Publieke of gemeentelijke financiële carrières

Overheidsfinanciën (ook wel gemeentelijke financiën genoemd) heeft twee hoofddefinities. De eerste is financieel management voor overheden en overheidsinstanties. Deze kunnen steden, provincies en staten omvatten, evenals de overheidsinstanties die dergelijke entiteiten beheren (wanneer ze in overheidshanden zijn, in de zin dat ze door de overheid worden gecontroleerd in plaats van door particuliere eigenaren), bijvoorbeeld:

• Schooldistricten
• Tolwegen en andere tolwegen
• Bruggen en tunnels
• luchthavens
• OV-systemen, zoals trein-, bus-, metro- en veerbootlijnen
• Gemeentelijke watersystemen
• Riool systemen
• Afval en afval ophalen
• Elektrische nutsvoorzieningen in eigendom van de overheid
• Stadions, arena's, racebanen en sportfaciliteiten die in handen zijn van de overheid
• Parken en recreatiegebieden

De tweede is de tak van investment banking en securities underwriting die gespecialiseerd is in het werven van fondsen voor overheden en overheden door het structureren en op de markt brengen van obligatie-emissies.

Overheidsfinancieel beheer

Het aspect van de overheidsfinanciën dat financieel beheer met overheidsinstanties, agentschappen en autoriteiten omvat, vereist mensen met expertise, bijvoorbeeld:

• Accountants
• Controllers
• treasurers
• Risicomanagers

Bij het financieren van overheidsoperaties moeten financiële managers in dienst van overheidsinstanties vaak met verkozen ambtenaren samenwerken om beleid en wetgeving met betrekking tot verschillende financieringsbronnen vast te stellen, met name:

• Belastingen
• Gebruikerskosten en tol
• boetes
• ontlening

Gamesmanship in Public Finance

Een oud, vertrouwd kenmerk van budgetoefeningen binnen overheidsinstanties is het gebruik van de Washington Monument Ploy om het aantal personeelsleden en de bestedingen te beschermen en tegelijkertijd het publieke verzet tegen belastingverhogingen, gebruikersheffingen en / of tol te verminderen. terwijl het de publieke opinie tegen de verhoging van belastingtarieven, gebruikersheffingen en / of tolgelden afzweert.

Gemeentelijke consolidatie en fusies

In een aantal staten wordt de proliferatie van lagen van de overheid en / of kleine entiteiten op elk niveau vaak veroorzaakt door snel stijgende kosten van de overheid die veel hoger zijn dan het algemene inflatiepercentage voor goederen en diensten in de particuliere sector. Een populaire voorgestelde remedie is het consolideren of samenvoegen van kleine steden en schooldistricten, naast andere openbare lichamen, om overbodige administratieve overhead en lege bouwruimte te elimineren, waardoor de kosten dalen. Evenzo zijn er bewegingen in kleine steden en andere jurisdicties waar schaal ontbreekt om diensten uit te besteden of te delen, zoals vuilophaling, wegenonderhoud en sneeuwploegen, om de kapitaalkosten te spreiden van dure voertuigen en apparatuur die vaak stilstaan.

Bovendien kunnen naburige steden proberen politie-, brandweer- en reddingsdiensten te delen in een vergelijkbare kostenbesparende poging.

Recent onderzoek toont echter aan dat gemeentelijke fusies en consolidaties niet alleen niet kunnen voldoen aan de verwachtingen als strategieën voor kostenbesparingen, maar zelfs het tegenovergestelde kunnen zijn van de beoogde effecten. Zie "Wanneer civiele fusies geen geld besparen," De Wall Street Journal, 29 augustus 2011. Ze concluderen dat een groep van verschillende kleine regeringen uiteindelijk minder kost, gezamenlijk dan één enkele grotere overheid die al hun functies combineert om deze hoofdredenen:

• Kleine regeringen hebben doorgaans minder hoogbetaalde professionals zoals advocaten in dienst.
• Kleine overheden hebben doorgaans lagere loonschalen en voordelen (zoals ziektekostenverzekering en pensioenen) voor vergelijkbare functies.
• Kleine regeringen hebben meestal meer functies die worden vervuld door deeltijdwerknemers met lage lonen.

Een ander aspect van kleine regeringen dat niet in het artikel wordt genoemd, is dat ze waarschijnlijker zijn dan grotere rechtsgebieden om afhankelijk te zijn van onbetaalde vrijwilligers om belangrijke diensten te leveren, zoals brandweer en ambulance-, redding- of EMS-squadrons.

Bovendien vinden de in het artikel geciteerde onderzoekers dat, wanneer overheden fuseren, de salaris- en uitkeringspakketten voor het behouden personeel de neiging hebben op te lopen naar het niveau dat de bestbetaalde regering aanbood voorafgaand aan de consolidatie. Bovendien leidt de "harmonisatie" van personeel en diensten doorgaans ook tot hogere diensten (en dus hogere kosten) voor inwoners van de gebieden met het laagste niveau van diensten vooraf. Uiteindelijk wordt de besparing die wordt gerealiseerd door vermindering van dubbele managers, beheerders en apparatuur meer dan gecompenseerd door een verhoogde compensatie voor de overgrote meerderheid van de werknemers.

De Illinois Cost of Government Study

Een onderzoek naar overheidsfinanciën in de staat Illinois toont aan dat, in vergelijking met de gemiddelde salarissen in de townships, werknemers in de provincie 35% meer verdienen, gemeentelijke medewerkers 46% meer krijgen en werknemers van de overheid 49% meer ontvangen. Townships hebben 77% van hun functies ingevuld door deeltijdwerkers, tegenover 25% in gemeenten, slechts 9% in provincies en 31% in de deelstaatregering. Het wekt dan ook geen verbazing dat de totale uitgaven in de townships van 1992 tot 2007 met slechts 17% zijn gestegen, tegenover 50% in de gemeenten, 66% in de provincies en 51% in de deelstaatregering.

Een andere factor is dat de townships doorgaans aanzienlijk minder werknemers per inwoner hebben dan andere overheidslagen.

Net als in andere staten stijgen de kosten in de schooldistricten in Illinois erg snel, met 74% in de periode van 1992 tot 2007. De gemiddelde salarissen van het schooldistrict zijn 25% hoger dan die van de gemeente, en 23% van het aantal personeelsleden is deeltijd.

innovaties: Tot de recente innovaties op het gebied van overheidsfinanciën behoren sociale impactobligaties, die worden gebruikt om geavanceerde programma's te financieren, maar die het risico van falen van belastingbetalers naar particuliere investeerders overbrengen.