, omdat werkgevers alleen niet-competitieve afspraken kunnen maken binnen een realistische tijdslijn en niet kunnen voorkomen dat voormalige werknemers hun loopbaan in dat veld kunnen voortzetten.

Rechtsgeldigheid

Soms zijn er uitdagingen om niet-concurrentiebedingen juridisch bindend te maken. Er is geen eenvoudig antwoord. Het varieert van geval tot geval en kan afhankelijk zijn van staatswetgeving, over hoe restrictief de overeenkomst is in termen van tijd en de straal van de regio, en over wat de werkgever als concurrentie beschouwt.

Niet-concurrerende overeenkomsten worden gewoonlijk als juridisch bindend beschouwd, zolang ze redelijke beperkingen hebben, zoals duidelijke, realistische regio's waar werknemers al dan niet kunnen werken, of een exacte hoeveelheid tijd die verstrijkt voordat een werknemer opnieuw mag beginnen met werken in het veld.

De geldigheid van niet-concurrentiebedingen is echter per staat verschillend. Sommige staten, zoals Californië, North Carolina en Oklahoma, negeren deze overeenkomsten helemaal, terwijl anderen kiezen en kiezen welke carrières meer risico voor een bedrijf blijken te zijn en daarom onderworpen kunnen zijn aan een dergelijke overeenkomst.

Wat zit erbij?

Niet-concurrerende overeenkomsten moeten over het algemeen eerlijk en billijk zijn voor alle partijen. Ze vereisen bepaalde informatie om als juridisch bindend te kunnen worden beschouwd:

• Een effectieve datum waarop de overeenkomst zal beginnen.
• Een reden om de overeenkomst vast te stellen.
• Specifieke data waarop de werknemer niet in staat zal zijn om in competitieve zin te werken en de locatie waarop de overeenkomst betrekking heeft.
• Details over hoe de niet-aanvallende partij zal worden gecompenseerd voor het overeenkomen van de voorwaarden.

Deze contracten zijn ook bekend onder de termen niet-concurrerende, niet-concurrerende clausule, niet-concurrerende overeenkomst, convenant om niet te concurreren.

Een voorbeeld van een niet-concurrentiebeding kan een bedrijf zijn dat een van slechts twee of drie van dergelijke bedrijven is op een markt die een specifiek product of een specifieke dienst aanbiedt. Het bedrijf kan verkopers vragen een niet-concurrentiebeding te ondertekenen omdat ze niet willen dat die verkopers naar een directe concurrent gaan en proberen hun klantenlijst mee te nemen.

Een ander voorbeeld kan een softwarebedrijf zijn dat niet wil dat zijn ontwikkelaars naar een concurrent gaan, waar ze gedetailleerde kennis kunnen delen over producten die worden ontwikkeld.