Wat is een toespeling en hoe kan het beter met je schrijven

Een toespeling is een referentie, van een literair werk tot een ander werk van fictie, een film, een kunstwerk, of zelfs een echte gebeurtenis. Een toespeling dient als een soort steno, gebruikmakend van dit externe werk om meer context of betekenis te geven aan de situatie waarover wordt geschreven. Hoewel toespelingen een economische manier van communiceren met de lezer kunnen zijn, lopen ze het risico vervreemdende lezers die deze referenties niet herkennen.

Sterke fictie (of poëzie overigens) zal gebruik maken van toespelingen, zodat de fictie op beide niveaus werkt. Lezers die de toespelingen begrijpen krijgen een beter begrip van het werk, terwijl degenen die dat niet doen, het verhaal nog steeds kunnen volgen en er door worden vermaakt of verlicht.

Allusies worden vaak gezien als een soort hypertext, die de lezer verbindt met een andere traditie of literaire geschiedenis. Sommige werken, zoals het gedicht "The Wasteland", samplen praktisch ander werk, op dezelfde manier als dj's andere liedjes samplen. Maar toespelingen kunnen ook heel subtiel zijn. De invloed van Shakespeare op Engelse literatuur is bijvoorbeeld zo sterk dat toespelingen op zijn stukken vaak worden gemaakt zonder dat mensen zich ervan bewust zijn wanneer ze zeggen: "gedraag je niet als een Romeo."

Het voordeel van het gebruik van toespelingen

Schrijvers hebben vaak moeite om een ​​beschrijvende manier te vinden om een ​​punt in een verhaal over te brengen. Dit is waar toespelingen zeer nuttig kunnen zijn. Stel je bijvoorbeeld als schrijver voor dat je de strijd van je hoofdpersoon tegen een overweldigende tegenstander moet verklaren. Je wilt het idee overtreffen dat het personage rechtvaardig is en een kans maakt om de strijd te winnen, ook al lijkt die kans op een afstand. Je zou gemakkelijk de confrontatie kunnen noemen als een ontmoeting van "David meets Goliath." Je zinspeelt op het bekende bijbelverhaal, dat van David en Goliath, om de gedachten van je lezer te brengen naar het idee dat de confrontatie een eenzijdige strijd wil, maar dat de underdog een kans maakt op triomf.

Duidelijke toespelingen

Het is geen ontsnapping om een ​​toespeling te gebruiken. Het is een economie van woorden en het zal je verhaal sneller overbrengen. Een voorbeeld van een voor de hand liggende toespeling is de uitdrukking "die vent lijkt op een gewone Adonis." Dit is een verwijzing naar de mythische figuur van schoonheid Adonis. Hoewel het woord oud is, is de verwijzing (of toespeling) dat niet. Een ander voorbeeld is de zin: "Ik voel me alsof ik het gewicht van de wereld op mijn schouders draag." Nogmaals, je zou willen verwijzen naar een oude figuur (die van Atlas die werd afgebeeld met de wereldbol op zijn schouders) als een manier om aan je lezers door te geven dat je personage zich belaagd voelt.

Obscure Allusions

Soms zijn toespelingen moeilijk te herkennen en moeten deze spaarzaam worden gebruikt. Je wilt niet dat lezers constant naar een woordenboek moeten rennen om een ​​context op te zoeken. Het kan echter passend zijn (vooral als je werk een periodestuk is) om een ​​minder dan duidelijke toespeling te gebruiken. Een voorbeeld is Herman Melville die (in "Moby Dick") een gevoel van naderend onheil creëert wanneer hij het hoofdschip de Pequod benoemt. Lezers van de klassieker van Melville zijn zich misschien bewust dat de Pequot-mensen, een Indiaanse stam die met uitsterven zijn uitgestort.

De naam van het schip diende om een ​​gevoel van nakende vernietiging te creëren door het gebruik van deze toespeling.