Wat zit er in een bloeddrugtest voor werk?

Een bloeddrugtest, waarbij alcohol of medicijnen in het bloed worden gemeten op het moment dat het bloed wordt afgenomen, kan worden gebruikt wanneer werkzoekenden of werknemers worden gescreend op illegale drugs.

Bloedonderzoeken worden niet zo vaak gebruikt als urinetoedieningsproeven, omdat, in tegenstelling tot urineonderzoek, een bloedtest geen residuen van geneesmiddelen meet die in het lichaam achterblijven lang nadat de effecten van het medicijn zijn afgesleten. (Hoewel, zoals we het zo meteen zullen bespreken, de precieze hoeveelheid tijd varieert, afhankelijk van het medicijn, hoeveel werd gebruikt en andere factoren.)

Geneesmiddelen die worden gescreend in een typische bloedtest voor werkdoeleinden omvatten amfetaminen, cocaïne, marihuana, methamfetaminen, opiaten, nicotine en alcohol.

Bloedonderzoek kan vereist zijn als onderdeel van pre-employment screening of willekeurig door werkgevers, vooral voor werknemers in bepaalde beroepen, of kan vereist zijn na een ongeval of letsel op de werkplek. Ze kunnen ook periodiek worden uitgevoerd als norm of als de werkgever een redelijk vermoeden heeft dat een werknemer onder invloed is.

Waarom werkgevers drugstests uitvoeren

• Werkgevers testen om verschillende redenen op drugs om:
• Medewerkers van Deter van misbruik van stoffen
• Vermijd problemen met verminderde productiviteit en afwezigheden van werknemers
• Vermijd het inhuren van mensen die illegale drugs gebruiken
• Verwijs medewerkers om hulp die een drugsprobleem hebben
• Zorg voor een veilige werkomgeving
• Beperk de kans op juridische claims als gevolg van bijzondere waardevermindering van medewerkers
• Bescherm het grote publiek
• Voldoen aan staatswetten of federale wetten

Wanneer geneesmiddelen kunnen worden gedetecteerd in het lichaam

Drugs beïnvloeden elke persoon anders; de beste manier om een ​​drugtest te doorstaan ​​is door geen medicijn te gebruiken. Verschillende variabelen beïnvloeden de hoeveelheid tijd dat een geneesmiddel detecteerbaar blijft, waaronder:

• De halveringstijd van het medicijn (de periode die nodig is om de hoeveelheid medicijn in het lichaam met de helft te verminderen)
• Je hydratatie
• Hoe vaak gebruik je het medicijn
• De manier waarop je het hebt ingenomen (snuiven, roken, intraveneus, drinken)

Er is ook een zeer korte detectieperiode met een bloedtest voor de meeste medicijnen. Veel medicijnen blijven twee tot vier dagen in het systeem, hoewel bij chronisch gebruik van marihuana het in je lichaam kan blijven en één tot zes maanden na het laatste gebruik detecteerbaar is.

MDMA en methamfetamines blijven slechts twee dagen in het lichaam. Cocaïne is detecteerbaar voor vier. Diazepam en andere geneesmiddelen met een lange halfwaardetijd kunnen langer in uw lichaam blijven.

Valse positieven

Een vals positief is zeker een zorg voor iedereen die een drugstest neemt. Hoewel dit niet vaak gebeurt, vermindert een tweede bevestigingstest het risico aanzienlijk tot bijna nul. Wanneer u een medicijntest neemt, is het belangrijk om een ​​volledige en nauwkeurige geschiedenis te geven van alle gebruikte medicijnen op recept, zonder recept en kruiden.

Bepaalde stoffen, evenals OTC- of receptgeneesmiddelen, kunnen resulteren in vals-positieve resultaten als gevolg van de manier waarop ze reageren met andere stoffen. Zo hebben maanzaad en dextromethorfan geleid tot een vals positief resultaat voor opiaten. Decongestiva (die efedrine bevatten) kunnen resulteren in een vals positief effect op amfetaminen.

Juridische kwesties

Alle toekomstige werknemers voor federale, staats- en particuliere werkgevers kunnen legaal worden getest op drugs en alcohol. De meeste huidige werknemers kunnen worden getest aangezien de staatswetten in het algemeen vergelijkbaar zijn met federale statuten. Werkgevers moeten de richtlijnen van de overheid volgen om te testen. Testen kan worden beperkt tot kandidaten die al een baan aangeboden hebben gekregen.

Sommige federale werkgevers zijn wettelijk verplicht om drugstests uit te voeren voor toekomstige en / of huidige werknemers. Het Department of Transportation en het Department of Defense en hun contractanten moeten bijvoorbeeld medewerkers testen op drugs.

Doorgaans moeten alle kandidaten gelijk worden behandeld en kan geen enkele persoon worden uitgekozen om te testen. Een aankondiging vooraf moet aan de kandidaten worden verstrekt en de werkgevers moeten informatie over hun testproces verstrekken. De werkgever moet over een mechanisme beschikken om in beroep te gaan tegen mislukte tests.

Veel staten, waaronder Californië, eisen van werkgevers dat zij de oorzaak van het testen van werknemers die momenteel in dienst zijn, testen op stoffen. Werkgevers in die landen moeten een redelijk vermoeden hebben dat de betrokken werknemer drugs misbruikt en dat de veiligheid of prestaties zijn aangetast. Sommige staten kunnen werknemers willekeurig testen zonder een redelijk vermoeden. Deze praktijk is meestal beperkt tot situaties waarin veiligheidskwesties een probleem zijn, maar de staatswetten variëren.

Medewerkers die medisch noodzakelijke geneesmiddelen op recept gebruiken, worden over het algemeen beschermd door de Americans with Disabilities Act (ADA). Met ingang van dit schrijven hebben New York en Californië wetten aangenomen die specifiek gelden voor werknemers met een medische marihuana-kaart; in deze gevallen worden werknemers die om medische redenen marihuana gebruiken, als gehandicapt beschouwd.

Raadpleeg een lokale arbeidsrechtadvocaat of de openbare aanklager van uw staat als u vragen hebt over wetten in uw rechtsgebied.