Fantasy versus realiteit in AMC's Mad Men-advertentiecampagnes

AMC's "Mad Men" is niet langer in de lucht, maar toen het was, was het een krachtpatser van creativiteit en geïnspireerd schrijven, waardoor de jaren zestig met groot enthousiasme weer tot leven kwam. Het verslaafd miljoenen kijkers en toonde hen een kant van de reclamewereld die de meesten nog nooit eerder hadden gezien, en dat omvatte de commercials.

Veel van de reclamecampagnes 'Mad Men' die in het tv-programma werden gebruikt, bevatten daadwerkelijke advertenties die in de loop van de dag werden weergegeven. Hoewel de advertenties echt waren, verkochten ze vaak dromen, gebruikten ze fantasie om mensen te overtuigen om de producten en diensten van hun klanten te kopen.

Een actuele versie van die techniek wordt 'aspirational advertising' genoemd. Aspirational advertising is een soort marketing waarvan het doel is om u te overtuigen uw status te verbeteren door betere merken te kopen. Een beetje minder dodgy, maar even effectief. Als je denkt dat je immuun bent voor dergelijke flagrante hersenspellen, vraag jezelf dan af waarom je verlangt naar die BMW, Benz of Lexus? Een auto is gewoon een auto.

Een aantal van de meest inventieve en ja, manipulatieve advertenties die ooit verscheen, draaide in de jaren '60 en veranderde het reclamegame voor altijd. Hier deconstrueren we enkele van de real-life advertenties die verschenen in 'Mad Men', de AMC TV-serie.

I Dreamed I Was a Knockout in My Maidenform Bra

Stel je een aantrekkelijke blonde dame voor die in een boksring preent, met alleen een bh, zilveren shorts, hoge hakken en bokshandschoenen.

Wat is er meer Freudiaans? Seks. Sterkte. Onafhankelijkheid. Dominantie. Zelfs vandaag de dag in Lady Gaga, het hele tijdperk, genereert deze advertentie nog steeds warmte, maar het was een vreugdevuur toen het de uitgave van Life Magazine van 3 februari 1961 verscheen. Mevrouw Maidenform was een affichemeisje van de fantasieën van de vervulling van die tijd en de ontluikende vrouwelijke empowermentbeweging. De campagne, gelanceerd in 1949, werd de 28e in de 100 meest memorabele advertentiecampagnes van Advertising Age. Dat het meer dan twintig jaar duurde, spreekt tot zijn glans.

Voor Norman, Craig & Kunnel, het advertentiebureau dat de campagne in 1949 heeft gemaakt, gefeliciteerd met het maken van een stukje reclamegeschiedenis.

Kodak introduceert "de carrousel" de nieuwe diaprojector

Het is maar een diaprojector, toch? Nee. Niet eens in de buurt. Tijdens een van de meest gedenkwaardige scènes van 'Mad Men' presenteert Don Draper het idee voor de naam en reclamecampagne van het product tijdens een Kodak-voorspelling.

Terwijl beelden van zijn vrouw en kinderen verschijnen, verscheurt Draper zich, misschien terugdenkend aan de betere dagen van een falend huwelijk. Zijn spraak transformeert de utilitaire projector in een droommachine:

Het brengt ons naar een plek waar we nog een keer willen gaan … Het heet The Carousel. Het laat ons rondreizen en weer terug naar huis.

De echte advertentie voor de Kodak-carrousel was lang niet zo dichtbij als poëtisch of betoverend. "Ontspan! De spillproof lade toont automatisch 80 dia's!" was de functionele kop waarmee ze liepen.

Als je nog steeds nat wordt, begin dan zwaar te worden

In de jaren zestig was Right Guard het mannelijkste merk. Tijdens een brainstormsessie stelde een schrijver van Sterling Cooper voor om een ​​astronaut als woordvoerder te gebruiken. Het heldhaftige mannelijke pictogram zweet niet terwijl hij de ruimte in raast. Maar Draper (en het echte agentschap) hadden een beter idee.

Seks verkoopt, zelfs subtiel. De advertentie toonde de hand van een vrouw met een blikje Right Guard aërosolspray en beloofde een harde oplossing voor transpiratie. De suggestie van een geweldig liefdesleven overtreft alles, zij het door droge oksels. In werkelijkheid is dat gewoon de advertentie die is uitgevoerd.

Afgezien van de advertenties in de serie, waren er veel echte Madison Avenue-reuzen, wier werk de cultuur veranderde en kassa's liet rinkelen voor hun klanten.

Hier zijn drie:

Bill Bernbach, het creatieve genie

Bill Bernbach was een pionier en erkende dat consumenten mensen waren en wilde zich verloven versus hard worden verkocht. Dientengevolge, bracht zijn reclamebureau, Doyle, Deen, Bernbach (DDB) een premie op creativiteit en was de eerste om copywriters met kunstrichters te combineren om ideeën te brainstormen. DDB stond achter de campagne die een revolutie veroorzaakte in de manier waarop we naar buitenlandse auto's kijken. Met een klein beeld van een Volkswagen-kever op een grimmig witte pagina luidde de kop: "Think Small."

Vergeleken met de Amerikaanse auto-branding viel de contra-intuïtieve aanpak op en verkocht een ton tegencultuur VW's. DDB verdiende ook veel geld voor Avis, Life Cereal en Polaroid. Ze waren zo goed, en ze worden vaak genoemd in "Mad Men" als de concurrentie van Sterling Cooper.

Mary Wells, de eerste vrouwelijke CEO van Advertising

In de Mad Man's game slaagde Mary Wells er spectaculair in. Nu in de jaren 80 en nog steeds werkzaam als consultant, was Wells of haar bureau verantwoordelijk voor een verbluffend aantal memorabele slogan en creatieve concepten, waaronder:

• Plop, Plop, Fizz, Fizz for Alka Seltzer
• Ik hou van New York
• Vertrouw op de Midas Touch
• Bij Ford is Quality Job One
• Flick je Bic
• Steek uw hand op als u het zeker weet
• Vrienden laat vrienden niet dronken worden

Als een van de eerste vrouwen die CEO werd van een beursgenoteerd bedrijf, was Wells de best betaalde advertentie-exec van haar dag voordat ze haar winkel verkocht.

David Ogilvy, de gekke (ison Avenue) wetenschapper

Geen enkele reclamediscussie zou compleet zijn zonder David Ogilvy te noemen, die in een recente biografie de 'King of Madison Avenue' wordt genoemd. Een Brit die Amerikaanse reclamecliënten veroverde, wat Ogilvy onderscheidde was zijn afhankelijkheid van consumentenonderzoek.

Deelkunst, deels wetenschap, Ogilvy's advertenties maakten gebruik van een lange kopie, vol feiten waarvan hij wist dat ze potentiële klanten zouden aanspreken. "Ik geef de voorkeur aan de discipline van kennis aan de anarchie van onwetendheid," zei hij. Dat gold ook voor de vele accounts van zijn bureau, waaronder Sears, Pepperidge Farm, de regering van Puerto Rico en Schweppes.