De geschiedenis achter de 21-gun militaire begroeting

De praktijk van het afvuren van saluutschoten bestaat al eeuwen. Vroege krijgers demonstreerden hun vreedzame bedoelingen door hun wapens in een positie te plaatsen die hen ondoeltreffend maakte. Deze gewoonte was universeel, met een specifieke handeling die varieerde met tijd en plaats, afhankelijk van de wapens die werden gebruikt.

Gebruik van kanonnen

De traditie van het brengen van een groet door kanonnen ontstond in de 14de eeuw toen vuurwapens en kanonnen in gebruik kwamen. Omdat deze vroege apparaten slechts één projectiel bevatten, ontlaadden ze eenmaal hun werking. Oorspronkelijk voeren oorlogsschepen zeven saluutschoten uit; zeven planeten waren geïdentificeerd en de fasen van de maan veranderden elke zeven dagen.

Landbatterijen, met een groter aanbod buskruit, waren in staat om drie kanonnen af ​​te vuren voor elke schoot die werd afgevuurd, vandaar dat de salute by shore-batterijen 21 kanonnen waren. Het veelvoud van drie is waarschijnlijk gekozen vanwege de mystieke betekenis van het getal drie in veel oude beschavingen.

Vroeg buskruit, voornamelijk samengesteld uit natriumnitraat, werd gemakkelijk op zee bedorven, maar kon koelere en drogere binnenvaartmagazines worden bewaard. Toen kaliumnitraat de kwaliteit van buskruit verbeterde, namen schepen op zee de saluut van 21 kanonnen aan.

Vele jaren verschilden het aantal geschoten wapens voor verschillende doeleinden van land tot land. Tegen 1730 schreef de Royal Navy 21 kanonnen voor op bepaalde jubileumdata, hoewel dit tot later in de achttiende eeuw niet verplicht was als begroeting aan de koninklijke familie.

De Amerikaanse revolutie

Verschillende beroemde incidenten met vuurwerksalons vonden plaats tijdens de Amerikaanse Revolutie. Op 16 november 1776 vuurde de Continental Navy-brigantine Andrew Doria, Captain Isaiah Robinson, een saluut van 13 kanonnen af ​​wanneer ze de haven van St. Eustatius in West-Indië binnenkwamen (sommige accounts geven er 11 als het getal). Een paar minuten later werd de groet teruggegeven door 9 (of 11) kanonnen in opdracht van de Nederlandse gouverneur van het eiland.

Op dat moment zou een 13 kanonsucces de 13 nieuw gevormde Verenigde Staten hebben vertegenwoordigd; de gebruikelijke begroeting die in die tijd aan een republiek werd gegeven, was 9 kanonnen. Dit wordt de 'eerste groet' van de Amerikaanse vlag genoemd.

Ongeveer drie weken eerder liet een Amerikaanse schoener haar kleuren begroeten op het Deense eiland St. Croix. De vlag van Andrew Doria en de naamloze Amerikaanse schoener in 1776 waren niet de Stars and Stripes, die nog niet waren goedgekeurd. Het was eerder de vlag van de Grand Union, bestaande uit 13 afwisselend rode en witte strepen met de Britse Jack in de Unie.

De eerste officiële begroeting door een buitenlandse natie aan de Stars and Stripes vond plaats op 14 februari 1778, toen het continentale marineschip Ranger, kapitein John Paul Jones, 13 kanonnen afvuurde en er negen terug kreeg van de Franse vloot die in de baai van Quiberon was verankerd.

Evolutie van de 21-gun salute

De saluut van 21 kanonnen werd de hoogste eer die een natie kon bewijzen. Variërende gewoonten onder de maritieme machten leidden tot verwarring bij het groeten en de terugkeer van saluutschoten. Groot-Brittannië, 's werelds meest vooraanstaande zeemacht in de 18e en 19e eeuw, dwong zwakkere naties eerst te salueren, en een tijd lang ontvingen monarchieën meer wapens dan republieken.

Uiteindelijk, bij overeenkomst, werd de internationale groet bij 21 geweren gevestigd, hoewel de Verenigde Staten het niet eens waren over deze procedure tot augustus 1875.

Systeemwijzigingen

Het pistoolbegroedsysteem van de Verenigde Staten is in de loop van de jaren aanzienlijk veranderd. In 1810 werd de 'nationale groet' door het Ministerie van Oorlog gedefinieerd als gelijk aan het aantal staten in de Unie - op dat moment 17.

Deze groet werd ontslagen door alle Amerikaanse militaire installaties om 1 uur 's morgens. (later op de middag) op Onafhankelijkheidsdag. De president ontving ook een saluut dat gelijk was aan het aantal staten telkens wanneer hij een militaire installatie bezocht.

De voorschriften van de Amerikaanse marine voor 1818 waren de eersten die een specifieke manier voorschreven voor het uitbrengen van vuurwerksalons (hoewel er wel saluutschoten in gebruik waren voordat de regels werden opgeschreven). Die regels vereisten dat "Wanneer de president een schip van de Amerikaanse marine zal bezoeken, hij met 21 kanonnen moet worden begroet."

Er kan worden opgemerkt dat 21 het aantal staten in de Unie op dat moment was. Nog een tijdje later werd het gebruikelijk om een ​​groet te geven van één pistool voor elke staat in de Unie, hoewel er in de praktijk veel variatie was in het aantal wapens dat daadwerkelijk in een groet werd gebruikt.

Wanneer worden ze traditioneel gebruikt

Een saluut van 21 soldaten voor de president en staatshoofden, de verjaardag van Washington en de vierde juli werd de standaard in de marine van de Verenigde Staten met de uitgifte van nieuwe regels in 1842.

Vandaag wordt de nationale groet van 21 kanonnen afgevuurd ter ere van een nationale vlag, de soeverein of het staatshoofd van een buitenlandse natie, een lid van een regerende koninklijke familie, en de president, oud-president en verkozen president van de Verenigde Staten.

Het wordt ook afgevuurd op de dag van de begrafenis van een president, ex-president of verkozen president, op de verjaardag van Washington, de presidentendag en de vierde juli.

Op Memorial Day wordt een groet van 21-minuten kanonnen op het middaguur afgevuurd terwijl de vlag halfstok wordt gevlogen. Vijftig kanonnen worden ook afgevuurd op alle militaire installaties die daartoe zijn uitgerust aan het einde van de dag van de begrafenis van een president, ex-president of verkozen president.

Gun salutes worden ook getoond aan andere militaire en civiele leiders van deze en andere landen. Het aantal wapens is gebaseerd op hun protocolrang. Deze saluuts zijn altijd in oneven nummers.

Militaire begrafenissen

Bij militaire begrafenissen worden vaak drie salvo's geschoten ter ere van de overleden veteraan. Het wordt vaak door de leken aangezien als een saluut van 21 kanonnen, hoewel het anders is. In het leger is een "geweer" een wapen van groot kaliber.De drie volleys worden afgevuurd vanuit "geweren", niet "wapens".

Iedereen die recht heeft op een militaire begrafenis ontvangt de drie geweervolle salvo's, afhankelijk van de beschikbaarheid van erewachtenteams. Het schietteam kan uit een willekeurig aantal bestaan, maar meestal ziet een team van acht personen een officier in dienst die verantwoordelijk is voor het schietdetail. Of het team nu uit drie of acht of tien bestaat, elk lid vuurt drie keer (drie volleys).

De drie volleys komen van een gewoon gebruik op het slagveld. De twee strijdende partijen zouden de vijandelijkheden staken om hun doden van het slagveld te ruimen, en het vuren van drie volleys betekende dat de doden op de juiste manier werden verzorgd en dat de kant klaar was om de strijd te hervatten.

Het vlagdetail glijdt vaak drie schaalomhulsels in de gevouwen vlag voordat de vlag aan de familie wordt gepresenteerd. Elke behuizing vertegenwoordigt een volley.