Wat een verplichte licentie is in muziek

Een dwanglicentie laat een muzikant een vertolking van een eerder opgenomen nummer opnemen (en verkopen) door royalty's te betalen aan de originele compositiekunstenaar die de wettelijke auteursrechthebbende van het werk is. Met deze wetten kun je (de nieuwe artiest) legaal je nieuwe opname van een bestaand nummer vrijgeven - en onder bepaalde voorwaarden kun je je nummer zelfs zonder de toestemming van de auteursrechthebbende vrijgeven. Dit is een uitzondering op de regel op het gebied van intellectueel eigendomsrecht waarin de eigenaar exclusieve rechten behoudt die hij of zij al dan niet kan kiezen voor een licentie voor anderen.

Prince stond bijvoorbeeld bekend om zijn songs zeer beschermend te zijn en gaf artiesten geen toestemming om nieuwe opnames van zijn muziek te maken. Als je hem benaderde, kon hij een hoog bedrag eisen of gewoon je verzoek afwijzen. Maar door de verplichte wet te volgen, kunt u legaal een opname van Prince's muziek of die van iemand anders vrijgeven.

Het idee achter de wet is om creativiteit te bevorderen en indie-artiesten de vrijheid te geven om nieuwe versies van populaire muziek te maken.

Verplichte licentiestappen

De dwingende statuten vereisen bepaalde voorschriften met betrekking tot het melden aan de houder van het auteursrecht en het betalen van royalty's. Ten eerste wordt een document met de naam Intentieverklaring verzonden naar de auteursrechthebbende, waarin staat dat je van plan bent je versie van hun nummer uit te brengen. Het bevat de informatie van uw album, inclusief de titel, artiest, releasedatum en het aantal geproduceerde cd's. Dit document wordt voorafgaand aan de distributie verzonden en bevat een vergoeding die is ingesteld door het auteursrechtkantoor (onder leiding van het Amerikaanse congres).

Vervolgens ontvangt de houder van het auteursrecht een overzicht van de verschuldigde royalty's. En ten slotte kan de houder van het auteursrecht om een ​​jaarlijkse verklaring vragen die door een accountant is gecontroleerd

De huidige royalty van muzikanten

Momenteel is het wettelijke tarief $.08 voor nummers van vijf minuten of minder of $.0155 per minuut voor nummers van meer dan vijf minuten. Een nummer van acht minuten zou bijvoorbeeld $.124 verdienen voor elke verkochte opname. Dit tarief wordt verhoogd om de veranderingen in de economie te volgen en is meestal gebaseerd op de Consumenten Prijs Index.

Als alternatief kan een muzikant rechtstreeks toestemming vragen aan de eigenaar van de song en voor een lagere prijs onderhandelen. Dat komt omdat u in de VS niet wettelijk verplicht bent om zich aan de verplichte licentienorm te houden.

Verplichte licentiebeperkingen

Hoewel muzikanten worden geclassificeerd als 'creatieven' en als zodanig bepaalde vrijheden en flexibiliteiten met betrekking tot verplichte licenties zijn toegestaan, zijn er enkele beperkingen die het gebruik ervan bepalen. Hoewel u de algemene indeling van de opname van een andere artiest kunt wijzigen, kunt u een verplichte licentie niet gebruiken om een ​​van de volgende bewerkingen uit te voeren:

• Breng fundamentele wijzigingen aan in de tekst of melodie. Bovendien kunt u de bladmuziek niet opnieuw indelen onder de verplichte licentie. Bijvoorbeeld, als de band American Rappers een rapnummer opneemt en de band American Bluegrass een verplichte licentie verwerft en dan doorgaat en een aantal van de woorden verandert en de melodie en beat van het rapnummer verandert in een bluegrass-ballad, dan kan American Rappers de dwanglicentie van de bluegrass-band intrekken en de opname stoppen voor verdere verspreiding.

• Vraag een nummer aan dat een artiest nog niet heeft uitgebracht. Dat komt omdat de houder van het auteursrecht altijd het eerste recht op vrijgave handhaaft.
• Vraag een nummer aan dat niet auteursrechtelijk is beschermd in de Verenigde Staten. Muziek waarop ergens auteursrechten rusten buiten de Verenigde Staten valt niet onder de verplichte wetgeving.
• Gebruik het nummer van de originele artiest voor een live openbare uitvoering, als achtergrondtrack voor hun eigen opname of voor gebruik met karaoke. Dat komt omdat een verplichte licentie alleen van toepassing is op muziek die wordt verspreid onder het publiek om door de eindgebruiker te worden beluisterd.

Twee voorbeelden die benadrukken hoe verplichte licenties werken

Omdat verplichte licenties verwarrend kunnen zijn, laten we eens kijken naar twee specifieke (hoewel fictieve) voorbeelden.

Laten we zeggen dat muzikant John Doe een country-westernnummer met de titel "I Am So Miserable Without You" schrijft en uitbrengt. Het is bijna alsof ik je terug krijg. "Dan besluit Sam Smith dat hij wil opnemen" Ik ben zo ellendig zonder jou ", Het is bijna alsof ik je terug heb. "Als Sam bereid is om de wettelijke kosten te betalen, dan is Sam niet verplicht om de country-western songwriter John Doe om toestemming te vragen. Dat gezegd hebbende, als Sam per exemplaar minder wil betalen volgens het huidige wettelijke tarief, dan moet Sam toestemming vragen aan John Doe.

Of laten we zeggen dat Sam Spade een evangelielied componeert en opneemt. Later verkrijgt Little Jimmy, een punk rapster, een dwanglicentie en neemt het lied van Sam op, maar verandert de woorden en elimineert de melodie. Sam kan de nodige actie ondernemen om de verplichte licentie van Little Jimmy's te laten herroepen en te voorkomen dat zijn versie van de opname verder wordt verspreid (of afgespeeld).