De geschiedenis en rol van een financieel adviseur

"Financieel consultant" is een enigszins verouderde titel die bij de meeste financiële dienstverleners is vervangen door "financieel adviseur". Vroeger was de functie bekend bij het grote publiek als makelaar of effectenmakelaar en de meer formele functiebenaming die door de meeste beursvennootschappen werd gebruikt, was accountmanager of geregistreerde vertegenwoordiger.

De functie staat ook bekend als accountmanager, geregistreerde vertegenwoordiger en financieel adviseur.

Details, verantwoordelijkheden en specialisatie

In de tijd dat financiële adviseurs vaak werden aangetroffen in financiële dienstverleners, waren hun taken vergelijkbaar met wat ze nu zijn. Het enige dat echt is veranderd, is de titel.

Financieel adviseurs adviseren cliënten over investeringsmogelijkheden en dit vereist het op de hoogte blijven van schommelingen in de markt. Het moeten uitstekende verkopers zijn, zichzelf verkopen, hun bedrijven en hun beleggingsideeën.

Sommige financiële adviseurs dienen alleen individuen, terwijl anderen alleen bedrijven bedienen zoals winkelketens of instellingen.

Compensatiepakketten

Compensatie is meestal door commissie, maar sommige financiële adviseurs verdienen ook salarissen en worden bovendien gecompenseerd door bonusprogramma's en winstdeling.

Over het algemeen kan de beloning variëren van slechts 36,111 dollar per jaar voor diegenen die net zijn begonnen en nog geen significant klantenbestand hebben opgebouwd van meer dan $ 161,401 per jaar voor meer ervaren consultants.

Zoals in de meeste beroepen, neemt de compensatie meestal toe met de omvang en stabiliteit van het bedrijf, met een gemiddelde compensatie van ongeveer $ 57.000 voor alle bedrijven.

De taak vereist toewijding en een aanzienlijke tijdsbesteding. De meeste financiële adviseurs werken meer dan 50 uur per week en 80 uur per week werken is niet ongewoon.

Een beetje geschiedenis

De meeste toonaangevende beursvennootschappen hadden in de jaren tachtig gelanceerd wat vandaag een rebranding van deze positie zou worden genoemd. Ze probeerden het imago te verbeteren en de titel 'financieel adviseur' was bij veel bedrijven een populaire keuze.

Het doel was om het oude beeld van de transactie-gedreven verkoper te vervangen door een nieuw van een hoog opgeleide financiële professional die waardevolle beleggingsadvies en advies aan klanten aanbood.

"Financiële adviseur" begon aan het begin van de jaren negentig in populariteit te stijgen als een zoveelste rebrandingoefening. Veel bedrijven waren van mening dat deze titel het beeld weergaf dat ze nog meer wilden voorstellen dan 'financieel adviseur'. Het leek een voor de hand liggende evolutie gezien het feit dat de adviserende rol een belangrijk onderdeel was van het "consultant" -beeld.

Merrill Lynch komt aan boord

Interessant genoeg was Merrill Lynch, retail effectenmakelaar, de laatste van de grote bedrijven die deze verandering doorvoerde. De compliance-afdeling was in die tijd erg krachtig en zeer terughoudend.

Merrill Lynch vreesde dat het gebruik van de titel "financieel adviseur" ernstige juridische en regelgevende vertakkingen zou kunnen hebben door te impliceren dat de houders van die titel zouden worden onderworpen aan strengere fiduciaire normen. De norm voor lossere geschiktheid leidde traditioneel de acties van makelaars, accountmanagers en geregistreerde vertegenwoordigers.

Inderdaad publiceerden verschillende zakelijke en financiële publicaties zoals The Wall Street Journal, Barron's en Forbes regelmatig dat de titel van financieel adviseur een dergelijke implicatie had. De media riepen op tot het instellen van een fiduciaire standaard voor de houders ervan.

De angsten van Merrill bleken uiteindelijk ongegrond te zijn en uiteindelijk noemden ze hun financiële adviseurs om als financiële adviseurs. De aanduiding van de Chartered Financial Consultant (ChFC) is een referentie voor financiële planners.