Special Warfare Combatant-Craft Crewman

Special Warfare Combatant Crewmen (SWCC) zijn leden van het elite Naval Special Warfare Command en zijn verantwoordelijk voor het uitvoeren van onconventionele speciale operaties naast en onafhankelijk van de Navy SEALs en andere Special Operations Units. De bemanningsleden van de SWCC rijden snelle speedboten over smalle, kronkelende rivieren of open oceaan, transporteren zeehonden naar en van vijandige situaties en bedienen bijna elk wapen met een trigger die het leger te bieden heeft. Wanneer een telefoontje komt, kan een bootteam zich vormen, een 33 voet RHIB achterop een C-17 plaatsen, halverwege de wereld vliegen naar een gevechtszone, de boot uit het vliegtuig de oceaan in duwen en spring er daarna achteraan in parachutes of met een snel touw in vijandelijk gebied.

SWCC-missies omvatten onconventionele oorlogsvoering, directe actie, terrorismebestrijding, speciale verkenning, buitenlandse interne defensie, informatieoorlogvoering, veiligheidshulpverlening, drugsbestrijding, personeelswinning en hydrografische verkenning. SWCC-nummers zweven rond 600 personeelsleden - minder dan 1 procent van de Amerikaanse marine, maar ze bieden grote dividenden op een kleine investering. Het bewezen vermogen van de SWCC-eenheden om op een gecontroleerde manier over het hele spectrum van conflicten en operaties anders dan oorlog heen te werken en hun vermogen om real-time informatie en ogen te bieden, biedt besluitvormers veel opties.

Ze gebruiken vaartuigen zoals de Mark FIVE (MK V), de RHIB (Rigid Hull Inflatable Boat) en de Special Operations Craft-Riverine (SOC-R). Zoals opgemerkt in Jane's Fighting Ships- "MISSION: Hoge snelheid, middellange afstand, inbrenging / extractie van speciale operatiekrachten bij alle weersomstandigheden, maritieme verbodsacties, tactische zwemmeroperaties, inlichtingenverzameling, misleiding van operaties, kustpatrouille en meer."

"Eens, waren we in 15 - tot 20-voet zwellen, herinnerd Quartermaster 1st Class (SWCC, PJ) Christopher Moore, van SBT-12. "Onze boot, een 24-ft. RHIB, kon nauwelijks de zwellingen halen voordat de motor zou klinken alsof hij zou sterven. Dan zouden we naar de top gaan en een 24-ft worden. surfplank komt aan de andere kant. We konden zelfs niet in visueel contact blijven met onze andere vaartuigen.

De speciale bootopdrachten en training van vandaag

Er zijn drie SWCC-community's. De West Coast SWCC-units zijn gevestigd in Coronado (SBT-12) en bedienen RHIB's en MK V's. Dezelfde inventaris bevindt zich aan de oostkust SWCC (SBT-20) in Little Creek, Va. En in het zuiden, in Stennis, Miss., Bedient SBT-22 het SOC-R-vaartuig.

Maar om bij een van deze units te komen, moet je naar de SWCC-basisschool: een fysiek slopende indoctrinatie naar de manieren van Naval Special Warfare, waarvan delen worden gecombineerd met SEAL-voortraining. Na deze fase volgt een cursus van 22 weken, de cursus Crewman Qualification Training (CQT). Na CQT verdient een zeeman de SWCC-pin: een unieke insigne die wordt gedragen met je gewone marine-uniform en die de belangrijke plaats van deze professional in Naval Special Warfare aangeeft.

De SWCC-school is extreem zwaar. Vergelijkbaar met Navy SEAL training (BUD / S), zul je nooit zo worden uitgedaagd in je leven. Het is fysiek en mentaal erg veeleisend, en het is ontworpen om zwakke individuen te bevrijden die niet gefocust en gedreven zijn. Sterker nog, slechts ongeveer 1/3 van de beginnende starters haalt de finish en studeert af.

Na de SWCC-school komen afgestudeerde studenten aan bij een Special Boat Team, waar ze beginnen aan een 18-maanden durende pre-deployment trainingscyclus, beginnend met Professional Development (PRODEV), Core Training en Squadron Interoperability Training (SIT).

Je moet intelligent, goedhartig en fysiek en mentaal sterk zijn, omdat het een uniek persoon nodig heeft om ons werk te doen. Een persoon zijn die zich snel en efficiënt kan aanpassen aan een nieuwe omgeving is ook een vereiste.

Kennis van zware wapens is ook een middel in de handel. Een gemonteerd.50-kaliber MSHB-machinegeweer met PEQ TWO-lasers voorwaarts op beide RHIB's en een.50 kaliber machinegeweer achterin en soms een MK-19 Mod 3 40 mm granaat machinegeweren zijn enkele van de vele bewapeningopties die SWCC's op de boten hebben.

Inderdaad. Het SWCC-personeel omarmt een dominante filosofie door superieure vuurkracht. Tijdens een typische SEAL-extractie komen de SWCC-boten en de bemanning van drie andere Special Operations Craft met een snelheid van 30 knopen in een hagelbui van beschermend vuur van een drietal M-60 machinegeweren naar achteren en een donderende storm. kaliber machinegeweer op de boeg.

Bestede rondes stuiteren van het metalen dek, tracers doorboren de duisternis, dicht gebladerte wordt versnipperd met een spervuur ​​van dekking vuur, oren ring, en de bonzende.50 kaliber drumbeat massages binnen, als dominante, onophoudelijke vuurkracht wordt gelegd in de richting van de vijand. SEALS gaan aan boord van het vaartuig, een snelle afslag wordt gemaakt en het vuur gaat door totdat ze uit het zicht zijn. Een extractie van dit soort wordt niet in minuten maar in seconden gemeten.

Hoewel deze strijdende bemanningsleden zich specialiseren in het afschrikken van de vijand met dominerende, oorverdovende, non-stop vuurkracht, hebben ze ook het vermogen om onzichtbaar te zijn, ongemerkt het vijandige gebied binnen te komen.

Het dragen van nachtzichttoestellen, en de MK Vs had een handige speeltje genaamd Maritime Forward Looking Infrared of MARFLIR, een warmtebeeldapparaat waarmee dragers tot drie kilometer aan de horizon dag en nacht kunnen zien. Deze mogelijkheid, samen met de ongelooflijke acceleratie, stop-on-a-dubbeltje handling en manoeuvreerbaarheid geven hen het voordeel op het water.