De vliegtuigcrash die Reba McEntire's Band vermoordde

Elk vliegtuigongeluk waarbij een beroemdheid betrokken raakt, krijgt natuurlijk veel aandacht van de media en de vliegtuigcrash in 1991 waarbij acht van Reba McEntire's bandleden zijn gedood, is niet anders.

Deze vliegtuigcrash moet overal ter wereld een waarschuwing zijn voor piloten met betrekking tot een aantal onderwerpen, waaronder vertrekprocedures, nachtvliegen, gecontroleerde vlucht naar het terrein, evaluatie van risico's, VFR / IFR-spelingen en de rol van vliegdienstspecialisten bij het bieden van begeleiding en advies over de vlucht.

Details van de McEntire Band Plane Crash

Volgens het NTSB-ongevalsrapport crashte het Hawker Siddeley DH.125-1A / 52-vliegtuig (een oudere versie van de Hawker 800) in een berg na het opstijgen van Brown Field Municipal Airport op 16 maart 1991. De twee piloten en acht passagiers aan boord werden gedood.

De vlucht zou worden uitgevoerd op een instrumentvliegplan van Brown Field, net buiten het luchtruim van klasse B in Amarillo, naar Amarillo, Texas, dat als brandstofstop zou dienen alvorens verder te gaan. De piloot sprak drie keer met de vliegtuigdeskundige in een poging uit te zoeken hoe hij het beste van de luchthaven kon vertrekken.

Tijdens het eerste gesprek met de specialist in de vluchtservice diende de piloot een IFR-vliegplan in. Het was ongeveer 11:20 uur. lokale tijd, en de piloot vroeg naar het vertrek van de luchthaven onder VFR en het ophalen van zijn IFR-goedkeuring eenmaal in de lucht. De kapitein vroeg de piloot of hij bekend was met de vertrekprocedure en de piloot zei: "Nee, niet echt."

De servicedienstspecialist probeerde vervolgens de vertrekprocedures op te zoeken om de informatie aan de piloot door te geven en er was enige verwarring over waar de procedures te vinden waren.

Om ongeveer 11:53 uur de piloot belde opnieuw de specialist in vluchtdiensten en meldde dat hij de standaardverwijzingsprocedure voor instrumenten waarnaar de specialist verwees niet kon vinden. Tijdens het gesprek werden de procedures voorgelezen aan de piloot. De piloot verklaarde dat hij alles had wat nodig was en dat het telefoongesprek was beëindigd.

De piloot belde een derde keer om 12:28 en ondervroeg het gebruik van een IFR-vertrekprocedure die hem naar de Klasse B-luchtruimgrens zou leiden zonder een Klasse B-goedkeuring. Tijdens het laatste telefoongesprek ondervroeg de piloot de specialist over die procedure en herinnerde hem eraan dat hij van plan was om VFR te verlaten en suggereerde dat hij waarschijnlijk gewoon naar het noordoosten zou moeten vertrekken om VFR onder 3.000 voet te blijven. De kortere partij was het daarmee eens.

Complicaties tijdens de vlucht

De vliegservicespecialist noch de piloot hebben rekening gehouden met het stijgende terrein ten oosten van de luchthaven en geen van beiden merkte op dat de minimum sectorhoogte (MSA) ten oosten van het vliegveld, in de richting van vertrek, 7.600 voet was - ver boven de 3.000 voet hoogte die de piloot koos om te vliegen. De VFR-minimum veilige hoogte voor die specifieke sector was 6.900 voet.

Het vliegtuig vertrok om 1:41 uur. Het weer op een nabijgelegen vliegveld was naar verluidt helder, het zicht was minstens 10 mijl en de wind was kalm. Slechts één minuut na het opstijgen, nam het vliegtuig contact op met de aanvlieger om zijn IFR-goedkeuring te vragen en kreeg te horen dat zijn goedkeuring was verlopen, maar om te blijven staan ​​en de controller deze terug in het systeem te plaatsen.

Het vliegtuig stortte neer op het San Isidro-gebergte op een hoogte van ongeveer 3.300 voet, net nadat het door ATC werd toegewezen aan een squawk-code. De top van de bergketen, volgens de doorsnede van de VFR, ligt op ongeveer 3.550 voet.

Onderzoek naar de crash

Volgens onderzoekers raakte de vleugel van het vliegtuig de top van de berg en draaide hij meerdere keren met een cartwheel, waarbij wrakstukken over een groot gebied werden verspreid. Het NTSB-rapport vond de waarschijnlijke oorzaak van het ongeval:

Onjuiste planning / beslissing van de piloot, het niet slagen van de piloot om de juiste hoogte en vrije doorgang over bergachtig terrein te handhaven en het falen van de copiloot om adequaat de voortgang van de vlucht te bewaken. Factoren die verband hielden met het ongeval waren: onvoldoende terreininformatie verstrekt door de specialist van de vluchtservice tijdens de preflight briefing nadat de piloot informeerde naar een vertrek op lage hoogte, duisternis, bergachtig terrein, gebrek aan vertrouwdheid van beide piloten met het geografische gebied en het gebrek aan bekendheid met het vliegtuig.

Dit ongeval is een waarschuwend verhaal voor alle piloten om waakzaam te zijn bij het vertrekken van VFR of IFR 's nachts, vooral op onbekend terrein. De crash was mogelijk voorkomen als deze piloten een IFR-goedkeuring op de grond hadden gekregen, of gekeken naar de minimum sectorhoogte (MSA) op een IFR-approach of vertrekgrafiek of een VFR-kaart.