Financiën en beleggen: Reaching for Yield

Reaching for yield is een veelgebruikte uitdrukking in finance en beleggen. Strikt genomen, en in zijn engste zin, kenmerkt deze uitdrukking een situatie waarin een belegger op zoek is naar hogere opbrengsten van zijn of haar beleggingen.

Meer specifiek en vaker wordt de zinsnede toegepast op situaties waarin de belegger hogere rendementen achtervolgt zonder rekening te houden met het extra risico dat hij of zij gewoonlijk als gevolg daarvan loopt. Inderdaad, beleggers die agressief naar rendement streven, hebben vaak de neiging om het tegenovergestelde te laten zien van normale risicoaversie, in plaats van een risico-liefhebberij te worden in hun keuzes, of ze nu bewust zijn of niet.

Bereiken voor risico's van opbrengst en kredietrisico

De financiële crisis van 2007 tot 2008 is het meest recente voorbeeld van een instorting van de markt, deels veroorzaakt door een wijdverbreide reikwijdte van de opbrengsten. Beleggers die wanhopig op zoek zijn naar hogere rendementen, verhogen de waarde van door hypotheek gedekte waardepapieren naar niveaus die onverenigbaar zijn met hun onderliggende terugbetalingsrisico. Toen de hypotheken achter deze instrumenten achterstallig of default waren, crashten hun waarden. Er ontstond een algemene crisis van beleggersvertrouwen, waardoor de waardes van andere effecten en het falen of bijna-falen van veel vooraanstaande bank- en effectenkantoren sterk daalden.

Reaching for Yield and Financial Fraud

Beleggers die agressief naar rendement streven, behoren tot degenen die het meest vatbaar zijn voor het slachtoffer worden van financiële zwendel en regelingen. Inderdaad, veel van de grote gevallen in de financiële geschiedenis van oplichting en fraude hebben betrekking op daders, het beroemdst Charles Ponzi en Bernard Madoff, die specifiek gericht waren op mensen die wanhopig naar extra rendement op hun geld streefden, ontevreden over conventionele investeringsmogelijkheden.

Institutionele beleggers die streven naar rendement

In een omgeving met een lage rente, zoals die welke heeft bestaan ​​in de nasleep van de financiële en kredietcrises van 2007 tot 2008, stonden veel institutionele beleggers, zoals verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen met een te bereiken doel, onder druk om rendement te halen. Deze lage rendementen zijn voor een groot deel te danken aan acties van de Federal Reserve en andere centrale banken over de hele wereld om hun economieën te stimuleren in de nasleep van de financiële crisis van 2007 tot 2008. Verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen voelen zich verplicht om meer risico te nemen om de opbrengsten te genereren die nodig zijn om aan hun verplichtingen te voldoen.

Het resultaat is een algemene toename van het risico in het financiële systeem.

Impact op Bond-prijs

Verzekeringsmaatschappijen en pensioenfondsen zijn belangrijke afnemers van bedrijfs- en buitenlandse schulden en zijn dus belangrijke financieringsbronnen voor deze entiteiten. De aankoopbeslissingen van deze institutionele beleggers hebben dus grote gevolgen voor het aanbod en de prijs van het krediet. De effecten van het bereiken van rendement zijn te zien in de prijsstelling van nieuwe uitgiften van schulden en in de prijsstelling van dezelfde instrumenten op de secundaire markt. Kortom, wanneer deze grote institutionele beleggers actief op zoek zijn naar rendement, bieden ze de prijzen van risicovollere effecten en verminderen ze dus de rente die risicovollere kredietnemers moeten betalen.

Onverwacht gedrag

Academische onderzoekers hebben ontdekt dat het bereiken van rendement het meest agressief en vanzelfsprekend is tijdens economische uitbreidingen, terwijl de obligatierente normaal gesproken toch maar stijgt. Sterker nog, ironisch genoeg ligt dit gedrag meer voor de hand bij verzekeringsmaatschappijen die te maken hebben met meer bindende wettelijke kapitaalvereisten. Een andere contra-intuïtieve bevinding van onderzoekers is dat regels die zijn opgesteld om risicovol investeringsgedrag van verzekeringsmaatschappijen te verminderen, daadwerkelijk naar rendement streven. De sleutel tot deze bevinding is de vaststelling dat zelfs de zogenaamd meest gesofisticeerde regelingen voor risicometing zeer onvolmaakt, zo niet fundamenteel onjuist zijn.

Verder lezen

Zie 'Reaching for Yield in the Bond Market' door professoren Bo Becker en Victoria Ivashina van de Harvard Business School, HBS Working Paper Number 12-103, uitgebracht in mei 2012 en gepubliceerd op 15 juni 2012.