Meer informatie over levenswensen voor banken

In het dagelijks gebruik zijn de wilsverklaringen persoonlijke medische richtlijnen die door individuen worden gegeven in afwachting van een onvoorziene gebeurtenis waarin zij ernstig ziek of gewond kunnen zijn en niet voor zichzelf kunnen spreken. Ze stellen typisch de voorwaarden vast waaronder het individu, als hij ernstig ziek is en niet in staat is om voor zichzelf te spreken, ervoor kiest niet te worden gereanimeerd. Ze noemen ook meestal een gemachtigde voor de gezondheidszorg, iemand die gemachtigd is om op te treden namens de handelingsonbekwame persoon die de levende wil heeft uitgegeven.

Het doel van een levende wil voor banken

In de afgelopen jaren hebben regelgevers wereldwijd als gevolg van de financiële crisis van 2008 geëist dat zogenoemde 'living wills' worden opgesteld door banken en financiële instellingen van diverse andere soorten. Een levende wil voor een bank of andere financiële instelling duidt een noodplan aan dat in de plank ligt voor het geval dat de entiteit insolvent wordt en gesloten, verkocht en / of verbroken moet worden.

Een van de vaak besproken aspecten van een dergelijk plan is dat het veel eenvoudiger bedrijfsstructuren kan vergen dan tegenwoordig door grote multinationale financiële instellingen wordt gebruikt om belastingen te minimaliseren en / of de regeldruk te verlichten. Als dat zo is, kan het herstructureren van financiële instellingen om de wil van een persoon mogelijk te maken zijn winstgevendheid aanzienlijk verminderen, waardoor het vermogen om krediet te verlenen wordt beperkt en misschien ook, paradoxaal genoeg, hun financiële kracht vermindert.

De implicaties van een gedetailleerde levenswaan

Een andere ironische draai is dat ratingbureaus zijn begonnen aan te geven dat het bestaan ​​van een gedetailleerde levensstandaard een ratingvermindering kan afdwingen. De reden is dat, met een levende wil, het voor regelgevers gemakkelijker kan zijn om een ​​instelling te laten falen als deze in ernstige financiële moeilijkheden raakt. Inderdaad, veel van de reden voor de wilsverklaring is het verminderen van het voorkomen van financiële bedrijven die 'te groot zijn om te falen'.

De doorrekening van Dodd-Frank Financial Reform Bill

De Dodd-Frank financiële hervormingswet van 2010 schrijft voor dat bankholdings met meer dan $ 50 miljard aan activa bereidwilligheid moeten voorbereiden en ze bij financiële toezichthouders moeten indienen. Op het moment van passage werden meer dan 100 banken en andere financiële ondernemingen getroffen.Een aantal buitenlandse financiële firma's met beperkte voetafdrukken in de Verenigde Staten hebben ontheffing aangevraagd op grond van het feit dat ze niet moeten worden geacht onderworpen te zijn aan de wet op basis van hun wereldwijde omvang. De grootste 9 bankinstellingen in de Verenigde Staten dienden hun testamenten in te dienen vóór 1 juli 2012.

Deze banken omvatten:

• JPMorgan Chase
• Citigroup
• Goldman Sachs
• Morgan Stanley
• bank van Amerika
• Barclays
• Duitse Bank
• Credit Suisse
• UBS

Samenvattingen van de plannen van deze banken zouden beschikbaar moeten zijn voor inspectie door leden van het grote publiek. Hoogtepunten van deze levende testamenten zijn (per 'Banken die zich voorbereiden op het einde', De Wall Street Journal 26 juni 2012):

• De plannen moeten jaarlijks worden bijgewerkt.
• Toezichthouders kunnen frequentere herzieningen eisen.
• Onrustige banken kunnen worden gedwongen meer kapitaal aan te trekken of de groei te beperken.
• De FDIC kan in overleg met de Federal Reserve een bank in problemen oplossen.

Kleinere banken hadden te maken met een indieningstermijn van 31 december 2013 voor het indienen van hun eigen testamenten.

Ook gekend als:Rampenplannen of afwikkelingsplannen voor insolvente banken of financiële instellingen.

Historische achtergrond:Als Bear Stearns of Lehman Brothers een levend testament hadden voordat ze in 2008 insolvent werden, geloven sommige waarnemers dat hun operaties op een ordentelijke manier konden worden afgebouwd zonder de gegeneraliseerde wereldwijde financiële en economische crisis te versnellen die in plaats daarvan volgde. Vooral de groei van financiële instellingen die als 'te groot om te falen' worden beschouwd zonder het risico te lopen op een brede financiële en economische ineenstorting heeft geleid tot het concept van zogenaamde 'testamenten' voor deze bedrijven als een regelgevingsinitiatief dat is ontworpen om dergelijke crises te voorkomen. in de toekomst.