Wat u moet weten voordat u op zoek gaat naar een mijnbaan

Wil je een grote verandering in je carrière? Wil je veel geld verdienen? Wil je het leven van je dromen krijgen? Deze hoop kan uw wachtrij zijn om naar een mijnbaan te zoeken. De prijzen van metalen en minerale grondstoffen zijn enorm. Maar voordat u op zoek gaat naar een mijnbaan, zijn hier tien dingen om over na te denken.

Mijnbouw banen zijn alleen gevonden waar er mijnen zijn

Dit klinkt vrij voor de hand liggend, maar als je momenteel niet in een mijnbouwgebied van een mijnbouwland woont, moet je daarheen verhuizen en jezelf wennen aan een heel andere omgeving. Mijngebieden bevinden zich meestal in afgelegen gebieden.

Daar kunt u grote hoogten tegenkomen, ijzige en besneeuwde klimaten, diepe tropische bossen, of zelfs uitgestrekte woestijnen. Als u een baan krijgt in een ondergrondse mijn, kunnen uw werkomstandigheden warmte, lawaai, duisternis en vochtigheid omvatten.

Ondanks de enorme vooruitgang die is geboekt om mijnwerkers eerlijke levensomstandigheden te bieden, zijn mijnkampen of mijnsteden niet altijd leuk.

Er zijn echter enkele uitzonderingen. Je kunt je carrière starten op het hoofdkantoor van een mijngroep in Londen. Dit hangt echt af van je profiel en het soort baan dat je zou willen vinden. Als u een ingenieur bent, wees dan bereid om op de site te gaan.

De mijnbouw werkt de klok rond

De mijnindustrie is altijd aan de gang. De mijnwerkers werken meestal lange diensten van 10 tot 14 opeenvolgende dagen, met enkele dagen vrij tussen diensten. De afgelegen locatie van de mijnactiviteiten vereist dat enkele mijnwerkers maanden in het mijnkamp blijven voordat ze naar huis gaan.

Een typische shift van 12 uur kan ook moeilijk zijn om te staan, met name ondergronds.

Goede gezondheid, psychologische kracht en uithoudingsvermogen zijn essentieel.

De meeste mijnbouwtaken zijn gekwalificeerd voor hooggekwalificeerde banen

De jonge man die als een helper begint om ervaren mijnwerkers en leervaardigheden tijdens het werk te ervaren, is meestal een beeld van het verleden.

De toenemende complexiteit van het mijnbouwproces en de betrokken technologie vereist tegenwoordig een veel hoger niveau van vaardigheden, inclusief computerkennis.

Dientengevolge zullen de meeste mijngroepen waarschijnlijk recent afgestudeerde studenten aannemen van middelbare schoolprogramma's in mijnbouw of technische schoolprogramma's in mijntechnologie.

Zulke scholen en programma's bevinden zich meestal in mijngebieden, waardoor toekomstige werknemers ook kunnen wennen aan een mijnomgeving en kunnen profiteren van professionele trainingsmogelijkheden.

De industrie is gevaarlijker en ongezonder dan andere

Zoals vermeld door het Amerikaanse Bureau of Labor Statistics in de carrière gids voor industrie 2010-2011:

"De werkomstandigheden in mijnen, steengroeven en boorputlocaties kunnen ongebruikelijk en soms gevaarlijk zijn. (…) Werknemers in oppervlaktemijnen, steengroeven en putten zijn onderhevig aan ruige buitendienst in allerlei weersomstandigheden en klimaten, hoewel sommige oppervlaktemijnen en groeven in de winter worden gesloten omdat sneeuw en ijs op de mijnsite het werk te gevaarlijk maken. Oppervlakte-mijnbouw is echter meestal minder gevaarlijk dan ondergrondse mijnbouw. (…) De ondergrondse mijnen zijn vochtig en donker en sommige kunnen erg heet en lawaaierig zijn. Soms kan een aantal centimeter water de tunnelbodems bedekken. Hoewel ondergrondse mijnen langs de hoofdpaden elektrische lampen hebben, worden veel tunnels alleen verlicht door de lichten op mijnwerkershoeden. Werknemers in mijnen met zeer lage daken moeten misschien op handen en voeten, ruggen of magen werken, in kleine ruimtes. In ondergrondse mijnactiviteiten omvatten unieke gevaren de mogelijkheid van een instorting, mijnvuur, explosie of blootstelling aan schadelijke gassen. Bovendien plaatst stof door boren in mijnen mijnwerkers nog steeds op het risico om een ​​van de twee ernstige longziekten te ontwikkelen: pneumoconiose, ook wel "zwarte longziekte" genoemd, uit kolenstof of silicose uit steenstof. Tegenwoordig worden de stofniveaus in de mijnen nauwlettend gevolgd en voorkomen zich longaandoeningen als de juiste procedures worden gevolgd. Ondergrondse mijnwerkers hebben de mogelijkheid om hun longen op periodieke basis te laten röntgenonderzoeken om de ontwikkeling van de ziekte te volgen. "

Een hogere prevalentie van HIV-infectie treft ook mijnwerkers, vooral degenen die in Afrika werken.

Zonder rekening te houden met illegale mijnbouw, herinneren dramatische ongevallen die regelmatig door het nieuws worden gemeld eraan dat de mijnbouw (open-pit of ondergronds) relatief gevaarlijker en ongezond is dan andere industrieën. Zie bijvoorbeeld:

• Gleision Colliery mining accident - First Aftermath From HSE
• Death Toll in Pakistan Coal Mine Accident stijgt naar 43
• 52 mijnwerkers gevangen na een kolenmijnongeval in Pakistan
• 33 mijnwerkers ondergronds geplakt van augustus tot oktober 2010 in een Chileense mijn in de buurt van de stad Copiapo
• The Upper Big Branch Mine explosion, 5 april 2010

Mijnbouwleveranciers kunnen ook worden getroffen. On-site of off-site productie van explosieven is een typisch voorbeeld van een baan met een hoog risico.

Restrictieve wetgeving en veiligheidsregels (sommige zijn jammer genoeg uitgegeven in reactie op een ongeluk, zoals gebeurd na de ramp met de Upper Big Branch Mine), verplichte persoonlijke beschermingsmiddelen (PPE), samen met veel educatieve inspanningen om een ​​dergelijk ongeluk te voorkomen en beperk de risico's. Om de geïdentificeerde verzwarende factoren aan te pakken, hebben de meeste mijnsites een nultolerantiebeleid voor alcoholconsumptie en voeren ze regelmatig willekeurige drugtests uit.

Mijnbanen zijn niet alleen voor mannen

Mijnbouw is een historisch door mannen gedomineerde industrie (zelfs het ergste: vrouwen werden verondersteld vreselijk geluk te brengen in ondergrondse mijnen!) Maar de dingen veranderen.

Verenigingen zoals Women in Mining "Bevordering van de professionele ontwikkeling van vrouwen die in de sector werkzaam zijn - wereldwijd - door een website met relevante inhoud aan te bieden om de kennis en mogelijkheden van vrouwen te vergroten." (bron: WiM-website)

In Australië vertegenwoordigen vrouwen 20% van de mijnwerkers. In Canada is hun deelname gestaag toegenomen van iets meer dan 10 procent in 1996 tot 14 procent in 2006. Er bestaat nog steeds een beloningsverschil tussen mannen en vrouwen, maar dat is niet zo specifiek voor mijnbouw.

Alle soorten banen zijn beschikbaar

Alle soorten banen zijn beschikbaar van secretariële werkzaamheden tot autorijden en van IT tot een financieel bediende.

Vanzelfsprekend zijn ingenieurs en technici de meest voorkomende banen die beschikbaar zijn.

Technische banen in de mijnbouw zijn gespecialiseerd voor ondergrondse of open putten

Open mijn is geen ondergrondse mijn en andersom. Mensen zijn gespecialiseerd. De cultuur is ook anders, evenals vele aspecten van het werk en van de veiligheid rondom de baan.

Nieuwe soorten banen komen met onderzeese mijnbouwontwikkeling. Ook hier zal een specialiteit zich ontwikkelen vanuit standaard mining-fundamentals. Werk op hoog niveau, zeker, maar belonen.

Mijnwerkers worden goed betaald

Coopers Consulting en PWC hebben in september 2011 de laatste Salarisenquête over mijnenindustrie gepubliceerd.

Het onderzoek meldt dat een recent afgestudeerde Canadese mijningenieur zijn carrière begint op 70 000 $. Zijn salaris zal 75 000 $ bedragen na een of twee jaar ervaring.

Australië heeft ook een tekort aan technische arbeidskrachten, vooral in de boor- en explosiegebieden, en biedt aantrekkelijke pakketten.

Je zou beter een interesse of een passie voor mijnen moeten hebben

Werken voor de mijnindustrie is een behoorlijk uitdagende keuze en vereist uithoudingsvermogen en passie om succesvol te zijn. Maar…

Een mijnbaan is meer dan een baan

Een mijnbaan is een terugkeer zonder terugkeer. Als het eenmaal is gestart, zit het in je bloed. Voor altijd.