Basisplot voor beginnende schrijvers

Als je, net als veel andere mensen, het idee hebt dat voor 'echte' schrijvers een plot moeiteloos komt, verwerp die illusie nu. Terwijl sommige schrijvers werden geboren met een gevoel om een ​​verhaal effectief te vertellen, bestuderen meer van hen de elementen van het verhaal en besteden serieuze aandacht aan hoe andere schrijvers met succes een verhaal construeren.

Playwrights hebben dit spul geboord, maar fictieschrijvers komen vaak weg zonder enige basisinstructie in wat iets dramatisch maakt. Het is geen magie. De elementen van een goed verhaal kunnen worden bestudeerd en geleerd.

Sterker nog, je hebt ze waarschijnlijk al bestudeerd in je middelbare schoolliteratuurklassen. Het doet geen pijn om ze nu te herzien, vanuit het perspectief van een schrijver en niet van een student. Ze lijken misschien eenvoudig, maar zonder hen, je andere vaardigheden als schrijver - je vermogen om je geloofwaardige personages voor te stellen, je talent met dialoog, je uitstekende taalgebruik - zal tot nul komen.

Begin natuurlijk met een hoofdrolspeler. De protagonist moet een conflict tegenkomen - met een ander personage, de maatschappij, de natuur, zichzelf, of een combinatie van deze dingen - en ondergaan daardoor een soort verandering.

'Conflict' is ook bekend als de 'belangrijkste dramatische vraag'. Gotham Writers 'Workshop zegt het zo in hun gids Fictie schrijven: De belangrijkste dramatische vraag "is over het algemeen een eenvoudige ja / nee-vraag, die aan het einde van het verhaal kan worden beantwoord." Wat gebeurt er met koning Lear wanneer hij zijn rijk verdeelt en vervreemdt van zijn enige trouwe dochter? Zal Elizabeth Bennet van Jane Austen zijn Trots en vooroordeel gaan trouwen voor de liefde, en zal zij of een van haar zussen goed genoeg trouwen om de familie te behoeden voor financiële vernedering?

Welke soorten veranderingen brengen deze conflicten teweeg? Elizabeth Bennet leert de gevaren van het toestaan ​​van vooroordelen het oordeel verstoren. King Lear verwerft nederigheid en leert oppervlakkigheid en oprechtheid te herkennen. Beiden zijn wijzer aan het einde van het verhaal dan ze in het begin waren, zelfs als deze wijsheid, in het geval van Lear, koste wat het kost kost.

Elementen van het plot

Een verhaal zal verschillende oriëntatiepunten raken vanaf het begin van het verhaal tot de vervulling van de dramatische vraag. De inleiding presenteert de personages, de setting en het centrale conflict. Betrek uw protagonist zo vroeg mogelijk bij dat conflict. De lezers van vandaag zullen over het algemeen niet door pagina's van expositie waden om ter zake te komen. Laat ze zich niet afvragen waarom ze je verhaal of roman lezen. Haak ze op de eerste pagina of pagina's.

Van daaruit zal het personage verschillende hindernissen ondervinden om zijn of haar doel te bereiken. Bekend als toenemende actie of ontwikkeling, dit is een deel van de tevredenheid van het verhaal. Lezers zien graag een gevecht, willen het gevoel hebben dat de uitbetaling aan het eind verdiend is.

Nog een keer, Trots en vooroordeel geef een uitstekend voorbeeld. Als Elizabeth Bennet en Darcy elkaar meteen leuk zouden vinden, en hun vrienden en familie onmiddellijk zouden stemmen, zou hun huwelijk veel minder bevredigend zijn, en onderweg zou er niet veel geleerd zijn, behalve dat het geweldig is om verliefd te worden.

Merk op hoe andere schrijvers dramatische spanning opbouwen tijdens dit deel van hun verhaal. Hoe houden ze ons geïnteresseerd in de uitkomst van het verhaal? Hoeveel belemmeringen zijn er nodig om de lezer uiteindelijk tevreden te laten zijn? Geen van deze beslissingen is noodzakelijk eenvoudig. Een deel van je groei als schrijver houdt in dat je een gevoel voor een succesvolle verhaalboog ontwikkelt.

De toenemende actie leidt naar declimax, het keerpunt in het verhaal, dat op zijn beurt leidt tot deresolutie. De centrale dramatische vraag is op de een of andere manier opgelost. Peter Selgin geeft het goede voorbeeld in zijn boek Van Cunning & Craft:

Climax is de oplossing van conflicten, het punt van geen terugkeer waar het lot van de protagonist - goed of slecht - veilig is. De zelfmoord van Romeo is de climax … niet omdat het het meest dramatische moment is, maar omdat het zijn lot afdicht en de resolutie bepaalt door te voorkomen dat hij en Julia ooit nog lang en gelukkig leven.

In deontknoping, de auteur verbindt alle losse eindjes. Elizabeth en Jane Bennet kunnen dicht bij elkaar wonen. Lydia blijft ver weg in het noorden, waar ze niet veel last van kan hebben, en Kitty's betere eigenschappen komen voort uit frequente bezoeken aan haar zussen. Iedereen, we houden nog lang en gelukkig van leven, en in een feitelijk drie pagina's of zo krijgen we alle nodige details. Op dezelfde manier neemt de ontknoping voor Lear slechts een deel van een scène: alle spelers van het hoofdperceel sterven, maar onder Edgar wordt Engeland herenigd.

Twee disclaimers

Ten eerste volgt veel succesvolle fictie niet precies deze regels. Maar werkt zelfs als Virginia Woolf's Mevrouw Dalloway, die meer gericht lijken te zijn op taal dan op actie, introduceren dramatische vragen om ons te laten lezen. (Zal haar feestje loslaten? Wat is er met haar en Peter Walsh?) Veel fictie die niet noodzakelijk plotter lijkt, blijkt bij nadere beschouwing af te hangen van beproefde strategieën die we kunnen terugvinden (in het Westen literatuur, tenminste) aan Aristoteles poëzie.

Ten tweede kunnen deze basiselementen niet voorkomen in de bovenstaande volgorde. Probeer ze te identificeren tijdens het lezen. Vraag waarom de schrijver besloot om het verhaal te vertellen zoals hij of zij deed. Let op de dramatische beslissingen. En, natuurlijk, denk aan dit alles terwijl je je eigen verhalen maakt. Aan het eind van de dag moet er iets gebeuren. Het lijkt elementair, maar het kan behoorlijk gecompliceerd zijn. Experimenteer in alle opzichten, maar besteed ook wat tijd aan de basis.