Standpunt van de derde persoon: alwetend of beperkt

Het gezichtspunt van de derde persoon is een vorm van verhalen vertellen waarin een verteller alle actie van zijn werk relateert aan een derde persoonspronomina zoals 'hij' of 'zij'.

Er zijn twee soorten gezichtspunten van een derde persoon. Een derdepersoonsperspectief kan alwetend zijn, waarbij de verteller alle gedachten en gevoelens kent van alle personages in het verhaal, of het kan worden beperkt. Als het beperkt is, relateert de verteller alleen zijn of haar eigen gedachten, gevoelens en kennis van verschillende situaties en andere karakters. Heel vaak voelen nieuwe schrijvers zich het meest op hun gemak bij de eerste persoon, misschien omdat het bekend voorkomt, maar schrijven in de derde persoon biedt een schrijver eigenlijk veel meer vrijheid in hoe ze het verhaal vertellen.

De voordelen van het perspectief van de derde persoon

Het derde alwetende gezichtspunt is over het algemeen het meest objectieve en betrouwbare gezichtspunt, omdat een alwetende verteller het verhaal vertelt. Deze verteller heeft geen vooroordelen of voorkeuren en heeft ook volledige kennis van alle personages en situaties - dit maakt het heel gemakkelijk om veel informatie (en kennis en ervaringen) in één personage in te pakken. Het is niet verrassend dat de meeste romans in een derde persoon geschreven zijn.

Een truc om het verschil tussen alwetende en beperkte te onthouden, is als je aan jezelf (de schrijver) denkt als een soort god. Als zodanig kun je ieders gedachten zien - je bent alwetend of alwetend.

Als je daarentegen slechts een sterfeling bent, dan weet je alleen wat er gebeurt in het hart en de geest van één persoon. Daarom is je perspectief beperkt. Daarom moet je verschillende andere personages ontwikkelen om een ​​breed spectrum aan situaties te bieden.

De gouden regel van consistentie

De belangrijkste regel met betrekking tot het gezichtspunt is dat het consistent moet zijn. Zodra je van het ene naar het andere gezichtspunt afdrijft, zal de lezer het oppakken. Het effect zal zijn dat u uw autoriteit als verhalenverteller verliest en dat u ook de aandacht van de lezer zult verliezen.

Jouw taak als schrijver is om de lezer zich op zijn gemak te laten voelen als je ze meeneemt naar je wereld.

Bijvoorbeeld, als je het verhaal vertelt vanuit een beperkte third-person narration, en dan plotseling wordt de lezer verteld dat de liefhebber van de protagonist stiekem niet meer van hem houdt, zul je de lezer verloren hebben. Dat komt omdat het voor iemand in het verhaal onmogelijk is om een ​​geheim te weten zonder dat de persoon het vertelt. Ofwel, of ze hebben ze opgevangen, ze hebben erover gelezen of ze hebben het van een derde partij gehoord. Hoe dan ook, zonder de draad van continuïteit van een specifieke persoon die informatie heeft, raakt de lezer in de war.

Een voorbeeld van de klassiekers met behulp van de derde persoon

De roman van Jane Austen Trots en vooroordeel, zoals veel klassieke romans, wordt verteld vanuit het gezichtspunt van de derde persoon.

Hier is een passage uit de klassieke roman van Austen:

"Toen Jane en Elizabeth alleen waren, zei eerstgenoemde, die eerder voorzichtig was geweest met de eerbetoon aan de heer Bingley, haar zuster hoezeer ze hem bewonderde." Hij is precies wat een jongeman zou moeten zijn, "zei ze., 'verstandig, goed gehumeurd, levendig, en ik heb nog nooit zulke gelukkige manieren gezien! Zoveel gemak, met zo'n perfecte goede fokkerij!' "

Een meer eigentijds voorbeeld is J.K. Rowlings Harry Potter serie die zijn geheimen onthult door Harry zelf die, net als de lezer, nieuw is in de wereld van magie en tovenarij.