Voorbeelden van schrijven van een derde persoon vanuit klassieke fictie

Als je nog steeds een beetje in de war bent over hoe de derde persoon in fictie eruitziet, bekijk dan deze klassieke voorbeelden en bekijk hoe elke auteur het standpunt behandelt.

Voorbeelden van schrijven van een derde persoon vanuit klassieke fictie

Het heldere proza ​​van Jane Austen biedt een perfect voorbeeld van de derde persoon. hoewel Trots en vooroordeel zijn het verhaal van Elizabeth Bennet, de verteller is niet Elizabeth Bennet. "Ik" of "wij" zou alleen binnen citaten voorkomen:

Toen Jane en Elizabeth alleen waren, zei de eerste, die eerder voorzichtig was geweest met de heer Bingley, tegen haar zuster hoezeer ze hem bewonderde. '

Hij is precies wat een jongeman zou moeten zijn, "zei ze," verstandig, goed gehumeurd, levendig; en ik heb nog nooit zulke gelukkige manieren gezien! - zoveel gemak, met zo'n perfecte goede fokkerij!"

"Hij is ook knap," antwoordde Elizabeth, "wat een jongeman ook zou moeten zijn, als hij maar kan." Zijn karakter is daardoor compleet. "

We kunnen een meer recent voorbeeld van de derde persoon in Joseph Heller vinden Catch-22. Nogmaals, hoewel het het verhaal van Yossarian is, vertelt hij ons het verhaal niet. Let op de dialoog tags (bijv. "Hij antwoordde" en "Orr zei.") In de derde persoon, zult u nooit "ik zei" of "wij zeiden" zien.

"Wat doe je?" Vroeg Yossarian behoedzaam toen hij de tent binnenkwam, hoewel hij meteen zag: "Er is hier een lek," zei Orr. "Ik probeer het te repareren."

"Hou alsjeblieft op," zei Yossarian. "Je maakt me nerveus."

"Toen ik een kind was," antwoordde Orr, "liep ik de hele dag rond met krabappelen op mijn wangen, één op elke wang."

Yossarian legde zijn musettetas opzij, waarvan hij was begonnen zijn toiletartikelen te verwijderen en zette zich achterdochtig op. Er ging een minuut voorbij. "Waarom?" hij merkte dat hij uiteindelijk gedwongen moest worden om te vragen.

Orr trieste triomfantelijk. "Omdat ze beter zijn dan paardenkastanjes," antwoordde hij.

Ten slotte, contrasteer deze met het voorbeeld van de eerste persoon uit Moby-Dick. In dit geval wordt het verhaal verteld door Ismaël en hij spreekt rechtstreeks tot de lezer. Alles is vanuit zijn perspectief: we kunnen alleen zien wat hij ziet en wat hij ons vertelt. De dialoogtags variëren natuurlijk tussen 'Ik zei', wanneer Ismaël aan het woord is, en 'hij antwoordde', wanneer de andere persoon spreekt.

"Landheer!" zei ik, "wat voor een kerel is hij - houdt hij altijd zulke late uren?" Het was nu zwaar om twaalf uur.

De huisbaas grinnikte opnieuw met zijn magere gegrinnik en leek machtig gekitteld te zijn naar iets dat mijn bevattingsvermogen te boven ging. "Nee," antwoordde hij, "over het algemeen is hij een vroege vogel - kom naar bed en airley om op te stijgen - ja, hij is de vogel die de worm vangt. - Maar vanavond ging hij uit een vent, zie je, en Ik zie niet wat hem zo laat in de lucht houdt, tenzij hij zijn hoofd misschien niet kan verkopen. '

"Kan zijn hoofd niet verkopen? - Wat voor een bamboe-achtig verhaal is dit dat je me vertelt?" een torenhoge woede tegemoet treden. "Doe je alsof je zegt, huisbaas, dat deze harpoeneer deze gezegende zaterdagnacht, of liever zondagmorgen, echt verloofd is door met zijn hoofd rond deze stad te peddelen?"

Een truc om ervoor te zorgen dat je het verhaal van een derde persoon consistent gebruikt in een stukje fictie, is om een ​​complete read-through te doen, alleen maar aandacht schenken aan het gezichtspunt.